Op de straten van Nice na de aanslag

Op normale zomeravonden zien de smalle, steile straatjes in het oude centrum van Nice – de vijfde stad van Frankrijk – zwart van de toeristen. Ze eten een ijsje of een stuk socca, de lokale specialiteit die wordt gemaakt van kikkererwten. Hetzelfde geldt voor Place Masséna en de Promenade des Anglais, de boulevard langs de Middellandse Zee. Maar gisteravond was het anders. Rond middernacht zagen de straten voornamelijk zwart van de agenten, die met geweren en helmen op straat liepen.

Een uur daarvoor reed een vrachtwagen in op de menigte die zich op de Promenade des Anglais had verzameld om de nationale feestdag 14 juli te vieren. Er vielen volgens de lokale autoriteiten meer dan tachtig doden. Ooggetuigen zeggen dat een persoon in een witte vrachtwagen zigzaggend door het publiek reed, met de bedoeling om zoveel mogelijk mensen te raken. Er was veel publiek op straat, om te kijken naar een vuurwerkshow.

"Mijn moeder was daar. Ze is nu weer thuis, huilend, compleet in shock," zegt een jongen die voor Casino Le Ruhl staat, vlakbij de plek waar de aanslag plaatsvond. Voorbijgangers kijken op iemands telefoon naar de verschrikkelijke beelden die werden gefilmd vlak nadat de vrachtwagen dood en verderf zaaide. Op de beelden zijn bewegingsloze lichamen, bloedvlekken, en rennende mensen te zien.

In het centrum van Nice zijn de agenten gespannen. Op Place Masséna schreeuwen bewapende agenten naar voorbijgangers dat ze hun handen in de lucht moeten houden en hun t-shirts omhoog moeten doen; toeristen steken het plein over met hun handen op hun hoofd, en de politie fouilleert hen. Elders in de stad patrouilleren zwaarbewapende agenten door de straten; ze halen mensen uit de bars en restaurants en vegen de straten één voor één leeg, terwijl ze met krachtige zaklampen door de ramen schijnen.

Een stilte daalt neer over de stad, die alleen wordt onderbroken door de sirenes van ambulances en politiewagens. Toeristen die zich verschuilen in de lobby's van de hotels in de buurt van de Promenade staan stilletjes te wachten, met een ongemakkelijke blik in hun ogen. Kleine Franse vlaggetjes die waren uitgedeeld voor de nationale feestdag liggen buiten op de stoep.

Op straat ligt gebroken glas, weggegooide broodjes, en andere achtergelaten spullen die de stille getuigen zijn van de paniek die uitbrak in de menigte die hier naartoe was gekomen, naar de boulevard aan de zee, om 14 juni te vieren. Mannen van de BRI en de RAID, de speciale eenheden, hangen hier nog rond; net als een vrouw die vanaf haar balkon een emotioneel telefoongesprek voert.

Rond twee uur 's nachts doorzoeken soldaten de bosjes van de Coulée Verte. Iedereen die nog buiten is op dit uur krijg een waarschuwing van de politie. Ga naar huis, zeggen ze, en snel.