Wat we leerden over Geert Wilders door zijn interviews met Story en Privé

De komende weken gaan we  Kiezen met VICE . Tot 15 maart zullen wij jouw bron van verlichting in de democratische duisternis zijn. Dat doen we met artikelen, maar ook met (video)interviews met de lijsttrekkers, waarin we jullie vragen aan hen voorlegden. Volg ons elke dag en mis niks.

Als je weleens tv kijkt, in de afgelopen weken naar bijvoorbeeld VICE hebt gesurft of überhaupt een beetje je ogen open hebt gedaan de laatste tijd, zal het je niet ontgaan zijn dat er in de media de afgelopen tijd bijzonder veel aandacht is voor politici in het algemeen, en lijsttrekkers in het bijzonder. Dat is ook niet zo heel gek, want het is verkiezingstijd en dat is toevallig een tijd waarin die politici even enorm veel fucks geven om de mensen, die ze kunnen bereiken door met hun gezicht op tv en in kranten en tijdschriften te komen.

Er zijn ook lijsttrekkers die het anders aanpakken, omdat ze zich niet helemaal lekker voelen, omdat ze de media een instrument van 'de elite' vinden, of omdat ze alleen maar willen doen wat ze leuk vinden. Henk Krol doet het rustig aan op z'n oude dag, Tunahan Kuzu neemt gewoon zijn eigen talkshow op, en Geert Wilders gaat alleen maar in op leuke uitnodigingen. Niet leuk: Premiersdebat, Carrédebat, Islamdebat. Wel leuk: Rob Geus, Goedemorgen Nederland, de Cigar Lounge van Hotel Des Indes. Daarnaast heeft Geert blijkbaar een bijzondere voorliefde voor roddelbladen. Terwijl elk medium in Nederland probeert om hem te spreken – bijvoorbeeld om te vragen wat nou eigenlijk precies zijn plannen zijn – besloot Wilders de afgelopen dagen zijn inzichten met het volk te delen middels diepte-interviews in Story én Privé.

Omdat ik me kan voorstellen dat je vandaag toevallig even niet bij de kapper bent geweest, heb ik de interviews [die je in ruil voor geld hier en hier ook op Blendle kunt lezen] aandachtig voor je gelezen, en de hoogtepunten eruit gepikt.

Beide interviews gaan voor een groot deel over hoe het is om met constante beveiliging te moeten leven. In Privé vertelt Geert bijvoorbeeld dat hij vanwege de strenge beveiliging nooit meer in zijn Audi TT kan scheuren. Dat is best tragisch, zeker omdat de PVV al jaren strijdt voor een verhoging van de maximumsnelheid naar 140 kilometer per uur. Als Wilders straks premier wordt en we allemaal als debielen over de snelweg mogen knallen, denk dan even aan Geert, die omringd door een horde beveiligers en met een verbeten gezicht de cd-rom van A2-racer in zijn computer duwt. Hij vertelt ook dat hij in het verleden weleens met pruiken, snorren en brillen over straat is gegaan. Waarschijnlijk zou het makkelijker en effectiever zijn als hij die pruik die hij normaal draagt gewoon af zou zetten als hij een keertje ongestoord naar de bowlingclub wil, maar over de details van Geerts vermommingen vraagt de interviewer helaas niet door.

Privé ruimt in het interview gelukkig ook wat tijd in voor belangrijke vragen. Al vrij snel in het gesprek komen we tot de kern van de zaak. "Hoe gaat de strijd tegen de kilo's?" Goeie vraag dit. Van de hele dag binnenzitten wordt geen mens slanker, en een beetje joggen in het park is er voor Geert ook niet meer bij. Het antwoord is helaas niet erg bevredigend:

Oké, fijn dat je deze gegevens over je gewicht deelt, maar laat ik met Arjen Lubach spreken, en gespeeld wanhopig uitroepen: "Hoe dan?" Dat je eerst een beetje een dikke kop had en er nu vooral moe uitziet, dat kunnen we zelf ook wel zien. Maar had ons op zijn minst iets verteld over het vrijheidsdieet, of over de Wilders-workout.

De interviewer gaat nog even door over het uiterlijk van Geert. Op de vraag of hij wel eens een ooglidcorrectie heeft overwogen, antwoordt hij dat hij dat nog niet zo goed weet. Waarschijnlijk komt dat doordat hij vanwege die lappen vel voor zijn ogen niet kan zien hoe mal die lappen vel voor zijn ogen eruitzien.

In het interview met Story vertelt Wilders ook over zijn ingeperkte vrijheid. Zo vertelt hij dat hij niet eens een sleutel van zijn eigen huis heeft, die hebben alleen zijn beveiligers. Ook gaat hij in op het lek binnen de dienst die hem en zijn vrouw Krisztina beveiligt. Daarover zegt hij:

Geert, ik begrijp het dat je wereldbeeld even helemaal op zijn kop staat als blijkt dat er een Marokkaan is die nota bene de sleutel van je huis heeft, maar er toch niets uit pikt. Maar hoe kan je jarenlang dag in dag het hoogste woord hebben over Marokkanen, maar het niet doorhebben als er eentje vierentwintig uur per dag naast je staat?

In het interview met Story zegt Wilders zowaar ook wat dingen over politiek. Dat ons geld in Nederland moet blijven en zo, maar hey, als je geïnteresseerd bent in politiek moet je geen interviews in Story en Privé lezen, en al helemaal geen snedige samenvattingen van interviews in Story en Privé, dus dat slaan we verder lekker over.

Aan het einde van het interview wordt Wilders gevraagd aan welk collega-Kamerlid hij de grootste hekel heeft.

Dit antwoord leest als zo'n redactiesom die kinderen in groep 7 moeten maken tijdens de rekenles. "Geert heeft niet echt een hekel aan de slappelingen. Hij heeft wel een enórme hekel aan Kuzu. De anderen in de Kamer vindt Geert drie keer niks. Hoeveel keer niks vindt Geert Kuzu?"

De twee interviews schijnen niet echt een licht in de duisternis die Geert Wilders om zichzelf heen schept, maar dat viel wellicht ook niet helemaal te verwachten van bladen die hun interview met waarschijnlijk de belangrijkste politicus van het afgelopen decennium aankondigen naast verhalen met de koppen 'Eva moet kiezen, Baby of tv' en 'Liefdesrivale sliep jaren in Connie's bed'. Om erachter te komen wat Geert wél van plan is, moeten we waarschijnlijk wachten tot na 15 maart. Misschien dat hij tegen die tijd ook een knoop heeft doorgehakt over die ooglidcorrectie.