Een DNA-analyse lost eindelijk een 300 jaar oude zaak van moord en overspel op

Het is een klassiek 17e-eeuws liefdesverhaal: jongen ontmoet meisje, jongen en meisje raken verliefd, jongen raakt vermist en is vermoedelijk vermoord door de koninklijke echtgenoot van het meisje, de echtgenoot laat zich van het meisje scheiden, en sluit haar vervolgens voor de rest van haar leven op in een kerker.

Dit is het verhaal van de Zweedse graaf Philip Cristoph Königsmarck en de Duitse prinses Sophia Dorothea van Celle, wiens romance volgens overlevering werd ontdekt door Sophia's echtgenoot: een gemene man, die de geschiedenis in ging als koning George I van het Britse rijk.

Nu, meer dan 322 jaar nadat Köningsmark (het vriendje) verdween uit het Leineschloss Kasteel in Hannover, lijkt zijn lichaam eindelijk gevonden te zijn. Wat is er gebeurd?

De 29-jarige minnaar van de prinses werd voor het laatst gezien in juli 1694, toen hij zijn prinses 's nachts in haar slaapkamer bezocht. Die nacht zwoeren ze later die zomer te vluchten te vluchten uit haar ongelukkige huwelijk. De details van deze planning zijn later bekend geworden uit de 300 liefdesbrieven die Sophia en Philip in twee jaar tijd uitwisselden, en die nu worden bewaard aan de Lund Universiteit in Zweden.

Een filmpje over de brieven van Sophia en Philip en de mogelijke vondst van zijn lichaam.

Maar de amoureuze vluchtplannen is niet het enige dat bekend is. Een hele waslijst huurmoordenaars heeft na dato toegegeven dat zij verantwoordelijk zijn voor de moord op Philip. Waarschijnlijk omdat ze daarmee in het gevlei zouden komen bij koning George I. Maar hoe die moord zich precies heeft voltrokken, was tot nu toe nooit bekend. Het lichaam zou in de rivier zijn gegooid, of ergens anders in de omgeving van het kasteel.

Maar het lichaam is nooit gevonden. En op 11 augustus van dit jaar kwam deze nogal tendentieuze historische aanname op losse schroeven te staan toen bouwvakkers, die een deel van het kasteel renoveerden, een skelet vonden. Velen geloven nu dat het de minnaar van Sophia eindelijk is gevonden. Een eerste onderzoek bevestigde dat de overblijfselen eeuwenoud zijn, terwijl onderzoekers van de Universiteit van Göttingen momenteel kijken of het DNA uit de botten overeen komt met het DNA van levende nakomelingen van Königsmarck.

"Als het echt de botten van Königsmarck zijn, zou dat een sensatie zijn," vertelde Thomas Schwark, directeur van het Historisch Museum van Hannover, aan de Duitse krant Hannoversche Allgemeine Zeitung.

Het liefdesverhaal van Philip en Sophia vormt de inspiratiebron talloze boeken en films - voor een groot deel vanwege de gepassioneerde brieven die zij elkaar stuurden. Sophia komt sympathiek over, ondanks haar ontrouw, omdat George een belachelijk vreselijke man was.

Om te beginnen was George een schuinmarcheerder, lang voordat Sophia dat was. Hij genoot ervan haar te vernederen met zijn minnares Melusine von der Schulenburg. Hij schold haar uit. Hij sloeg. En George stond bekend als een intolerante en meedogenloze eikel tegenover praktisch iedereen die hij tegenkwam.

Zijn eigen moeder zei over hem dat hij: "de meest eigenwijze, koppige jongen is die ooit heeft geleefd, met zo'n dikke korst om zijn hersenen dat ik alle mannen en vrouwen uitdaag om te ontdekken wat erin zit," volgens het geschiedkundige verhaalSex With the Queen van Eleanor Herman uit 2005.

Kortom: hij was een ontiegelijke eikel, en Sophia had groot gelijk dat ze met Philip de bosjes in dook. Haar gekwelde brieven zijn oer-menselijks. Ze wilde leven en liefhebben.

Maar George had andere plannen. Nadat de moord op Königsmarck was voltrokken, sloot hij de arme Sophia op in het Kasteel Ahldenm in Saksen voor de resterende 32 jaar van haar leven. Ze werd eerst begraven op de plek waar ze gevangen had gezeten, en later verplaatst naar haar de russtplaats van haar ouders in Celle waar haar overblijfselen nog steeds liggen.

Als het gevonden lichaam daadwerkelijk Philip blijkt te zijn, zal hij met haar begraven worden. Na 300 jaar ongerechtigheid een pathetisch gebaar natuurlijk, maar ook wel een klein beetje mooi.