De maker van de Cronut is terug met kuikenemoji’s van marshmallow
Alle foto's door de auteur

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

De maker van de Cronut is terug met kuikenemoji’s van marshmallow

De nieuwe patisserie-creatie van Dominique Ansel is precies op tijd voor Pasen.

Je krijgt haast al een sugar rush als je de bakkerij van Dominique Ansel binnenloopt. Ansel is geen onbekende in de wereld van innovatieve gebakjes en patisserieën. Hij bedacht eerder al de Cronut, koekjesshots en een paasei dat eruitziet als een avocado. Maar de Peep-a-Boo is misschien wel zijn bijzonderste creatie tot nu toe.

De Peep-a-Boo is precies op tijd voor Pasen en is een felgeel marshmallowkuiken dat uit een echte eischaal barst. Een levensechte kuikenemoji, gemaakt van karamel, chocolade en héél veel suiker. Het moge duidelijk zijn dat ik dit wil maken én proeven.

Advertentie

Peep-A-Boo marshmallowkuikens gemaakt door de Franse bakker Dominique Ansel

In de Londense winkel van Ansel zie ik rijen vol felgekleurde gebakjes, cakes, patisserieën en desserts. Er zijn bitterkoekjes, mousses, cheesecakes en taarten in elke smaak. De kleuren zijn overweldigend. Ik word duizelig van de glans van het glazuur en voel een suikerdip aankomen.

Gelukkig is daar James Clarke, de chef-kok van het banketbakkersbedrijf. We gaan naar boven, weg van de taarten, naar de keuken. Hier maken de chefs het gebak en karamelliseren ze suiker op ontspannen wijze. Later krijg ik te horen dat er geen geschreeuw in de keuken is toegestaan, waardoor het de perfecte omgeving is voor mijn eerste marshmallowkuikenprobeersel.

Clarke begint met het maken van de karamel, die dient als zachte verrassing binnenin de kuikens. Vervolgens demonstreert hij de ingewikkelde manier waarop hij de kleverige marshmallow in de holle eischaal spuit, die aan de binnenkant is bestreken met chocolade. Daarna komt er een laagje karamel en daarbovenop weer marshmallow, zodat het kopje van de babyvogel uit de schaal steekt. Tot slot dompelt hij de marshmallow onder in gele suiker en voegt hij twee chocolade-ogen toe. Een kuiken is geboren.

James Clarke, chef-kok bij de bakkerij in Londen van Dominique Ansel, doet de marshmallow in een spuitzak.

Terwijl het dessert tot leven komt, vraag ik aan Clarke wat hij vindt van de zoete smaakcombinatie van karamel, chocolade en marshmallow.

“Ik denk dat het een geweldige combinatie is,” zegt hij, terwijl ik heel hard mijn best doe om mezelf niet onder de marshmallow te smeren. “Ik denk dat het bittertje van de pure chocolade, de zoetheid van de marshmallow en de lichte bitterheid van de karamel perfect samengaan.”

Advertentie

Clarke besprenkelt de marshmallowkuikens met gele suiker

Als ik Ansel vraag of hij niet vindt dat het gerecht te zoet is, zegt hij dat dat volgens hem niet het geval is.

“Er zit niet veel suiker in,” zegt hij. Ik vraag me af of hij ooit iemand marshmallows (suiker) gevuld met karamel (suiker) heeft zien dippen in suiker (suiker). “We voegen een beetje honing toe aan ons marshmallowrecept om het suikergehalte in evenwicht te brengen. Ook geeft het de marshmallow een lekker bloemige smaak. Daarbij zit er nog een snufje fleur de sel in de karamel en dat werkt in combinatie met het donkere chocolade-ei heel goed.

Het is inmiddels mijn beurt om de gele suikerbommen te maken. Als ik de spuitzak in mijn hand neem, probeer ik de hardnekkige substantie te temmen tot een vorm die enigszins op die van een klein dier lijkt. Ik knijp in de zak en wil dat de marshmallow eruitziet als een beest met veren. Zonder bakkersopleiding zien mijn kuikens er alleen iets anders uit dan de prachtexemplaren die in de etalage staan. Dit ging niet zo goed.

De mislukte poging van de auteur

Mijn versie is een misvormde, bijna onethische creatie. Ik kijk naar de professionele eieren van Clarke, daarna weer naar mijn eieren, en dan weer naar die van Clarke. Het is deprimerend. De mijne zien eruit als trieste, gele, smeltende zeehonden die proberen te ontsnappen aan de pijnlijke realiteit van hun bestaan. Als iets wat ik uit medelijden zou moeten doden.

Dat lijkt me de vriendelijkste optie. Dus pak ik mijn kleine Peep-a-Boo en begin de niet-eetbare schaal met mijn blote handen te pellen. De laag chocolade komt tevoorschijn en ik neem een hap. Het is niet zo ziekelijk zoet als ik had verwacht, maar zodra ik dit kuiken op heb maak ik wel een afspraak bij de tandarts.

:(((((((((((

Ik kijk naar de overblijfselen van het kuiken en voel me verdrietig. Ik verlaat de keuken en breng het marshmallow-karkas dicht naar mijn mond. Het spijt me, fluister ik. Het spijt me dat ik je op deze wereld heb gezet en dat ik je er nu weer vanaf moet halen.