“Natuurlijk,” staat vaak voor ‘perfect’. Maar ook Moeder Natuur begaat weleens een fuck-up. In de reeks Unintelligent Design presenteren we de natuurlijke creaties die als techbedrijf hun start-upfase niet zouden overleven.Het is niet oké om een hele soort te beledigen, maar kalkoenen zijn echt verschrikkelijk lelijk. Het beest zal wel een prachtig karakter hebben, want van zijn plompe lijf en gruwelijke lelnek moet hij het niet hebben. Maar de natuur kennende zal dit allemaal wel een reden hebben. Wat is in godsnaam het evolutionaire nut van zijn afstotelijkheid?
Advertentie
Het grootste gedeelte van de kalkoen is zo erg nog niet. In onthoofde staat, sappig gebraden en liggend op de eettafel, zouden veel mensen hem zelfs als aantrekkelijk omschrijven. De wanstaltigheid van het dier zit hem in de nek. Die is kaal, met allerlei flubberende plooien eraan.Ten eerste de kaalheid. Er zijn meer vogels met een kale nek, zoals gieren, struisvogels en naakthalskippen. In het geval van de gier is dit uit hygiënisch oogpunt een goed idee, aangezien hij een aaseter is en dus een groot deel van zijn tijd doorbrengt met zijn hoofd in een ontbindend karkas. Wel zo prettig als de sappen daarvan niet aankoeken in je kapsel. De andere naaktnekkige vogels komen uit warme landen waar de nek ze helpt af te koelen. Zo ook de kalkoen, die oorspronkelijk uit Mexico komt.
Mexico? Waarom heet het beest dan ‘turkey’? Toen Europeanen voor het eerst een kalkoen zagen, dachten ze dat het een parelhoender was. Parelhoenders werden in die tijd geïmporteerd vanuit Turkije, vandaar ‘turkey’. Overigens noemen ze in Turkije de kalkoen ‘hindi’. In Khmer is het een Franse kip, in Maleisië een Nederlandse kip, en in verschillende Arabische dialecten Romeinse, Griekse of Ethiopische kip. De Portugezen zijn geografisch het dichtst in de buurt en noemen hem ‘Peru.’ Wij noemen hem trouwens kalkoen omdat wij dachten dat hij uit Calcutta, een stad in India, kwam. Verwarrend. Terug naar de lelnek.
Advertentie
Een kalkoen heeft zijn lellen zeer waarschijnlijk te danken aan seksuele selectie. De huidflappen kunnen namelijk opzwellen en van kleur veranderen, afhankelijk van de stemming van de kalkoen. De flubber die boven de snavel van de kalkoen hangt en ongetwijfeld erg onhandig is tijdens het eten, is daar het belangrijkst voor. Zodra een kalkoen hitsig wordt vult het aanhangsel zich met bloed en zwelt op, een soort facial boner dus. De huid en flappen in de rest van de nek verhogen de feestvreugde door blauw of wit te kleuren. Daarnaast doet de kalkoen een soort dansje waarbij hij zijn staartveren laat zien.
De snavelflap is de trots van de kalkoenman. In naam van de wetenschap werd bij ruim veertig kalkoenen de lengte van de lel in ontspannen toestand opgemeten. Later werd de dominantie van de dieren bepaald. Niet verrassend bleken de mannen met de grootste hangflappen het hoogst te eindigen in de pikorde, en daarom de meeste chicks te krijgen. Uit later onderzoek bleek dat mannen met grote flappen ook nog eens minder parasieten hadden, en dus gezonder waren.En hier nog een paar foto’s van lelijke kalkoenen:
