Er is dus nood aan een duidelijk wettelijk kader. Niet alleen voor sekswerkers, maar ook voor uitbaters, klanten, politie en parket. “Vandaag zijn de regels heel onduidelijk”, zegt Vanhoutte. “Door een duidelijk wettelijk kader te scheppen haal je sekswerk uit die grijze zone, dan is het voor iedereen helder. Wie zich buiten de lijnen beweegt - of dat in het kader van zwartwerk, uitbuiting of eender wat is - is per definitie strafbaar. Ze moeten niet meer afkomen van ‘ik wist het niet’ of ‘ik had het niet door’.”“Door een duidelijk wettelijk kader te scheppen haal je sekswerk uit die grijze zone, dan is het voor iedereen helder. Ze moeten niet meer afkomen van ‘ik wist het niet’ of ‘ik had het niet door.” - Klaus Vanhoutte
Ook de klanten weten dat, en dus permitteren die zich soms meer dan voor corona. Dat weet ook Eléonore, zij werkt intussen vijf jaar als prodomme. “Er is een man in Brussel die al een hele tijd een specifieke community van trans werkers lastigvalt. Hij huurt hen volledige nachten in en misleidt hen met een valse overschrijving. Er is hier echt wel sprake van een non-consent situatie, dat is gigantisch traumatisch voor die werkers. Vijf van hen hebben al hun moed samengeraapt en zijn tòch met hun verhaal naar de politie gestapt. Die wist ons te zeggen dat dat geen verkrachting is, maar een handelstransactie. Daarvoor moesten we bij de handelsrechtbank zijn. Zelfs als we hun redenering volgen en dus compleet negeren dat er wel degelijk sprake is van verkrachting, kunnen we niet eens naar de handelsrechtbank stappen. We hebben geen rechten! We kunnen letterlijk niks doen. De wet bestempelt ons als slachtoffers, maar in werkelijkheid kunnen we niet eens een slachtoffer zijn. Ons systeem geeft ons letterlijk de boodschap dat we niet mogen bestaan.”“Vijf sekswerkers hebben al hun moed samengeraapt en zijn tòch naar de politie gestapt. Die wist ons te zeggen dat dit geen verkrachting is, maar een handelstransactie. Daarvoor moesten we bij de handelsrechtbank zijn.” - Eléonore
Waarom ze dan niet op straat komen, die 15.000 mensen, om het debat op tafel te gooien? Omdat ze bang zijn om te worden uitgesloten door vrienden en familie, of nooit meer aan een ‘normale job’ te raken, durven veel sekswerkers niet vrijuit spreken.
Het gebrek aan een duidelijk wettelijk kader legt sekswerkers het zwijgen op, en dus horen we hen amper. Daardoor is er een gebrek aan (correcte) representatie in media en maatschappij. Dat gat wordt opgevuld (lees: dieper gemaakt) door organisaties, politici en abolitionisten die maar al te graag in hun plaats spreken. Ze gooien met cijfers waarover we niet beschikken, en praten over mensen waarmee ze nooit eerder spraken. Dat gebeurt zo vaak, dat belangenvereniging Utsopi er zelfs haar lijfspreuk van heeft gemaakt: “Nothing about us, without us”.“De belangrijkste tools in de strijd tegen criminaliteit en uitbuiting zijn de werkers zelf, en wij worden het zwijgen opgelegd.” - Eléonore
“Als er iemand is die weet hoe het eraan toegaat binnen de sector, dan zullen het wel de sekswerkers zijn. Wij weten perfect waar de problemen zitten”, zegt Eléonore. “De belangrijkste tools in de strijd tegen criminaliteit en uitbuiting zijn de werkers zelf, en wij worden het zwijgen opgelegd. Als we zelf niet de mogelijkheid hebben om erover te spreken omdat we bang zijn om onze eigen veiligheid in gevaar te brengen, dan is het gewoon heel moeilijk om die zaken op te sporen.”
Bovendien voelen veel sekswerkers zich helemaal geen slachtoffer. Integendeel, voor velen is het een bewuste keuze. “Voor mij is sekswerk pure empowerment”, zegt Eléonore. Persoonlijk heb ik daar heel veel kracht in gevonden. En het idee dat wij allemaal slachtoffers zijn en niet mogen bestaan, is daar gewoon zo’n gigantisch grote tegenhanger van.” Hannah: “Hoe komt dat toch dat we het zo moeilijk vinden om te geloven dat er ook sekswerkers bestaan die géén slachtoffer zijn van mensenhandel of een of andere wanhopige financiële situatie? Is het dan zo moeilijk om te vatten dat sommigen dit écht een leuke job vinden?.”“Is het dan zo moeilijk om te vatten dat sommigen dit écht een leuke job vinden?” - Hannah
“Zelfs als sekswerk uit de strafwet wordt geschrapt, zal dat initieel bijzonder weinig impact hebben op de visie van het grote publiek.” - Hannah
Dat bijna alle sekswerkers belastingen betalen maar daar geen sociale rechten voor terugkrijgen, is discriminerend. Dat sommige steden belastingen heffen op sekswerk, waardoor het ook een economische meerwaarde is voor onze maatschappij, bijzonder hypocriet. De sector decriminaliseren is de enige manier om ervoor te zorgen dat sekswerkers comfortabel hun job kunnen uitoefenen, zonder boekhouders, chauffeurs, webdesigners of familieleden vervolgd te zien. Het is de enige manier om criminele praktijken tegen te gaan, want het is de enige manier om erachter te komen waar de problemen zitten. Er moet dus geluisterd worden. Binnenkort (hopelijk) naar de regels, maar nu vooral naar de sekswerkers zelf. (*) geen echte namen, echte namen zijn bekend bij de redactieVolg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.