Ik ging naar het FIFA-toernooi van PSV en het was niet wat ik verwachtte

Op het moment dat ik aankom in de business club van het Philips Stadion is het toernooi al in volle gang. De eerste twee rondes zijn al voorbij en dat betekent dat er nog maar 32 van de eerste 128 deelnemers in de race zijn voor een mogelijk eSports-contract. Het geluid van een gevuld stadion is overal om me heen te horen en de spanning hangt in de lucht. Overal zijn mensen FIFA aan het spelen en staan familieleden, vrienden of al uitgeschakelde deelnemers te kijken naar de wedstrijden.

Ik had geen idee wat ik moest verwachten voordat ik naar het toernooi ging. Wel gingen er wat schrikbeelden door mijn hoofd van allemaal contactgestoorde, bleke gamers die de hele middag, lichtelijk opgefokt door de energiedrank, naar schermen zaten te turen. Maar met de gedachte in het achterhoofd dat dit een dom stereotype was, vroeg ik me onderweg in de trein vooral het volgende af: wat voor mensen komen er op een evenement als dit af, en hoe goed zouden ze zich hebben voorbereid? Zou ik bijvoorbeeld ook binnen het profiel passen, en misschien zelfs een kans maken? Ik wist wel zeker dat ik als Feyenoord-supporter sowieso geen kans zou maken, want het toernooi was alleen voor PSV-supporters. Daarnaast was ik ook vooral benieuwd hoe de toekomst van eSports er op voetbalgebied uit zou zien.

Als ik er eenmaal ben, vraag ik eerst een aantal mensen aan hun voorbereiding. Dat bleek reuze mee te vallen. Zo vertelt deelnemer Koen aan mij: "Eigenlijk ben ik helemaal niet zo goed in FIFA. Ik heb bijvoorbeeld niet eens een PlayStation 4 en de laatste editie die ik heb gekocht was FIFA 15." Toch zit hij al in de derde ronde, van de in totaal zeven rondes. "In de eerste ronde kwam mijn tegenstander niet opdagen en de wedstrijd daarna eindigde in 0-0 en won ik vervolgens met strafschoppen," zegt Koen. Zonder ook maar een doelpunt te maken zit hij dus al in de derde ronde. Zo makkelijk kan het gaan! Als het een beetje meezit, kom je al een heel eind.

Sanjeev, een andere deelnemer, benadrukt dit later nog eens: "Het gaat vooral om geluk, eigenlijk. Ik heb dus ook niet echt getraind voor dit toernooi, ik speel gewoon af en toe een potje FIFA."

Maar het meest opmerkelijke verhaal dat ik vandaag hoor komt van Mario. Zelf is hij al vrij snel in het toernooi uitgeschakeld en hij had zich ook niet echt op het toernooi voorbereid. Maar een vriend van hem heeft ondertussen al flink wat rondes overleefd. En dat terwijl "hij al sinds januari eigenlijk geen FIFA meer heeft gespeeld," vertelt Mario. "Hij heeft zelfs nog maar één potje FIFA 17 gespeeld voordat hij hierheen kwam." Uiteindelijk strandt deze 'vriend' in de kwartfinales.

Ik begin hoop te krijgen. Mijn favoriete club heeft nog geen eSporter gecontracteerd, en ik merk dat op het gebied van voorbereiding veel te winnen is. Het moet gewoon even een beetje mee zitten en wie weet kan ik ook wel professioneel eSporter worden. Als ik naar de wedstrijden kijk, zie ik ook niet veel spelers waar ik onder voor denk te doen. Maar ik heb dan ook niet op alle schermen meegekeken.

Als ik later nog wat lees over het toernooi, blijken er ook mensen te zijn die wel echt hebben getraind voor het toernooi. Zo spreekt PSV iemand die minimaal honderd potjes heeft gespeeld om tot een goede opstelling te komen. Zó kan het dus ook. En dat is voor mij een probleem: ik wil geen tijd vrijmaken om even honderd potjes te spelen met dezelfde club, in verschillende opstellingen.

Want laten we eerlijk zijn: je kunt niet zeven rondes als winnaar uit de strijd komen op puur geluk. De winnaars van vandaag kunnen dus echt wel goed FIFA spelen. Guus Pennings, hoofd marketing van PSV benadrukt dit ook: "Natuurlijk kun je zo af en toe met een gelukje een ronde verder komen. Maar wij zijn van mening dat je wel echt wat kan als je zeven rondes winnend afsluit."

Tijd om verder te kijken naar wat dit toernooi te bieden heeft. De deelnemers vallen me mee, ik had misschien wat meer gerekend op de stereotype gamers, maar het merendeel bestaat uit normale jongeren. Ik zie mezelf ook wel als een normale jongere, dus wat dat betreft voldoe ik prima aan het profiel. Toch waren er zeker uitzonderingen, of zoals Mario het verwoordde: "Er lopen er hier wel een paar rond waarvan je zou denken: die zijn hun kamer lang niet uit geweest." Daarnaast zijn het niet alleen maar jongeren die een carrière als FIFA-speler wel zien zitten. Ik zie opvallend veel volwassenen rondlopen.

De sfeer in het Philips Stadion is hartstikke goed. De mensen die ik spreek hebben er zin in, en ondanks de teleurstelling bij uitgeschakelde deelnemers zie ik veel sportiviteit. Dat is eens wat anders dan voetballers die

geen hand willen geven aan hun trainer

, of

een tegenstander na afloop proberen aan te vallen

. Misschien is dit ook wel een mooi voorteken voor een eSports eredivisie.

Na de eerste finale leek het namelijk allemaal net echt: de winnaar werd gehuldigd en vervolgens vlogen er meteen allerlei media op hem af. Het Jeugdjournaal, PSV Magazine en nog een ander voetbalblad stonden te popelen om de jongen wat vragen te stellen. Hij had niet eens de tijd om aan al die verzoeken te voldoen, want hij "moest zelf nog voetballen vanmiddag." Het geeft aan hoe laagdrempelig eSports op dit moment in Nederland nog is. En ik hoop dat het nog lang zo zal blijven. Daarnaast zou het ook fijn zijn als mijn club Feyenoord een eigen toernooi organiseert. Want als ik zo rond keek, dan kan ik die boeren best wel aan.

Hoewel ik niet helemaal wist wat ik moest verwachten van het FIFA-toernooi, viel het me ontzettend mee. In mijn hoofd verbind ik eSports nog met stereotype, contactgestoorde gamers die nooit daglicht zien. Dat was tijdens deze middag in Eindhoven helemaal niet het geval. Het bleek gewoon een gezellige middag te zijn met allemaal voetbalfans.