“Tokyo is een fotogenieke speeltuin,” zegt Kamila K Stanley. “Toen ik de afgelopen maand in de stad was, had ik moeite om me aan te passen aan het tijdsverschil. Dat is namelijk negen uur. Ik had ontzettend last van slapeloosheid. Ik werd steeds wakker als het schemerde en ging dan naar buiten om foto’s te maken.”
Ze maakte haar fotoserie, Tokyo Insomnia, in “de vroege uren, wanneer je nog gevoelig bent voor licht en wanneer ontmoetingen toevallig zijn. Je hebt het gevoel dat je ronddwaalt. Je bent voor de helft wakker, en voor de helft aan het dromen.
Advertentie
Stanley verbleef in het rustige en chique Midtown, maar bracht haar dagen en nachten vooral door in Shibuya en Akihabara, buurten die bol staan van “verkeer, mensenmassa’s, opvallende lovehotels en neonlichten.” Voordat de zon opkwam bezocht ze ook de Nakameguro-buurt en de grote vismarkt in Tsujuki. Haar foto’s hebben iets weg van een hedendaagse Saul Leiter dankzij de regendruppels, verkeersborden en passanten op de foto’s.
"Het fascineerde me dat alles anders wordt gedaan in de Japanse cultuur. De manier waarop de stad is ingedeeld, hoe de openbare ruimte wordt gebruikt, hoe de architectuur in elkaar zit, het Japanse alfabet, de taal, de Japanse fotografiestijl, de zorgvuldigheid waarmee het fruit verpakt wordt in de supermarkt - alles is anders. Dat is echt genieten voor een fotograaf, want elke centimeter van de stad is een verrassing."
"Het is een grote kleurenfilm. Een groot spektakel. Het maakt niet uit hoe laat het is, je kunt jezelf altijd vermaken met de eindeloze arcades, casino’s, kleurrijke barretjes en vreemde bezienswaardigheden. Er is overal elektriciteit en licht. Je voelt je weer een beetje kind in deze stad.”
