Dit cyborgpak reageert op opwinding met tepelpropellers en een vaginafluisteraar

Bodyhackers zijn een subcultuur binnen de hackers-subcultuur: ze proberen zichzelf beter, sneller en sterker te maken met camera-ogen en bionische ledematen. En natuurlijk kunnen verbetering op seksueel gebied niet ontbreken.

Het komt alleen minder vaak voor dat iemand met een cyberpunk-creatie juist het menselijke aan seks probeert te benadruken: kloppende harten, gevoelige huid, vlees en vet wat onvoorspelbaar beweegt.

Maar dat is nou precies waar de Amerikaanse kunstenaar Sarah Petkus mee bezig is. Ze maakt een exosuit dat registreert hoe hitsig ze is, die data verwerkt en daar weer op reageert. Reageren doet haar pak met tentakels die haar billen uit elkaar trekken, heupklemmen en tepelpropellers die ronddraaien als ze opgewonden raakt en haar weer verder stimuleren. Ze noemt het de SHE BON.

Het is verleidelijk om het een geile versie van een Iron Man-pak te noemen, maar het ligt veel genuanceerder dan dat. Het past haar lichaam niet aan, ze wordt er niet sexyer door en ze krijgt er niet de bovenmenselijke seksuele vaardigheden van een sekscyborg van, maar het meet hoe opgewonden ze is en reageert daar weer op. Eigenlijk precies wat mensen doen.

Het pak wordt aangestuurd door een zelfontworpen hartvormig stukje printplaat in een rugzakje dat ook de vorm van een hart heeft. Die printplaat bestuurt verschillende periferieën die overeenkomen met verschillende delen van haar lichaam. Ze draagt de ‘Beat Box’, een luidsprekertje dat wel wat weg heeft van een zalmfilet, over haar kruis. En dat ding trilt op dezelfde snelheid als haar hartslag. De ‘Propeller Pasties’ zitten vast aan haar tepels en meten hoe stijf ze zijn. Hoe stijver ze worden, hoe harder de propellers er overheen bewegen. En dan is er nog de ‘Hot Spot’ die om haar heupbeen heenzit en met riemen haar kont en dijen uit elkaar trekt als reactie op de temperatuur tussen haar benen.

Petkus vertelt me in een e-mail dat dit haar manier is om haar eigen menselijke ervaringen vast te leggen en kritiek te leveren op hoe we als maatschappij over seks praten.

“Mijn hele leven werd er te weinig op een positieve, eerlijke manier over seks en intimiteit gepraat. En dat was wel enigszins schadelijk voor mijn eigen ontwikkeling als seksueel wezen,” zegt ze. “SHE BON is mijn manier om iets aan dit gebrek aan communicatie te doen. Ik gebruik mijn skills om iets te maken wat beschrijft wie ik ben en op een eerlijke manier beschrijft wat ik voel. Hopelijk zorgt mijn project ervoor dat andere mensen naar zichzelf gaan kijken en kan belangrijke veranderingen teweegbrengen.”

Het is ook een oefening in kwetsbaarheid: alle onderdelen zijn heel erg gepersonaliseerd en daardoor is het ook heel intiem om het allemaal op YouTube en Hackaday te knallen. In plaats van zich te verschuilen achter haar technologie, gebruikt Petkus het om een belangrijke discussie aan te zwengelen.

“De technische uitdagingen bij het bouwen van dit apparaat , zijn een uitnodiging om te praten over de onderwerpen die eraan ten grondslag liggen; het is een buffer waar kunnen wennen aan de temperatuur voordat ze in het diepe springen,” vertelt ze. “Ik merk dat doordat ik zelf de focus van dit project ben, ik me ook op de een of andere manier kwetsbaar moet opstellen. Door deze kwetsbaarheid wordt het voor mensen ook weer herkenbaarder.”

Tegenwoordig gaat het in sciencefiction- en cyberpunkcultuur vaak over hoe robots menselijker worden of over mensen die ernaar streven meer op robots te lijken. De SHE BON van Petkus lijkt misschien in eerste instantie gewoon een kek DIY-project, maar het geeft ons ook een nieuwe manier om naar de toekomst te kijken. Het gebruikt tech om ons naar alle wonderlijke onderdelen van ons eigen lichaam te laten kijken en te zien wat ons menselijk maakt.

Volg Motherboard op Facebook, Twitter en Flipboard.