‘Adr1ft’ is de eerste echte VR-game

Ik zweef door de ruimte, omringd door ballen van water, pas opgebloeide plantjes, de spullen van mijn bemanningsleden en glasscherven van gebroken ramen. Ik ben in een van de ooit luchtdichte kamers van een ruimtestation, en hoewel mijn omgeving er sereen uitziet bevind ik mij in een noodsituatie: ik ben namelijk langzaam aan het stikken.

Adr1ft, de nieuwste game van Three One Zero, zal uitkomen op 28 maart, en zal zowel te spelen zijn met de Oculus Rift als met traditionele gameconsoles. Het is niet de eerste game waarin je karakter gewichtsloos is (zo was er bijvoorbeeld de epische eerste missie van het verder zeer matige Call of Duty: Ghosts), maar het is mede dankzij de VR-dimensie de meest realistische ruimte-ervaring die ooit gehad heb. Het is ook de beste VR-game die ik ooit gespeeld heb, omdat de makers heel goed snappen wat de mogelijkheden en beperkingen van deze technologie zijn.

Adam Orth, mede-oprichter van Three One Zero, omschrijft Adr1ft als een 'first person experience' waarin je een astronaut in de toekomst speelt die de enige overlevende is van een catastrofaal ongeluk op een ruimtestation – een beetje als Sandra Bullock in de film Gravity.

"Adr1ft is het verhaal van een stel collega's die op een kantoor werken waar grotere problemen zijn dan niet werkende printers," vertelde Orth me. "Het is een heel menselijk verhaal dat zich afspeelt in de ruimte."

Net zoals alle goede VR-games die we tot nu toe gezien hebben, maakt Adr1ft de nogal onnatuurlijke ervaring van het dragen van een headset een natuurlijk onderdeel van de game. Net zoals de Oculus Rift op zich is de game een claustrofobische omgeving waar je weinig bewegingsruimte hebt. Daarnaast draagt je karakter zelf ook een soort headset, namelijk de ruimtehelm, dus als je wilt zien hoeveel lucht je nog hebt, moet je dezelfde hoofdbeweging maken als het karakter in zijn ruimtepak moet doen.

Een ander groot probleem met de meeste VR-games is het nogal ongemakkelijk gevoel dat de speler krijgt als het lichaam van zijn of haar karakter beweegt terwijl diens eigen lichaam stil staat. Dit is een van de redenen dat we nog maar weinig first person shooters met een VR-dimensie hebben gezien. Het maakt veel mensen heel misselijk om de illusie te krijgen dat je aan het rennen bent terwijl je eigenlijk in een stoel zit, en misselijk zijn is niet bepaald bevorderlijk voor een aangename game-ervaring.

Adr1ft lijkt echter weinig last te hebben van dit probleem. Als astronaut in een gewichtsloze ruimte ben je namelijk niet aan het lopen of zwemmen of op een andere manier met je lichaam aan het bewegen, maar bestuur je het aandrijfsysteem van je ruimtepak als ware het een voertuig.

Dit betekent niet dat de ervaring helemaal vlekkeloos was; soms kwam ik in een deel van het ruimtestation terecht dat met de klok mee bewoog terwijl ikzelf tegen de klok in aan het draaien was, wat mijn evenwichtsorgaan niet kon waarderen. Ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen hier misselijk van zouden worden, maar in deze specifieke context is dat eigenlijk geen onnatuurlijk gevoel: het is hoe de astronaut zich ook zou voelen. Het doel van VR is om mensen het gevoel te geven dat ze ergens anders zijn, en als ik uit mijn stoel val, weet ik dat dat gelukt is.

Als je dit allemaal niet zo prettig vindt klinken: Adr1ft heeft ingebouwde functies om de potentieel misselijkmakende delen van de game te vermijden. Door op een bepaalde knop te drukken, kun je je karakter in een correcte, natuurlijk aanvoelende positie draaien, ook al is er in de ruimte niet zoiets als een correcte positie, aangezien er geen boven en onder is.

Maar het beste aan Adr1ft zijn niet de dingen die je wel kunt doen; het zijn de dingen die je niet kunt doen. Het is een game die draait om immersie in een interessante, realistisch vormgegeven 3D-omgeving, en niets meer of minder dan dat. Je moet continu opletten om de hoofdpersoon niet te verwonden, maar dit is geen first person shooter. Het draait niet om richten, schieten en zo snel mogelijk op knoppen drukken, maar is eerder een soort trainingssimulatie voor astronauten, met een boeiend verhaal over de toekomst van de ruimtevaart en het leven van de individuele astronauten.

Orth begon met werken aan Adr1ft nadat hij zijn baan bij Microsoft had opgezegd in navolging van een conflict met een groep internetters over de Xbox One. Mensen waren zo boos dat nieuwe Xbox verbinding met het internet nodig had om te kunnen werken, dat Microsoft de console aanpaste en Orth ontslag nam. Het is dan ook niet zo gek dat Orth Adr1ft als een voor hem erg persoonlijk verhaal beschouwt, aangezien het gaat om jezelf herpakken na een grote ramp.

Dit maakt het spel heel anders dan de AAA-games waar Orth en Three One Zero eerder aan gewerkt hebben: enorm goed verkopende first person shooters als Electronic Arts' Medal of Honor. Adr1ft is onderdeel van het streven van Three One Zero om meer niet-gewelddadige games te maken – niet om dat ze iets tegen first person shooters hebben, maar omdat ze het zat zijn om steeds hetzelfde soort game te maken.

"We hebben een boel gewelddadige games gemaakt," zei Orth. "Daar is niets mis mee en we spelen ze zelf ook, maar we willen ze liever niet meer maken. We willen de speler op andere manieren uitdagen."

Toch komt de ervaring die Three One Zero heeft opgedaan met het ontwikkelen van enkele van de grootste, duurste games in de game-geschiedenis wel degelijk van pas bij hun nieuwe projecten: Adr1ft voelt als een volledig uitgewerkte game met een hoog budget. Het is zeker geen conceptuele demo of simpele app die snel probeert te cashen door in te spelen op een relatief nieuwe, gehypete technologie.

Als ik na twee uur mijn headset af zet, doe ik dat met moeite. Ik heb nog nooit zo lang in virtual reality gezeten, en voel me klaar voor meer. De hele game duurt vier uur, en het liefst zou ik het spel in één zit uitspelen. Ik kan niet zeggen dat het me het waard zou zijn om daarvoor een headset van 600 euro aan te schaffen, maar Adr1ft is zeker wel de beste VR-game die ik tot nu toe gespeeld heb.

Als er meer games als Adr1ft zouden zijn, zou VR nog wel eens heel populair kunnen worden. Helaas lijkt dat vooralsnog nog niet het geval te zijn, dus voor nu blijft het wachten op een doorbraak. Three One Zero is er in ieder geval klaar voor.