Biohackers implanteren nu LED-lampjes onder hun huid

Dit artikel bevat foto's die sommige mensen misschien aanstootgevend vinden.

We zitten in een sobere vergaderruimte, afgezonderd van de drukte op de Cyborg Fair van Düsseldorf. Jowan Österlund heeft zijn gereedschap uitgestald op de tafel. Er hangt een nerveuze sfeer in de ruimte.

"Iedereen moet hygiënisch en steriel zijn," zei Österlund, die normaal gesproken een tattoostudio in Zweden runt. Hij doet een gezichtsmasker op en trekt handschoenen aan. Daarna desinfecteert en scheert Österlund de huid van Shawn Sarver op de plek waar hij het implantaat zal zetten. Hij tekent een streep om de incisie te markeren en leidt Sarver naar een andere tafel. Daar vouwt hij een chirurgisch doek open.

Terwijl Sarver rustig wacht tot de operatie begint, loopt Österlund heen en weer tussen de tafels. Hij legt zijn gereedschap netjes op een rijtje op het doek naast Sarvers hand en gaat zitten. Tijd om te snijden.

We zijn hier voor het nieuwste implantaat van het biohackingcollectief Grindhouse Wetware uit Pittsburgh. Het implantaat met lampjes, de Northstar V1, is ongeveer zo groot als een twee euromunt en zo dik als een duim. De chip is aanzienlijk kleiner dan zijn voorganger, de Circadia 1.0 computerchip. Deze heeft Tim Cannon, een oprichter van Grindhouse Wetware, twee jaar geleden geïmplanteerd.

Österlund maakt een snee met een kleine scalpel en tilt Sarvers huid op om ruimte te maken. Hij duwt het implantaat in Sarvers arm, die huivert van het bloed dat eruit stroomt. Daarna hecht Österlund de opening en plakt hij tape over het implantaat. Na vijftien minuten is het klaar.

"Ons eerste prototype, de Circadia, was zó geschift dat ik alleen mezelf in goed geweten als testkonijn kon gebruiken," zei Cannon. "Maar we hebben de Northstar vanaf het begin ontwikkeld om ook andere teamleden en bekenden het plezier te geven."

Tegelijk met de operatie in Düsseldorf op zeven november, werden er drie implantaten geplaatst in Pittsburgh.

"De hechtingen zijn fucking irritant, ze blijven steeds hangen in mijn kleding," zegt Sarver na de operatie. Hij wil laten zien wat de chip kan, en plaatst er een magneet op. De magneet activeert vijf rode LED-lampjes in het implantaat. Sarvers arm geeft licht. Tien seconden later gaat het licht uit.

"We denken dat de lampjes tienduizend keer aan kunnen voordat de batterijen leeg zijn. Ze kunnen niet worden opgeladen," zegt Sarver. "Dus we hebben alles op een laag energieverbruik gezet. Na tien seconden gaat het implantaat automatisch op slaapstand."

Het implantaat moet bioluminescentie nabootsen, het soort licht dat vuurvliegjes en sommige kwallen zelf opwekken. De lampjes schijnen vrij fel door de huid, dat hadden ze eerder al getest met een varkenshuid. Maar waarom heb je een implantaat nodig waardoor je huid licht geeft?

"Nou, mensen uit de biohackinggemeenschap wilden het. Ze namen contact met ons op, omdat ze hun tattoo's wilden laten oplichten. Zo komen we op ideeën, we laten de gemeenschap ons inspireren," legt Sarver uit. Hij werkt voor het ontwikkelingsteam van Grindhouse Wetware. Daarvoor werkte hij voor de Amerikaanse luchtmacht. "We wilden de eerste versie zo simpel mogelijk maken. Het is kleiner en daardoor heel simpel. Het plan is om hem een jaar in te houden."

Nu is de beurt aan Cannon. Hij houdt zijn ogen de hele tijd dicht, en kijkt niet naar wat er gebeurt. Het implantaat past eerst niet in zijn arm, dus maakt Österlund de snee groter. Een paar hechtingen later is Cannon klaar om licht te geven.

Nu de procedure klaar is, ontspant Österland zich. De spanning verdwijnt uit de kamer. Hij is blij dat alles goed ging. Cannon heeft nog steeds een litteken op zijn linker arm van de vorige operatie.

"Iedereen is blij dat de Northstar zoveel kleiner is, want de vorige was zo groot als een pakje sigaretten. Maar toch, hij is nog te groot. We willen hem veel kleiner maken," zegt Cannon. "We willen sciencefiction echt maken. Om dat te doen, moeten we er minstens tien jaar aan werken. De mensen van Grindhouse Wetware zijn geen beroepsacademici. Dit gaat om passie en burgerwetenschap."

De biohackers hopen niet op steun van dokters of de medische onderzoeksgemeenschap. Implantaten als deze volgen niet de moderne medische ethiek, dus het is bijna onmogelijk om traditionele onderzoekers te strikken.

Grindhouse Wetware was vorig jaar wel in staat wat kapitaal te krijgen van een investeerder. Ze zullen zich nu volledig richten op de liefhebbers van lichaamsmodificatie. Daar is een kleine markt voor doe-het-zelf cyborg chips. Het collectief hoopt zo langzaam hun eigen productie op te kunnen voeren. "Hopelijk hebben we binnenkort een hoop proefpersonen uit die scene," zei Cannon vorige zomer.

Het implantaat moet volgend jaar verkrijgbaar zijn. Er worden er tientallen, misschien zelfs honderd, via tattoostudio's over de hele wereld verkocht.

Cannon wil zijn lot niet overlaten aan zijn bewustzijn en gedachten. "Ik kan niet vertrouwen op mijn hersenen," zegt hij. "Maar ik kan wel vertrouwen op de data die mijn lichaam produceert. Nu lijken onze creaties nog gemaakt voor een obscure markt. Maar als we een goedkoop implantaat hebben gemaakt die je waarschuwt voor een hartaanval, zal iedereen onze gadgets willen hebben."

Grindhouse Wetware is al klaar met de ontwikkeling van een tweede versie voor de Northstar-serie. Cannon wil zijn hand zo aanpassen dat het een draadloze controller is voor het implantaat. De Northstar-chip zal de bewegingen van een mens herkennen en data kunnen doorsturen naar een smartphone. Een beetje zoals Siri, maar met een gebarenbesturing die je zelf kunt programmeren.

Voor Cannon en zijn collega's gaat het niet om het maken van leuke gadgets. Zelfs een beginners biohack als een magneet in je vinger is een bron van cyborgkennis. "Waarom zou ik mijn zintuigen niet uitbreiden als ik dat kan?" vraagt Cannon. "Ik kan nu magnetische velden voelen met de magneet in mijn vinger. Ik weet nu dat elektriciteit in Europa anders voelt dan in Amerika. Dat had ik niet geweten als ik dat implantaat niet had."