Hoe zou het zijn om te sterven aan een overdosis? Hoe zou het überhaupt zijn om dood te gaan? Het zijn vragen waar we ons wel enorm druk over kunnen maken, maar waar weinig uitsluitsel over te krijgen is. Maar waar de wetenschap zwijgt, kan de kunst soms een nieuw perspectief bieden door het publiek een ervaring voor te leggen. Het is aan de kijker om in deze ervaring mee te gaan op een soort pioniersvlucht door een gedeelde wereld.Endtrip is zo'n verkenningstocht, een trip in elke betekenis van het woord. De korte film, die in korte tijd al meer dan 100,000 keer bekeken is, is het eindproduct van het afstudeerproject van drie jonge studenten aan de HKU Computer Animation & Visual Effects in Hilversum.“We wilden geen standaard karakteranimatiefilm maken, met twee poppetjes die samen een probleem moeten oplossen. Wij wilden meer een ervaring delen met onze kijker,” vertellen Koen de Mol (26), Olivier Ballast (25) en Rick Franssen (25), de makers van de film, via Skype.Endtrip verkent op het eerste gezicht de ervaring van een jong meisje dat sterft aan een overdosis. De openingsscène toont een kamer vanuit haar gezichtspunt; gekanteld, wazig, het geluid van een feestje dat klinkt alsof je onder water zit. Terwijl een dokter met een stoïcijnse blik met zijn zaklampje in haar ogen schijnt, trekt haar bewustzijn zich letterlijk terug naar binnen. Het beeld zinkt weg achter knipperende oogleden, terwijl het zicht op de buitenwereld steeds verder op de horizon verdwijnt. De laatste impulsen komen enkel nog binnen als oplichtende signalen. Het brein reageert misschien nog, maar het bewustzijn neemt weinig meer waar.De scène vertoont veel gelijkenissen met filmische tripervaringen als in Trainspotting, Requiem for a Dream en vooral Enter the Void van regisseur Gaspar Noé. “Enter the Void is inderdaad onze grootste invloed,” zeggen de jongens – maar niet persé uit een grote ideologische ambitie. “We wilden vooral vette beelden maken, en met het idee van een drugstrip kun je daarin zo gek zijn als je wil.”De beelden die volgen verlaten de cinematografische voetsporen van Noé en kiezen al snel een eigen stijl, waarbij de kijker steeds dieper het verwarrende, duistere bewustzijn in wordt gesleurd langs rondzwevende organen en door tunnels vol met borsten. Het resultaat is een superpsychedelische 3D doodservaring die met weinig te vergelijken valt, maar hoe dan ook enorm spacend is. Het lijkt een soort achtbaan op LSD.
Hoewel het misschien zo lijkt, zijn de drugs zelf niet de primaire inspiratiebron voor het werk geweest. De film gaat over drugs, maar is niet acid-fueled. “Omdat we de ervaring van een trip wilden overbrengen, moesten we het natuurlijk zelf ook wel een keer geprobeerd hebben. Dus we hebben dat in een veilige omgeving, uh.. plaats laten vinden. Geen tietentunnels gezien, helaas.”Wat de toekomst voor de jonge animatoren zal brengen, weten ze zelf nog niet. Voorlopig freelancen ze nog wat, misschien willen ze met zijn drieën een animatiebedrijfje opzetten. Maar de ultieme droom is om het geld te vinden om eigen films te kunnen blijven maken.De Nederlandse premiere van Endtrip (Facebook) in stereoscopisch 3D zal te zien zijn tijdens het KLIK! festival op 12 t/m 17 november in het EYE in Amsterdam.Meer? Volg MOTHERBOARD op Facebook en Twitter.
Advertentie
Advertentie