Jia (22) was een blutte drop-out maar haalt nu als motivatiegoeroe een ton per maand binnen

“Schreeuw jij wel eens?” zegt e-commercekoning en motivatiegoeroe Jia Ruan. Hij daagt me uit: “Midden in de stad, op een drukke straat?” Emile Ratelband is er niks bij. “Fuck it als mensen naar je kijken. Je moet uit je comfort-zone. Dan word je minder bang om risico’s te nemen, minder bang om te falen.” Braaf knik ik, maar ik schreeuw niet. In plaats daarvan neem ik een slok uit de Starbucksbeker in mijn hand. Het recept dat Jia me aanraadde (“liquid cocaine”) is mierzoet en hysterisch: witte chocolade mocca venti met drie extra espressoshots, ook al zaten er al drie in.

Ik al had wel verwacht dat Jia heftig zou zijn. Zijn opdringerige facebook- en instafilmpjes waren al vaak op mijn scherm voorbijgekomen. In een van de nieuwste dreigt hij een van zijn medewerkers kaal te scheren, zoals in The Wolf of Wallstreet. Jia ondertekent zijn mails met “The wolf of E-commerce”.

Toen Jia niet werd toegelaten voor een studie psychologie liep zijn leven nogal vast, zoals is te zien op zijn rijkelijk met gifjes opgeleukte blog. Maar kort daarop ontdekte hij een manier om snel geld te verdienen. Hij begon spullen in te kopen op de Chinese webshop Ali Baba en verkocht ze via Bol.com met winst door. Nu is zijn businessmodel vooral het inwijden van anderen in de wereld van de E-commerce. Voor vijfhonderd Euro coachen hij en zijn werknemers je om op gang te komen. Ook schreef Jia het motivatieprogramma ‘Unstoppable mindset’, waarmee hij jonge mensen wil leren hoe ze “de beste versie van zichzelf kunnen worden”. Ik besluit bij hem langs om te kijken of hij me kan leren hoe ik een magneet voor succes en geld kan worden.

Jia woont met zijn businesspartners annex vrienden in een riant pand in het centrum van Arnhem. “We noemen het ‘the burn-outhouse’, omdat we werken tot het randje van de burnout. Maar we krijgen er geen – dat is een kwestie van instelling,” vertelt hij, terwijl hij me een rondleiding geeft langs de pooltafel, een New York-poster en de boekenkast waarin de boeken staan die Jia naar eigen zeggen heeft gebruikt om succesvol te worden. “Allemaal over self-development. Business, niks fictiefs. Wel een boek hoe het universum in elkaar zit. En Seksuele geheimen van een man, dat soort dingen lees ik ook wel. Ik was echt een zelfhulp-junkie, maar nu zit ik in de action-mode.” En dus verkoopt hij elke dag cursussen, zweept hij groepen van tweehonderd mensen op om iets met hun leven te doen en maakt hij podcasts en live filmpjes voor zijn volgers. Zijn eigen e-commerce staat op een laag pitje. “De bedragen die je daarmee verdient zijn voor mij nu niet meer interessant.” De tien- à twintigduizend die je per maand kunt binnenharken met het doorverkopen van spullen (als je het goed doet tenminste) valt in het niet bij de omzet van zijn bedrijf: vorige maand zeggen ze een ton te hebben verdiend. Jia laat me zijn betaalprogrammaatje zien, en het staat er inderdaad zwart op wit.

De goeroe maakt er geen geheim van dat hij al zijn wijsheid gekopieerd heeft uit zijn boeken. “Het is allemaal corny as fuck, maar clichés zijn niet voor niks clichés.” Hij putte ook inspiratie uit een lsd-trip. “Ik kwam op een plek zonder tijd en ruimte, en realiseerde me: we zijn allemaal één. Als je veel mensen helpt, bereik jij ook jouw doelen. Geld volgt, het is een soort energie.” Zijn businesspartner komt langsgelopen. “Ah! De law of attraction,” knikt die. “Daar geloven we hier allemaal in.”

Mensen helpen was al Jia’s passie voordat hij een quotes-spuiende goeroe werd: voordat hij geen psychologie ging studeren, studeerde hij maatschappelijk werk. “Een op een mensen helpen is fijn, maar nu heb ik meer dan duizend mensen in het coachingprogramma, en mijn businesspodcast is zestienduizend keer gedownload in de eerste week.”

Hoewel zijn ouders niet erg blij waren dat hij niet doorstudeerde, heeft hij de ondernemende houding wel van hen geleerd. “Mijn ouders hebben drie Chinese restaurants gehad, die zijn nu vervroegd klaar [met werken]. Ik heb mijn ouders altijd zien werken, met kerst, Sinterklaas. Dat waren de drukste dagen. Ik dacht: ik ga een manier vinden om niet hard te werken maar wel veel geld te hebben. Ik wil vrijheid hebben, leuke dingen kunnen doen. En een jaar later is dat gelukt.”

Hij gaat elke maand met zijn vijf businesspartners op werktrip naar Ibiza, Hvar of Barcelona, zegt Jia, nog los van zijn eigen vakanties. “Ik was laatst nog naar de Filipijnen, met mijn ex.” Hoe mooi hij het ook afschildert: de liefde heeft wel moeten wijken voor zijn werk. “Het is heel fijn om samen te zijn met een vriendin, maar tegelijkertijd voel je je schuldig als je met haar naar de bios gaat, of Netflix kijkt.” Hij wil zoveel mogelijk tijd in het najagen van zijn dromen steken. “Nu is mijn werk ook mijn ontspanning. Alle positieve reacties die ik krijg, voelen goed.”

Toch is niet iedereen blij als ze Jia op social media voorbij zien komen (een derde van de omzet van het bedrijf gaan naar facebook-advertenties om ze maximaal te pushen). Hij laat me wat zure reacties zien. “Hier: scam, scam, scam. Deze mensen ken ik totaal niet, maar ze denken dat ik een oplichter ben.” Hoewel “80 procent” van de mensen die hij traint afhaakt omdat ze het uiteindelijk niet aandurven om voor 1000 euro spullen te kopen op Ali Baba, heeft een deel van Jia’s klanten het cursusgeld er al binnen een maand ruimschoots uit. Twaalf cursisten vormen zelfs samen de ‘10k-club’. Ze hebben meer dan tienduizend euro én een T-shirt verdiend met wat ze van Jia leerden:

“E-commerce is een hele makkelijke business-opportunity waar iedereen van mee kan snoepen,” concludeert Jia. Haters hebben volgens hem een blokkade in hun hoofd: “Ze kunnen zich niet voorstellen dat je tienduizend euro per maand kunt verdienen, omdat zij zich alleen maar af zitten te trekken en Fortnite zitten te spelen.” In plaats van dat de reaguurders nieuwsgierig en enthousiast worden van de kans die Jia laat zien, merkt hij op, uiten ze hun frustratie over hun eigen inkomen in hatelijke of ronduit racistische berichten: “Elke dag krijg ik berichten als: ‘kankerchinees, val dood’.”

Jia stuurde me wat positieve en minder positieve reacties.

Jia kent dit soort racisme vanuit zijn jeugd in Heerhugowaard, en weet er inmiddels mee om te gaan. “Ik heb in die zelfhulpboeken gelezen over de psychologie achter pesten. Die mensen zijn onzeker, of hebben thuis een vervelende situatie. Had ik dat maar geweten op de middelbare school.” Daarom is het zijn droom om een positieve influencer te worden, en wil hij op termijn gaan lesgeven op middelbare scholen. “Een extra lesuur, waar ze wél naartoe willen gaan. Het moet dan ‘life lessons’ heten of zo.” Het zou over pesten gaan, maar ook over geld en succes. “Economieleraren klagen vaak over hun salaris. Echt een middenklasse-mindset. Ik heb me afgesloten voor het advies van mensen die armer zijn dan ik. Dingen over geld moet je leren van miljonairs, miljardairs, die het spelletje echt snappen.” En binnenkort is Jia miljonair, als het goed is. Zijn doel is om in juni 2019 met zijn bedrijf de eerste miljoen verdiend te hebben. “Maar als het zo doorgaat lukt dat al voor het eind van dit jaar.”

Toen ik Jia nog alleen van zijn filmpjes kende, leek hij me een beetje vervelend, hysterisch en agressief. Maar nu ik hem heb ontmoet, vind ik hem wel sympathiek. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. Toch vraag ik me af hoe het stimuleren van e-commerce inwerkt op zijn positieve energie-saldo en de wereld om hem heen. Hij beweert de squishy-hype in gang te hebben gezet, waardoor alle kinderen ineens plastic knijpknuffeltjes wilden hebben. Plastic spulletjes zijn net als maandelijkse vliegreizen niet echt iets waar de aarde op zit te wachten. Ook is er weinig bekend over de arbeidsomstandigheden in China. Maar volgens Jia is het “normaal” om op deze manier handel te drijven. “De Action, de Blokker, maar ook Dille en Kamille, ze kopen allemaal in China. Door het internet kunnen wij als particulieren daar ook van mee profiteren. Het is er gewoon, je kan er gebruik van maken. Als je vlees eet, ben je dan de vleesindustrie aan het promoten? En jouw iPhone is toch ook in China gemaakt? Dat vind ik allemaal van die lastige vragen. Uiteindelijk bieden wij spullen goedkoper aan, en daar profiteert de klant van.” Ach ja, misschien denk ik wel te negatief.

We gaan nog even poolen, waarbij Jia in ieder geval meer winnende karma lijkt te hebben dan ik. Gelukkig komt net voor het eind van het spelletje zijn businesspartner binnen voor een fotoshoot. Eindelijk zie ik zijn constructieve zelf-overschreeuwing in de praktijk, als Jia zo energiek mogelijk op de foto gaat. “WHAAAAAAH!!!! YES!!!”

Jia geeft me sindsdien elke dag weer de moed om door te gaan. Leer van zijn positieve levenshouding:

Headerfoto via instagram

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: