Hoi evolutie, waarom ziet deze intens giftige rups eruit als Trumps kapsel?

Na twee eeuwen industrieel geweld is een polarisatie ontstaan in ons denken over natuur (goed) en technologie (slecht). In de serie Unintelligent Design laten we aan de hand van de grofste evolutionaire flaters zien waarom we de natuur niet moeten idealiseren ten opzichte van onze eigen technologische oplossingen, die soms eigenlijk best wel goed zijn.

Je moet het Donald Trump nageven. Al zijn geflirt met de kolenindustrie ten spijt, laat hij zich soms wel degelijk door de natuur inspireren. De grootste inspiratie voor het harige gedrocht op zijn schedel lijkt de rupsenvorm van de motsoort Megalopyge opercularis te zijn.

Net als de man zelf wil je deze rups niet tegenkomen. De haren van het kruipertje kunnen bij aanraking pijnlijke symptomen oproepen, vanwege de giftige stekels die ertussen verstopt zitten. Mensen die slachtoffer zijn geworden van dit monsterlijke toupetje omschrijven de pijn als "vergelijkbaar met die van een gebroken bot".

In volwassen vorm lijkt deze Amerikaanse mot al rechtstreeks uit het huis van een pooier uit de jaren 70 te zijn weggevlogen, maar ook in rupsenvorm dost het insect zich dus nogal extravagant uit. Het kapsel van de rups is een verdedigingsmechanisme: juist door zo in het oog te springen, wil de rups duidelijk maken dat je 'm met rust moet laten. En daar heeft 'ie best een punt.

Weggemoffeld in haren op het toupetje bevinden zich stekels met een pijnlijk gif dat voor een paar nare klachten zorgt. Mogelijke gevolgen zijn pijn, zwelling, kortademigheid en in een enkel geval zelfs tot shock, een acute levensbedreigende toestand waarbij je bloeddruk te laag is om je vitale functies in stand te houden.

Als je het beestje onbedoeld toch een aai over de bol geeft, is het aan te raden om direct medische behandeling te zoeken. Achtergebleven stekels kun je het beste weghalen met een stukje plakband en van de vele geprobeerde behandelingen lijken oraal ingenomen antihistamine, bakpoeder en ijszakken het beste te werken.

Je hoeft gelukkig niet bang te zijn dat je het levende toupetje van Dorito Mussolini in de Nederlandse natuur aan gaat treffen. Grappig genoeg leeft het beestje vooral in het zuiden en zuidoosten van de Verenigde Staten, een gebied waar Trump een aanzienlijk deel van zijn stemmen won tijdens de afgelopen presidentsverkiezingen.

Met name de staat Texas schijnt door de jaren heen nogal eens last te hebben gehad van deze wandelende haarbal. Uit bronnen uit de jaren 20 blijkt dat de rups in de Texaanse stad San Antonio voor zoveel overlast zorgde, dat alle scholen in de stad preventief moesten sluiten tot de plaag onder controle was. In andere steden nam een plaag van deze rupsen zulke vormen aan dat alle bomen in die steden door de gemeente onder werden gespoten met arsenicum, in de hoop dat dat zou helpen. Dat middel is zo giftig dat het naar schatting het meest gebruikte moordgif in de geschiedenis is.

De overlast die de rupsen veroorzaken, komt deels door de grote snelheid waarmee de mot zich voortplant. Begin van de lente komen de eerste rupsen uit hun eitjes. In een razend tempo doen ze zich vervolgens tegoed aan alle bladeren in hun directe omgeving, verpoppen zich tot flamboyante motten die in de zomer alweer eitjes leggen. Begin van de herfst komen die weer uit, waarna de cyclus weer opnieuw begint. Alleen blijven de eitjes van die generatie bewaard tot de volgende lente.

Twee keer per jaar wordt zuidelijk Amerika dus overspoeld door een golf van giftige rupsen die nog het meest lijken op het kapsel van Trump. Je kunt je afvragen: evolutie, waarom? Gelukkig is de insectenplaag seizoensgebonden en ontpopt de rups zich tot een kekke mot. Dat is meer dan je van de Amerikaanse president kunt zeggen.