FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Nieuw bewijs dat (homo)seksualiteit aangeboren is

Homoseksuele mannen reageren wel op mannelijke feromonen, maar niet op vrouwelijke feromonen.
Image: Cell
Afbeelding: Cell

Voor wie nog steeds twijfelt, is hier nog meer bewijs dat seksualiteit een aangeboren eigenschap is: homoseksuele mannen reageren eerder op mannelijke feromonen dan op vrouwelijke feromonen.

Dit moet eigenlijk niet verassend zijn, gezien wat we al weten over seksualiteit in het algemeen. Maar meer bewijs is nooit verkeerd. Chinese onderzoekers hebben onderzoek gedaan naar de feromonen die mannen en vrouwen van nature afgeven in bijvoorbeeld hun speeksel, zweet en urine. Al een tijdje was bekend dat er twee feromonen te onderscheiden zijn: androstadienone, gevonden in mannelijk speeksel en zweet, en estratetraenol, gevonden in vrouwelijke urine. Het was alleen altijd nog onduidelijk of ze effect hebben op het andere geslacht. Het blijkt dat ze effect hebben, en wat voor effect dat is hangt af van iemands seksuele geaardheid.

Advertentie

Om de gestelde hypothese te testen heeft Wen Zhou van de Chinese Academy of Sciences een experiment opgezet waarbij deelnemers naar een video keken waarin menselijke figuren liepen die werden weergegeven in stipjes zoals op het plaatje hierboven. De deelnemers werd gevraagd om te raden of de figuren mannelijk of vrouwelijk waren. Wanneer de geur van androstadienone in de lucht hing suggereerden heteroseksuele vrouwen eerder dat het figuur mannelijk was. Maar dit feromoon had geen effect op heteroseksuele mannen.

De belangrijkste uitkomst: homoseksuele mannen reageerden wel op dit feromoon. Dit suggereert dat homoseksuele mannen van nature mannelijke feromonen opmerken, en hier misschien ook door beïnvloed worden.

Heteroseksuele mannen vonden het figuur echter eerder vrouwelijk als ze werden blootgesteld aan estratetraenol. Op heteroseksuele vrouwen had dit geen effect, en lesbische en biseksuele vrouwen hingen er een beetje tussenin. Om de feromonen subtiel aanwezig te laten zijn waren de geuren in alle gevallen gemaskeerd in de geur van kruidnagel.

“Het is gelukt om in een kwalitatief onderzoek aan te tonen dat androstadienone als mannelijk wordt waargenomen door heteroseksuele mannen en homoseksuele mannen, terwijl estratetraenol wordt waargenomen als vrouwelijk door heteroseksuele mannen. Zonder dat de testpersonen zich bewust waren van de geuren,” schrijft Zhou in zijn onderzoek, dat werd gepubliceerd in Cell. “Het belangrijkste is dat de specifieke seksuele informatie die androstadienone en estratetraenol overbrengen, ze duidelijk kan aanmerken als menselijke seksferomonen.

Advertentie

In feite kunnen deze bevindingen dus aanduiden dat mensen iemands biologische sekse kunnen ‘signaleren’ op basis van hun feromonen. Maar dit effect werkt alleen bij de mensen waar iemand zich tot aangetrokken voelt. Deze studie had geen transgender deelnemers.

De seksualiteit van de deelnemers werd gemeten met gebruik van de Kinsey Scale, een schaal van 0 tot 6, waarbij 0 staat voor helemaal heteroseksueel, en 6 voor helemaal homoseksueel. Alle 24 heteroseksuele mannen en alle 24 heteroseksuele vrouwen scoorden 0. De 24 homoseksuele mannen scoorden gemiddeld 5,25, en de 24 homo- en biseksuele vrouwen scoorden gemiddeld 4,5.

De uitkomsten van het onderzoek (maar niet de methoden) lijken heel erg op die van het onderzoek dat in 2005 werd gepubliceerd in Proceedings of the National Academy of Sciences, waarin werd vastgesteld dat de hersenen van homoseksuele mannen op een soortgelijke manier reageren op androstadienone als de hersenen van heteroseksuele vrouwen. Net zoals de meeste feromonen nemen we deze twee feromonen niet bewust waar, maar ze zijn wel heel belangrijk voor de manier waarop mensen zich gedragen naar elkaar toe, en waarop ze elkaar waarnemen.

“Het proces van het ontvangen van geuren gebeurt zonder dat we ons daarvan bewust zijn, maar tegelijkertijd reguleert het wel de manier waarop we de seksen waarnemen. Het duidt zichzelf aan als een deel van de menselijke sekse programmering in onze hersenen,” schrijft Zhou.

Het zou natuurlijk niet uit moeten maken hoe het komt dat de één homoseksueel is, de ander heteroseksueel, en weer een ander bi of nog iets anders. Maar in een wereld waarin er nog steeds een punt wordt gemaakt van iemands geaardheid, en er nog steeds therapieën bestaan die je ‘van je homoseksualiteit afhelpen’, zijn dit soort wetenschappelijke onderzoeken altijd welkom.