Mass Effect: Andromeda laat zien dat seks in games intens ongemakkelijk blijft

Game-ontwikkelaars kunnen met de kleinste details personages tot leven brengen. Hoofden worden met poriën en wenkbrauwhaartjes gemodelleerd, en als ze ontploffen vliegen de precies juiste anatomische kwabjes je om de oren. Maar seks in games? Dat blijft lastig. Bedscènes zijn een mengelmoes van stijve lichamen, dode ogen en lippen die elkaar net niet weten te vinden. De nieuwe sciencefictiongame Mass Effect: Andromeda probeert dit voornamelijk te ontwijken door de camera weg te draaien.

Gamestudio Bioware staat voorop als het gaat om seks in games. In de Dragon Age- en Mass Effect-series kan de speler naast het redden van de wereld ook altijd het bed induiken met een uiteenlopende groep personages. Met elk deel komt er meer keuze. Je kan vrijen met andere mensen, een blauw buitenaards wezen of een reus met enorme horens en een ooglapje. Omdat het lot van de mensheid elke keer in de handen van de speler ligt, worden de nachtelijke avontuurtjes aangeboden als een soort beloning voor het zware werk.

Het nieuwe Mass Effect: Andromeda is niet echt een goede game. De animaties zien er amateuristisch uit, het script lijkt geschreven door hobbyisten en de game herhaalt zichzelf constant. Hierdoor krijgt het van zowel fans als critici matige tot lage cijfers. Daarom besloot ik minder moeite te steken in het redden van de mensheid, en was het was mijn doel om zoveel mogelijk personages in bed te krijgen. Fuck het universum. Letterlijk.

In Andromeda gebeurt het versieren van personages erg systematisch. Ik hoef tijdens de vele dialogen enkel op de flirtknop te drukken zodra deze verschijnt en alles komt vanzelf goed, lekker makkelijk.

De scène in de game waar de meeste aandacht op gevestigd, is met een crewlid van mijn eigen ruimteschip: luitenant Cora. Hier blijkt meteen hoe ongemakkelijk seks in games nog altijd is. De daad zelf is vergeleken met veel andere erotische scènes in games nog best redelijk, maar daar houdt het wel op. Na een cheesy stuk dialoog krijg je net nog een stukje borst en een paar billen te zien voordat de camera wegdraait. Maar hoewel Andromeda bekend staat om zijn bizar slechte animaties, oogt het zoenen met Cora opvallend realistisch, wat best een prestatie is voor games.

Andere games vallen hier meestal door de mand. Personages in games zijn gemaakt uit polygonen en figuren botsen niet als ze elkaar aanraken, maar gaan dwars door elkaar heen. Dit betekent dat als twee personages zoenen, de gezichten overlappen alsof ze smelten. Om zulke horrorbeelden te vermijden, kiezen makers er daarom vaak voor om lippen en handen iets te laten zweven boven het object dat ze zouden moeten aanraken. Hierdoor lijkt het alleen meer alsof de personages elkaar passievol in de mond aan het ademen zijn, te verlegen om met hun hand andermans huid aan te raken.

Ontwikkelaars proberen zo creatief mogelijk met dit limiet om te gaan. Bijvoorbeeld door camerastandpunten in te nemen waardoor de aanraking net niet zichtbaar is. Of de camera wordt helemaal weggedraaid zodat je zelf maar moet bedenken wat er gebeurt. Andere creatievelingen proberen je af te leiden, door bijvoorbeeld een vrijpartij te laten plaatsvinden bovenop een beeld van een eenhoorn, zoals in The Witcher 3: Wild Hunt. Hierdoor ben je als kijker meer bezig bent met de logistiek van wat er gebeurt, dan hoe raar het zoenen eruit ziet.

Helaas blijft seks in de meeste games bij kijken. Het is een opvallend passieve aangelegenheid binnen een medium dat zich juist onderscheidt door interactie. Hier en daar is er wel een uitzondering, zoals de games van ontwikkelaar David Cage. In zijn game Heavy Rain konden doodnormale handelingen zoals tandenpoetsen voor het eerst bestuurd worden. Ook een vrijpartij wordt door de speler geregisseerd. Dat de twee personages voor elke actie daardoor even wachten op jouw input, maakt het echter alleen maar ongemakkelijker. De scènes in Andromeda zijn verder ook zonder dergelijke input van de speler al gênant genoeg. Omdat de makers dit ook weten, wordt de camera ook hier meestal vroeg weggedraaid of vervaagt het scherm weinig subtiel naar zwart. Echt expliciet wordt het nooit.

Ontwikkelaars zijn helemaal schuchter als het gaat om seksuele diversiteit. Andromeda is maar een koud sterrenstelsel als je als man met mannen wil slapen. Er zijn maar twee kandidaten voor een homoseksuele relatie, waarvan er eentje maar vluchtig langs komt. De ander is Gil, de monteur van mijn ruimteschip. We groeien in mijn avontuur dichter naar elkaar toe door onze gesprekken. Hij voelt namelijk de druk van zijn beste vriendin om kinderen te krijgen, omdat de mensheid dreigt uit te sterven. Als we uiteindelijk samen het bed induiken om iets te doen waar zeker geen kinderen van komen, draait de camera al weg voordat de leuke en spannende dingen beginnen.

Er is dus nog veel verbetering nodig op het gebied van seks in games, maar toch biedt Mass Effect: Andromeda in tegenstelling tot veel andere games wel de mogelijkheid voor queerrelaties. Deze momenten zijn liefdevol. Ik kon dansen met een knappe smokkelaar en de liefde verklaren aan de monteur naast me in bed. Maar een naaktscène met twee mannen zoals met de vrouwen in de game wel gebeurd is nog teveel gevraagd.

Het is dus niet enkel de techniek dat het laten zien van seks in games tegenhoudt, maar dat is wel waar veel misgaat. Het is namelijk bizar hoe goed games er tegenwoordig uitzien. Neem de prachtige wereld uit het in Nederland gemaakt Horizon Zero Dawn en hoe elk rimpeltje in het gezicht van avonturier Nathan Drake in Uncharted 4 eruitziet. Of kijk hoe gedetailleerd monsters in DOOM op verschillende manieren ontleed kunnen worden met een kettingzaag – seks in games moet ooit net zo mooi worden.