Is het mogelijk om een dag geen Minions te zien?

Als je niet onder een steen geleefd hebt, is het je misschien al opgevallen dat de hoogmis van cultureel genot plaats heeft gevonden: de derde (!!) Verschrikkelijke Ikke. Waarom mensen deze film willen blijven zien? Door één van de vreemdste trends van de voorbije jaren: Minions.

Ik zou je kunnen uitleggen wat Minions zijn, maar dat hoeft dat waarschijnlijk niet. Die tergende gele mannetjes zijn namelijk o-ve-ral. Er schijnt zelfs een internettheorie te zijn die zegt dat er zoveel Minion-merchandise is, dat je élke dag wel iets met een Minion er op tegenkomt. En dat vind ik een gruwelijke gedachte. Ze zijn lelijk en eng, en sowieso: is iemand vergeten dat ze de helpers zijn van de Gru, de slechterik die ooit de maan wilde laten krimpen?

Ik besloot daarom een week lang te testen of de theorie klopt. Tl;dr: het is erger dan ik ooit had durven dromen.

Vooravond van het onderzoek

Ik weet hoe Minions eruitzien, maar beslis toch eens te googlen wat me te wachten staat. Het is erger gesteld met de wereld dan gedacht: van alles zijn er Minions. Er zijn Minion-make-up-tutorials, Minion-taarten en Minion-tampons.

Om de haverklap worden er volledig van de pot gerukte Minion-woordgrapjes gemaakt, zoals bijvoorbeeld 'Minion Potter and the chamber of bananas'. Dit verzin ik niet, mensen. Minions worden zelfs ingezet voor politieke campagnes, zoals het aanzetten tot vrouwenbesnijdenis.

Als jij je dochter niet besnijdt, doet een Minion het wel. Geen wonder dus dat er langzamerhand een soort 'Minionandry', een term voor intense Minion-haat, ontstaat. Je kan zelfs een quiz maken om te zien hoe hard je Minions haat.
Oh ja, er is zelfs Minion-porno, maar daar ben ik nu niet persé echt verbaasd over.

Dag 1
Ik begin mijn experiment op een zaterdag. Ik ga naar Dour en ben bang (of blij?) dat de theorie waarschijnlijk meteen ontkracht zal worden. Dour is het grimmigste festival van België, waar alles naar stront ruikt en je om de haverklap een gedrogeerde festivalganger in het gras tussen de camping en het festivalterrein vindt. Ik ga ervan uit dat Minions niet doordringen tot de diepe krochten van de hel.

Fout. Ik ben er letterlijk een half uur en ik zie een man met een Minion-rugzakje. De Minion speelt gitaar, de ideale rugzak voor een festival dus. Ik maak snel een foto en verban het beeld uit mijn gedachten.

Dag 2
Ik moet katervoedsel hebben en maak een uitstapje naar de Albert Heijn. Ik ben de Minionrugzak al lang vergeten, terwijl ik zoek naar pasta. In het pastaschap krijg ik een mini-hartaanval. Ik vind er een Honig-pakje met twee Minions erop. De pasta zelf heeft ook de vorm van Minions. Laat dit even tot je doordringen: het is Minionpasta. Ik heb het niet gekocht, want ik vertrouw het zaakje niet.

Niet enkel snap ik helemaal niet waarom je 'half volkoren'-pasta zou eten, maar ook kan ik me niet inbeelden dat je zonder braakneigingen pasta in de vorm van een eenogige alien kan eten. Overdrijf ik? Kijk eens naar die kleine zwarte haartjes op het hoofd van een Minion. Dat wil je niet in je mond.

Dag 3

Ik moet vandaag werken. Je zou denken dat je op een kantoor vol serieuze journalisten niét geconfronteerd zal worden met Minions, toch? Nou, ik wrijf de slaap uit mijn ogen en vang iets op in mijn ooghoek. Ik word aangestaard door een sm-Minion. Later blijkt dat een collega dit speelgoed vorige vrijdag gekregen had bij een Happy Meal.

Hij, laten we hem voor het artikel Toon Heesakkers noemen, vond het een goed idee om het gedrocht mee te nemen naar kantoor en het om te dopen tot onze mascotte. De rest van de dag kan ik me niet concentreren en blijf ik spelen met het knopje op de rug van de kinky minion waardoor hij zwaait met z'n ketting. Ik weet niet goed hoe ik me hier bij moet voelen.

Dag 4
Vandaag was absolute chaos, maar dat was ook mijn eigen dikke schuld. Ik moet namelijk tandpasta kopen in de Kruidvat en, oh boy, wat houdt de Kruidvat van Minions. Van élk product bestaat er namelijk een Minion-versie. Ik vind er Minion-borden,
Minion-handdoeken, Minion-knuffels, Minion-shampoo, 1-in-a-Minion-douchegel (ha-há) en Minion-memory.

Misschien komt het door mijn fixatie op Minions, maar ik krijg te veel prikkels binnen en word er een beetje duizelig van. Ik, moet wel toegeven dat ik sterk overweeg om de Minion-broodtrommel-en-drinkbus-in-één te kopen. Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar ik begin gehecht te raken aan dit gruwelijke ongedierte. Oké, ik geef het toe. Ik heb de broodtrommel gekocht.

Dag 5
Ik heb vannacht gedroomd over Minions. Ook de avond ervoor zag ik de hele tijd Minions die op mijn netvlies gebrand staan terwijl ik in bed lag. En dat is niet zo vreemd: als je ergens een obsessie voor hebt ontwikkeld, zie je het nu eenmaal overal. Het is geen rocket science. Maar toch alles liever dan die fucking Minions. Ik beslis dan ook vandaag om even niét bezig te zijn met Minions om mijn gezonde verstand te bewaren.

Wat blijkt? Het is onmogelijk. Het eerste wat ik zie als ik mijn Facebook open, is Minion-reclame van Chiquita-bananen. Na mijn werk, loop ik met denkbeeldige paardenkleppen op door de winkelstraat naar de Albert Heijn.

Ik wil geen Minions meer zien. Maar dan staren mij plots die grote lege ogen, in dat gele blubberlijf, me treiterig aan. Het is een Minion, op een onderbroek in een souvenirshop. Ik vraag in de winkel of de Minion-onderbroekjes goed verkopen. "Ja, het zijn onze best verkochte onderbroekjes," vertelt de man me. Waar is er in godsnaam aan het gebeuren met de wereld.

In de Albert Heijn zie ik bijna meteen Minion-hagelslag. Aan de kassa liggen 'fruitige bananenvingers' met Minions op de verpakking. Ik beslis de Albert Heijn de rest van de week te mijden.

Onderweg naar huis voel ik ogen in mijn rug priemen. In een speelgoedwinkel zit een fucking oer-Minion met zijn grote, vieze ogen me vanuit een hoekje aan te staren. Ik vind hem enger dan de clown op een fiets die ervoor zit. Ik heb het gevoel dat ik me in de twilight zone bevind en ik hoop heel hard dat ik na dit experiment niét de rest van mijn leven overal Minions zie.

Dag 6
Het is vrijdag en ik voel me ontspannen. Ik beslis tijdens de vrijdagmiddagborrel, na een oppeppend gesprek van een paar collega's, dat de Minions geen macht meer hebben over mijn leven. Met hernieuwde moed trek ik de stad in. Het lijkt goed te gaan, tot ik weer een volwassen persoon met een pietluttig Minionrug-zakje zie. Even serieus: heb ik een trend gemist in kleine Minion-rugzakjes? Hoe is het mogelijk dat ik op zes dagen, waarvan ik er vijf gewerkt heb, twéé volwassen mensen zie met een klein Minion-rugzakje? Iemand?

Dag 7
Ik denk dat de overload aan Minions waar ik mee geconfronteerd word, ligt aan het feit dat ik in Amsterdam woon. Toeristen hebben nu eenmaal een zwak voor Minions en Amsterdam wordt overstroomd door toeristen. De laatste dag van het experiment ga ik naar Gent. Daar lijkt het tij te keren: ik kom tien uur lang geen enkele Minion tegen. Niets!

Tot ik na een nachtje stappen terugkeer langs de McDonald's. Kijk: Minions. Ik heb zin om te huilen, maar beslis me gewoon neer te leggen bij mijn lot. Een door Minions getekend lot, dat wel.

Ja. Je komt elke dag een Minion tegen. En waarschijnlijk kom je nog veel meer Minions tegen, die je niet zien, maar die jou sowieso wel gezien hebben met hun grote gebrilde ogen. Na een weekje mijn Minion-radar aan te zetten, voel ik me klaar voor het gekkenhuis. Niet enkel heb ik het duidelijke bewijs dat je élke dag een Minion tegenkomt, maar ook krijg ik het gevoel dat er een Minion-samenzwering plaatsvindt en dat de verschrikkelijke dingen langzamerhand de wereld zullen overnemen.

Oké, even serieus, zo erg is het nog niet met me gesteld. Maar als anatidaephobia, de angst dat je constant bekeken wordt door een gans, bestaat, is Minionfobie nog niet zo gek. Want als de Minion-hysterie op dit tempo blijft doorgaan, worden ze een prominenter onderdeel van ons straatbeeld dan, zeg maar, Coca-Cola. En dat wilt wat zeggen. Maar laten we niet overgaan tot Minionandry: het zou zonde zijn om je dag in, dag uit op te winden over cartoonfiguurtjes. In de plaats ervan roep ik je op om gewoon alle Minions in brand te steken en rustig verder te gaan met je leven.