We spraken de flat-earther die met een zelfgebouwde raket de lucht in schoot

Afgelopen november stond er een held op die ons verdorven, moderne leven iets draaglijker zou gaan maken. Zijn naam is 'Mad' Mike Hughes. Hij gelooft dat de aarde plat is en zou zichzelf de ruimte in schieten met een stoomraket die hij had gebouwd in zijn achtertuin.

Het verhaal ging viral en iedereen had het over 'Mad' Mike. Mike gaf nooit op, ook niet toen zijn lancering moest worden uitgesteld door administratieve rompslomp. De 61-jarige limousinechauffeur en zijn zelfgebouwde raket, waarop 'RESEARCH FLAT EARTH' staat, bleven gewoon doorgaan.

Mad Mike gaf niet toe en op 24 maart kreeg de bofkont het voor elkaar.

De grote rode raket lanceerde vanuit een aangepaste wagen. Hughes bereikte een snelheid van 550 kilometer per uur. Op 600 meter hoogte opende de parachute en zweefde hij terug naar aarde. De landing was een beetje hard maar hij overleefde het.

Ik belde de man op om te vragen hoe het voelt om gelanceerd te worden in een zelfgebouwde stoomraket, of de aarde nou plat is en waarom hij denkt dat Elon Musk nu te kakken heeft gezet.

VICE: Gefeliciteerd!
'Mad' Mike Hughes: Dankjewel, het was een onvergetelijke ervaring. Ik hoop dat mensen nu weer hoop hebben. Dat een gast dit voor elkaar zou kunnen krijgen joh, ondanks de bureaucratie. Ik ben een oude cowboy, een buitenstaander.

Kun je me vertellen over de dag van lancering en hoe het voor jou was?
Je wordt die ochtend wakker en denkt: dit is de dag dat ik het ga doen. Uiteraard heb ik het al eerder overleefd. Ik heb al meerdere pogingen ondernomen en al twee of drie keer een valse start meegemaakt. Je ervaart dus dezelfde emoties als toen. Je kan ‘s nachts niet slapen omdat je steeds wakker wordt. We reden er de volgende morgen naartoe. Het was ongeveer twee of drie uur rijden. Tijdens die uren vraag je jezelf af: gaat het deze keer lukken? Trouwens, toen we het ding moesten verplaatsen voor de lancering gooide een meid haar slipje in de raket. Dat hangt nu tegen mijn muur.

Er was die dag een lek in m’n raket. Twee keer moesten we de kogelkranen aandraaien. Het waren kleine dingetjes maar uiteindelijk bleek het nog steeds ergens te lekken. Dat beïnvloedt alles.

Is dat niet eng? Je zit eigenlijk gewoon in een bom.
Absoluut. Ik herinner me de energie nog die door me heen ging. Man, je hebt de duivel in handen en hij wacht erop om losgelaten te worden. Zo voelt het. Dat is wat je uiteindelijk doet: je laat de duivel los.

Hoe voelde het toen je dat uiteindelijk deed?
Nou, we telden niet af of zo. Ik had zelfs geen radio, alleen een walkietalkie die ik in mijn hand vasthield. Een van mijn jongens zei: “Oké Michael, alles is gereed, je kan wanneer je er klaar voor bent.” Dus ik ging na of alles goed vastzat: mijn voeten, hoofd en nek. Maar de luchtregelaar stond uit dus er was geen mogelijkheid dat ik dit ding de lucht in kon schieten. Om dat voor elkaar te krijgen moest ik twee schakelaartjes omzetten.

Dus ik zette de eerste schakelaar om en dacht bij mezelf: oké, ik ben er klaar voor. Toen ik aan de tweede schakelaar draaide lanceerde de raket! Voor je het doorhebt ben je vertrokken, man. Er gebeurde een heleboel in vier of vijf seconden. Op dat moment kan je lichaam niet bijhouden wat je allemaal overkomt. Toen ik die schakelaar had aangezwengeld om alles op te starten, voelde ik niet dat ik opsteeg. Ik ben nooit flauwgevallen. Ik wist precies wat er gebeurde, maar het is moeilijk te bevatten. Je denkt dat je net van de installatie af bent terwijl je al op 90 meter hoogte zit. Het voelt alsof 1000 mensen op je borstkas duwen.

Helaas hadden we de eerste parachute zo afgesteld dat-ie automatisch open zou gaan. Ik wilde dat eigenlijk niet, maar ik heb me laten overtuigen. Het was misschien een goed idee, maar ik wist ook wel dat ik niet zou flauwvallen. Mijn omgeving was bang, en dat begrijp ik wel. De parachute klapte te vroeg open. Ik had makkelijk nog een zestig meter hoger kunnen vliegen. Omdat de parachute te vroeg loskwam lag hij onder me. De raket was dus boven me en de parachute onder me. Dat was behoorlijk maf. Ik voelde me even alsof ik stil in de lucht bleef hangen.

Ik maakte een koprol en zag opeens de grond vanuit de lucht. Toen realiseerde ik me echt dat ik in de lucht was. Ik kon mijn huis zien en de mensen die naar me zwaaiden. Ik voelde mezelf naar beneden lazeren en dat ging te snel. Ik greep de walkietalkie en zei tegen een van de jongens: “Ik denk dat ik te snel land.” En hij zei: “Ik denk dat het prima gaat.” Ik besloot op dat moment toch om de tweede parachute te openen. Uiteraard klapte die pas open twee seconden voordat ik de grond raakte.

Wat dacht je toen?
Je bent in overlevingsmodus, toch? Je wilt er gewoon zeker van zijn dat de parachute opent, op het juiste moment. Ik wilde die tweede niet openen als ik nog te hoog in de lucht zou zijn. Ik wilde niet dat ze in elkaar verstrikt zouden raken. Ze hebben genoeg veiligheidsmaatregelen genomen maar uiteindelijk zit ik in die raket. Ik zou het niet overleven als ze op 250 meter hoogte verstrikt zouden raken, wist ik. Maar als het zou gebeuren op 60 meter zou ik nog wel kans hebben. Daarom duurde het zo lang voordat ik de tweede parachute opende. Ik had het verkeerd ingeschat, ik had hem twee seconden eerder moeten openen.

Je hebt een harde klap gemaakt.
Ik brak mijn rug. Ik voelde mijn onderrug buigen. Ik had daarvoor al twee keer mijn rug gebroken, maar dit gevoel kende ik niet. Je kan wel stellen dat ik weer een ervaring rijker was. Nadat de voorkant van de raket de grond raakte kwam al het gewicht op mijn ruggenwervels terecht. Ik voelde een helse pijn door mijn lichaam gieren en ging ervan uit dat mijn rug weer was gebroken.

Hoe gaat het nu met je?
Ik voel me beter. Ik moet er eerlijk gezegd gewoon voor zorgen dat ik niets doe vandaag. Voeten omhoog, en niet bewegen. Ik heb nog geen moment stilgestaan. Ik moest een aantal keer naar de rechtbank en heb de lanceerplek nog een paar keer bezocht. Ik heb nog steeds een leven, joh. Ik heb hier bijvoorbeeld nog een heleboel was staan die moet gebeuren. Ik woon in dit huis met vier katten. Vandaag zal ik m’n best doen om het leven te leiden van een normale man.

Je zegt dat je het beu was dat mensen zeiden dat je niet zou durven. Hoe voelde je je nadat alles voorbij was?
Ik voelde me vereerd en opgelucht. Toen ik die helling opliep stelde ik mezelf de vraag: “Loop ik nu echt de strop tegemoet waaraan ik mezelf ga ophangen?” Zulke dingen schieten wel door je hoofd. Ik vroeg me af of dit het laatste was dat ik zou doen. Je geeft er een miljoen dollar aan uit, je hebt alles twee of drie keer gecheckt, je hebt het lanceringssysteem uitgetest en je hebt de raket zelf ook getest met een dummy erin. Dat verlicht de stress en angst, maar ik had het eigenlijk niet nodig. Ik ben een echte vent. Ik neem risico’s, tart het lot. Er zijn maar weinig mensen die risico’s nemen wanneer hun leven op het spel staat. Ik speel Russische roulette.

Waarom?
Nou, ik ben de grootste daredevil ter wereld nu.

Volgens mij klopt dat wel, ja.
Zeker weten! Ik denk dat mensen me nu wel serieus zullen nemen. Ik ga de ruimte in, en zal alle miljardairs te kakken zetten. Elon Musk, Jeff Bezos…mijn enkeltje naar de ruimte wordt beter. Dat zou dit jaar nog kunnen gebeuren.

Nu we het hebben over de ruimte, geloof je nou in een platte aarde?
Ik geloof dat de aarde niet draait. Ik ben zeven jaar lang atheïst geweest. Ik geloofde dat alles een leugen was: oorlogen, de overheid, bedrijven die heersten over de wereld. Alles was fraude. Toen las ik theorie over een platte aarde en dacht ik bij mezelf: nou, dit kan wel eens waar zijn. Er wordt in de Bijbel ook gesproken over een platte aarde. Dus je gaat nadenken en beseft dat vliegtuigen niet om de aarde heen kunnen vliegen en onderzeeërs niet om de aarde heen kunnen varen. Foto’s van de aarde zijn kun je niet weergeven in een bolletje en wanneer ze bruggen en wegen bouwen maken ze zich geen zorgen over de kromming van de aarde.

Er zijn gewoon zoveel dingen die de theorie bewijzen!

En dit magische ding, zwaartekracht, bestaat niet. Het is elektromagnetisme dat bestaat. Niemand weet wat er in het midden van de aarde is, niemand! De diepste boor ooit heeft maar 12,07 kilometer diep geboord en dat duurde twaalf jaar. Het is allemaal gewoon een hoop onzin. Dus dat bracht me terug naar het principe van geloven in een schepper. Dat deed flat-earth met me. En dat hielp me vooruit. Vanaf het moment dat ik de theorie begon te onderzoeken, kon ik het niet meer ontkennen.

Hoe denk je dat de aarde eruitziet?
Ik heb geen idee! Ik ben geen expert. Ik ben gewoon een gast die grenzen opzoekt en kritisch is.

Heb je iets gezien wat je theorie bevestigt toen je in de lucht zat?
Nee! Dat kan niet. Iedereen die denkt dat je op 600 meter in de lucht iets kan bewijzen, is een idioot. Ik heb dat ook nooit beweerd. Mensen hebben dat ervan gemaakt. De Washington Post had zoiets geschreven in hun eerste artikel. Enfin, al was het de laatste krant op aarde, zou ik ‘m nog niet lezen. En uiteraard is die krant eigendom van Jeff Bezos.

Je wilt jezelf de ruimte in slingeren. Hoop je dan te zien of de aarde plat is of niet?
Uiteraard! We willen het antwoord weten, en ik geloof geen antwoord van de overheid. Het maakt me niet uit of Rusland, de Verenigde Staten of China het zegt. Ik ga de ruimte in en ik kom er zelf wel achter. Ik ga camera’s met me meenemen. Op mijn heen- en terugreis zal het voor mensen mogelijk zijn om met me te praten. Het gaat drie uur duren. Het gaat het meest bekeken evenement worden in de geschiedenis.

Wat als de aarde rond is?
Joh, ik heb geen verwachtingen. Ik wil alleen de waarheid. De harde waarheid. Geen filter. Ik wil niet dat iemand me vertelt wat ik moet denken of doen. Ik wil achter de echte waarheid komen. Als ik in de ruimte ben en ik kom erachter dat de aarde rond is, zal ik je dat ook zeggen, oké? Waarom zou ik dat niet doen?

Heb je nog advies voor de kinderen thuis?
Vraag jezelf alles af. Wees de beste versie van jezelf en wees een kritische denker, oké. Wees gewoon echt een kritische denker. Het maakt me niet uit of je in de kerstman gelooft of de paashaas of wat dan ook. Zoek gewoon op waar het vandaan komt en hoe het ontstaan is.

Veel mensen zijn bang om hun dromen te volgen. Mensen willen veiligheid en zekerheid, een pensioenfonds, dat soort dingen. Het is gewoon onzin. Veiligheid bestaat niet. Wat je hebt is het hier en nu, morgen en volgende week heb je niet. Leef vanuit dat principe.

En wees gewoon aardig.