We spraken de grootste Assassin's Creed fan van Nederland over de nieuwe film

Een verfilming van een videogame – dat kan nooit goed zijn. Assassin's Creed, vanaf vandaag in Nederland te zien, is volgens recensenten belabberd. Patrick Paumen, fan van het eerste uur, schudt zijn hoofd: "Het is de beste verfilming van een game ooit."

Zijn woonkamer is een museum. Hij heeft kasten vol miniatuurpoppetjes, op tafel liggen tientallen boeken en een tattoo prijkt op zijn rechterschouder. "Daar stond voorheen de geboortedatum van een eerdere vriendin", zegt Patrick. "Dat vond de volgende niet zo leuk. Toen heb ik dit eroverheen gezet."

Wilde hij niet de geboortedatum van z'n nieuwe vriendin?

"Haha nee. Die fout maak je maar één keer."

Patrick speelt het spel vanaf de eerste versie in 2007. Hij kruipt dan in de rol van Desmond Miles, het hoofdpersonage met voorouders van de 'Assassins'. Dat is een groep vrijheidsstrijders die opbokst tegen de Tempeliers; een andere groep die de mensheid wil beheersen. Miles keert in de spellen terug naar zijn voorouders.

Patrick waant zich graag in de schoenen van Miles. Op cosplaybeurzen draagt hij dezelfde outfit, hopend dat iemand hem herkent. "Maar sommigen dossen zich helemaal uit als Assassin. Ik doe niet zoveel moeite."

Toen hij zijn voormalige vriendin opgezocht in Amerika, bezocht hij ook Boston. "Die stad komt voor in een van de games. We hebben dezelfde gebouwen bezocht." Afgelopen jaar ging hij naar Venetië met een vriendin – niet voor de architectuur of een romantische boottocht, maar voor het spel. "Zij ziet zich meer als Tempelier. Dat is wel grappig. Of we dan gaan vechten? Nee. Ik verkleed me wel als personage, maar daar blijft het bij. We gaan niet samen de game naspelen."

Assassin's Creed is een doorslaand succes gebleken. Na de eerste uitgave in 2007 kwamen er dertien vervolgen, talloze boeken, miljoenen fans en – net als bij andere games – een speelfilm.

Maar in het verfilmen van games schuilt een risico: óf je belangrijkste fans zijn ontevreden, óf het normale publiek snapt er niets van. Eerdere verfilmingen van games kregen belabberde recensies; er lijkt een vloek op te rusten.

Regisseur Justin Kurzel pakte het anders aan: hij wilde de film níet op een game doen lijken. "We hebben het old-school gedaan, gefilmd op echte locaties met de beste parkouratleten en martial art-beoefenaars", zei hij tegen The Guardian. Bijna alles is echt. "We wilden vies worden."

Dat is gelukt, maar het resultaat valt tegen. Althans: voor recensenten. De IB Times noemde het 'de volgende rotte appel van gamefilms'. Volgens de Indian Express valt het script tegen en zijn de dialogen lachwekkend: "Why the aggression?" - "I'm an aggressive person".

Patrick schudt zijn hoofd opnieuw. Hij reed naar België om de film alvast te zien. "Het is de beste verfilming van een game ooit. De critici begrijpen het verhaal niet. Als je het spel speelt, ben je per game 15 tot 20 uur bezig en er zijn 13 spellen. Ik vind dat het ze goed gelukt is om het oorspronkelijke, complexe verhaal binnen twee uur te beperken."

Hij bladert door zijn Assassin's Creed boeken en laat twee vlaggen zien. Hij kreeg ze gratis toen hij zijn tattoo liet zien op een beurs. Apetrots is 'ie. Dan pakt hij een armband van tafel. Er schiet een mes uit. "Dit is een hidden blade, het meest gebruikte wapen in de game." Ze zijn nep, benadrukt hij: met echte wapens kom je cosplaybeurzen niet binnen. De collectie is indrukwekkend en zijn museum is nog lang niet af. "Ik heb nog meer dan tien posters, maar nooit de tijd genomen om ze aan de muur te hangen."

Behalve Boston en Venetië is Patrick ook in Parijs en Londen geweest, andere locaties die in de game voorkomen. "Ach, dat is dichtbij", relativeert hij de fascinatie. De film zag hij inmiddels al twee keer. "Zulke geweldige films bekijk ik graag meerdere keren", zegt hij. Heel normaal: een vriend had hem nog niet gezien, dus speelde hij graag voor chauffeur. Zo kon hij nog meer details spotten en zoeken naar foutjes. "Als je die game zo vaak speelt, vallen die wel op. Maar ik heb ze niet gezien, eigenlijk."

Hij zou niet-fans de film ook zeker aanraden. Met de film kun je ook "kritisch nadenken over de tijd waarin we nu leven", zegt Patrick. Hij wijst op het verhaal van de Tempeliers: noem het complotdenken, zegt hij, maar geheime genootschappen bestaan nog steeds.

Dat kritisch nadenken heeft hij mede dankzij Assassin's Creed geïnternaliseerd. "Het credo is: Where other men blindly follow the truth, remember: nothing is true, and where other men are limited by morality or law, remember: everything is permitted. Ik vertrouw niet blindelings wat anderen zeggen. Ik onderzoek en verifieer liever zelf de feiten."

Een dagelijkse portie Assassin's Creed doet de mens goed, denkt Patrick. "En de film is voor niet-gamers een mooi begin."

Assassin's Creed is vanaf vandaag te zien in de Nederlandse bioscopen.