Wetenschappers gaan zoeken naar aliens vanaf de donkere kant van de maan

Een project van $100 miljoen moet een telescoop op de maan zetten die het heelal gaat afspeuren naar berichten van buitenaards leven. Onderzoekers van de International Lunar Obeservatory Association (ILOA) zijn in samenwerking met de commerciële ruimte-startup Moon Express bezig met een plan om een maanbasis en onderzoeksfaciliteit op ‘de donkere kant van de maan’ te bouwen. De radiotelescoop moet niet later dan 2018 op de maan staan, aldus Bob Richards, CEO van Moon Express.

Hoewel het hoofddoel van de missie het beter begrijpen van de kosmos is, is de zoektocht naar buitenaards leven een tweede (en stiekem veel spannender) doel. “Onze drijfveer is het verlangen de mensheid als multi-world species te gaan beschouwen,” zegt ILOA-oprichter Steve Durst tegen WIRED afgelopen maand. Bij deze Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI) speuren onderzoekers het heelal af naar ‘interstellar communication’ - radiosignalen en microgolven die verraden dat iets, out there, contact met ons probeert te maken.

Het idee om het heelal als het ware af te luisteren in de hoop berichten van aliens op te pikken is niet nieuw. In een artikel uit 1959 genaamd “Searching For Interstellar Communications” beschrijven auteurs Giuseppe Cocconi en Philip Morrison het principe achter de aanpak:

We nemen aan dat ze [aliens] lang geleden een communicatiekanaal opgesteld hebben en geduldig wachten op ons antwoord wanneer we dat kanaal ontdekken. Het kanaal functioneert als ‘Optimum Channel’: een kanaal dat gerichte ruimte-communicatie door de galactische plasma mogelijk maakt. Voor zover wij weten is dat alleen mogelijk door middel van elektronische ruimtegolven.

Moderne pogingen om contact te leggen met aliens volgt deze aanpak nagenoeg op de voet. Zo worden bij het SETI@Home-experiment de computers van miljoenen vrijwilligers ingezet om kleine hoeveelheden data te analyseren op zoek naar radiosignalen die mogelijk afkomstig zijn van andere planeten (of ruimteschepen) (of andere dimensies). Iedereen die ook eens contact wil leggen met een andere, niet-aardse soort kan de software downloaden en deelnemen aan de zoektocht.

Het ironische aan het hele SETI-verhaal is echter dat de infrastructuur die ervoor gebruikt wordt de mogelijke buitenaardse signalen waarnaar het zoekt verstoort. ‘Onze’ lichten en telecommunicatie dragen namelijk bij aan zogeheten Radio Frequency Interference (RFI). En RFI blokkeert signalen van buitenaf. Naarmate steden groeien en wolkenkrabbers groter worden raakt onze sterrenhemel daarnaast steeds meer vervuild met kunstmatig licht. De maan functioneert als een natuurlijke blokkade voor deze manmade ruis en het plaatsen van een maantelescoop – ver van alle licht- en signaal vervuiling – zou daarom wel eens de enige manier kunnen zijn om buitenaardse communicatie op te pikken.

Tot op heden is de National Radio Quiet Zone, een gebied in West Virginia van een kleine 21.000 kilometer waar radiosignalen tot een minimum worden beperkt, de meest rustige plek voor astronomisch onderzoek. Maar aangezien menselijke ruis in de komende decennia alleen maar zal toenemen zal het steeds lastiger worden signalen van buitenaf op te pikken. In andere woorden: alleen een maantelescoop zou het probleem van RFI volledig oplossen. De zuidpool van de maan, ook wel de donkere kant van de maan genoemd, vormt een Quiet Cone die als het ware een ruisvrije tunnel biedt voor de telescoop. En zo'n toeter is top als je met aliens wilt praten.

“De grootste optische telescopen en astronomie in het algemeen zullen binnenkort ‘verblind’ worden door lichtvervuiling. Slechts op enkele plekken zoals de Atacama-woestijn in Chili en de eilanden op Hawaii is er voldoende bescherming tegen deze luchtvervuiling om onderzoek mogelijk te maken,” zo legt Moretti uit in een interview met SETI-organisatie Seti.cl. De maan, zo stelt hij, is “een gebied dat natuurlijk optimaal beschermd is van zulke vervuiling, in tegenstelling tot onze huidigesatellieten.”

De zoektocht naar aliens, op welke manier dan ook, mag vergezocht lijken. De SETI-projecten missen een bepaalde maatschappelijke urgentie wanneer je ze afzet tegen de problemen waarmee onze planeet momenteel kampt. Maar, zoals Cocconi en Morrison hun artikel afsluiten, één ding is zeker: “De kans op succes in het vinden van buitenaards leven is lastig te bepalen, maar als we nooit op zoek gaan is die kans zeker nul.”

@danstuckey

Doe iets nuttigs met je leven en volg ons op Facebook en Twitter