Een illustratie van een vrouw die een slip vasthoudt
beeld: Cathryn Virginia

FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

We spraken sekswerkers over het online doorverkopen van slipjes

Het kost veel emotionele inspanning, en het levert veel minder op dan je denkt.

Jaren geleden, toen ze begin twintig was, raakte Nickie bevriend met een van de stamgasten in het café waar ze werkte. Hij maakte vaak een praatje met haar, en tastte haar grenzen af op een manier die haar wel aanstond.

“Hij vroeg me ook weleens of ik met hem mee naar huis wilde gaan,” vertelt Nickie, die net als de andere bronnen in dit artikel liever anoniem blijft, aan de telefoon. Ze reageerde meestal flirterig op zijn voorstellen, maar wees hem uiteindelijk altijd af. Tot ze op een avond toch besloot om toch met hem op date te gaan.

Advertentie

Ze aten in een duur sushirestaurant en bezochten daarna een jazzclub. Nadat ze wat drankjes op hadden, en elkaar stiekem een beetje hadden betast onder de tafel, vroeg hij haar (of beter: daagde hij haar uit) om hem de panty te verkopen die ze op dat moment droeg. Na wat te hebben onderhandeld, glipte ze weg richting de wc en kwam ze terug met de panty in haar handtas. Aan tafel maakten ze de deal rond: hij kreeg de verfrommelde panty, zij 300 dollar aan briefgeld en een taxirit naar huis.

Na al die jaren klinkt Nickie nog steeds opgewonden wanneer ze over die avond vertelt. “Nadat ik hem mijn panty had verkocht, straalde ik helemaal. Ik voelde me trots, alsof ik iets gewonnen had,” zegt ze. “Ik dacht: wow, mijn panty… Wie geeft daar nou iets om?”

Deze eenmalige transactie tussen een barvrouw en een vaste klant, staat in schril contrast met het beeld dat er een bloeiende markt is voor gedragen ondergoed. Filmscènes over onderbroekdiefstal, geruchten over automaten die ondergoed van Japanse schoolmeisjes verkopen, subreddits voor de verkoop van slipjes en hele websites gericht op de ondergoedhandel – ze geven je allemaal het idee dat gebruikte onderbroekjes extreem gewilde fetisj-objecten zijn. Wie ze gedragen heeft en wat voor relatie de koper met diegene heeft, lijkt er hierbij niet toe te doen.

panties

Beeld: Princess Berpl

Het feit dat deze transacties tussen anonieme vreemdelingen dankzij het internet makkelijk kunnen plaatsvinden, maakt het voor vrouwen des te aantrekkelijker om hun slipjes te verzilveren. Het is alleen nog maar de vraag of dit beeld klopt. Want is het verkopen van je ondergoed wel zo gemakkelijk, en brengt het echt zo weinig risico’s met zich mee?

Advertentie

Charlotte Long besloot het zelf uit te zoeken. Ze was een alleenstaande moeder in Californië, en haar werk als docent bracht niet genoeg brood op de plank, vertelt ze aan de telefoon. “Het is misschien wat cliché, maar het begon toen ik Orange is the New Black keek, en zag hoe [hoofdpersoon] Piper haar ondergoed vanuit de gevangenis verkocht en er flink aan verdiende,” vertelt ze. “Ik zag dat en wilde hetzelfde doen.”

Charlotte plaatste een advertentie op Pantydeal.com, een website waarop gedragen ondergoed verkocht en gekocht kan worden. Ze verkocht vijf slipjes in de eerste week, wat haar boodschappenbudget meteen verdrievoudigde. Naarmate ze meer contact kreeg met potentiële klanten, ontdekte ze al snel dat slipjes die twee tot drie dagen waren gedragen het meest gewild waren. Om haar productie te vergroten, begon ze meerdere onderbroeken over elkaar heen te dragen onder haar spijkerbroek.

Na haar aanvankelijke succes, verschoof de aandacht van de sitebezoekers meer naar de nieuwere meisjes, waardoor Charlottes verkoopaantallen daalden. Ze merkte dat enkel de verkoop van slipjes haar op de lange termijn niet genoeg zou opleveren, en zocht in blinde paniek hulp bij een vriendin die als pr-adviseur werkt.

Althans, Charlotte dácht dat ze pr-adviseur was. Want toen ze haar vriendin over haar bijverdiensten vertelde, antwoordde ze dat ze eigenlijk als escort werkte. En dat ze Charlotte ook best de kneepjes van het vak wilde leren.

Advertentie

Het verkopen van gebruikt ondergoed was voor Nickie haar eerste ervaring met sekswerk. Normaal gesproken gaat het juist eerder andersom, en verkopen sekswerkers hun slipjes als extra dienst voor klanten die hier belangstelling voor hebben.

“Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren wanneer ik voor het eerst mijn onderbroekjes verkocht, maar het had sowieso iets te maken met mijn werk voor de webcam,” vertelt het Canadese cammodel GoAskAlex in een telefoongesprek. “Ik verkocht het waarschijnlijk aan iemand met wie ik aan het webcammen was.”

Zo verliep het ook voor de Canadese Melody Kush, die ons vertelt dat ze gedragen ondergoed begon te verkopen toen haar vaste klanten hier expliciet om vroegen.

Videoproducer en cammodel Princess Berpl vertelt dat ze ermee begon nadat ze met haar vaste klanten over hun verlangens had gesproken. Ze herinnert zich nog goed dat ze een van haar klanten vroeg hoe ze hun interactie nog specialer kon maken, waarop hij antwoordde: “Ik hou echt heel erg van slipjes.”

Los van online sekswerkers, kan het verkopen van ondergoed ook voor sekswerkers in de fysieke wereld een handige manier zijn om hun diensten uit te breiden. Secondhand Rose, een sekslijnmedewerker en voormalig escort, vertelt dat ze voor het eerst haar onderbroek verkocht tijdens een afspraak met een klant. “Toen ik nog als escort werkte, had ik eens een klant die me aan het einde van onze sessie heel ongemakkelijk om mijn slipje vroeg. Hij wilde een aandenken aan onze tijd samen, wat ik ook wel weer vleiend vond.”

Advertentie
panties2

Beeld: GoAskAlex

Gedragen onderbroeken staan vaak symbool voor iets persoonlijks, of het nou gaat om een romantische avond of een artiest die tijdens het optreden een slipje naar zich toe krijgt geslingerd. Dat lijkt lijnrecht tegenover het idee te staan dat je je gedragen ondergoed aan een vreemde zou verkopen, maar in de praktijk valt dat wel mee. Zelfs op Reddit, Craigslist en andere sites waarop onderbroeken worden verhandeld, hebben mensen vaak toch wel behoefte aan interactie met de verkoper. Deze transacties geven klanten de kans om hun fantasieën waar te maken, of zich gewaardeerd te voelen. Wanneer de koper en verkoper niet al te ver van elkaar af wonen, ligt het ook best voor de hand dat ze fysiek met elkaar afspreken om de transactie te voltooien. En als je dan toch met elkaar afspreekt, zit er wellicht ook nog een andere vorm van interactie in.

De handel in gedragen ondergoed verloopt dus lang niet zo anoniem als het lijkt. En hoewel er altijd klanten zullen bestaan die bereid zijn om de slipjes van anonieme mensen te kopen, zullen onderbroekverkopers altijd moeten concurreren met andere soorten sekswerkers, die wel een eigen merk en klantenkring hebben opgebouwd. Vrouwen die uitsluitend slipjes willen verkopen, zullen daardoor misschien meer moeite moeten doen dan gevestigde namen in de seksindustrie.

Laten we eens op een rijtje zetten hoe het verkopen van ondergoed überhaupt in zijn werk gaat.

Advertentie

Het werk

Je hoort weleens dat het verkopen van slipjes een makkelijke manier is om geld te verdienen, maar in werkelijkheid valt dat reuze mee. Het lijkt misschien zo, maar dat komt vooral doordat het grootste deel ervan onzichtbaar is.

Charlottes achtergrond in het onderwijs bleek niet voldoende te zijn om haar voor te bereiden op het onderhandelen met haar klanten. “Ik bleef in dezelfde valkuilen trappen,” vertelt ze. “Ik had geen mentor die me wegwijs maakte in de wereld van sekswerk, waardoor ik alles zelf moest uitvinden.”

In het begin leidden veel van haar gesprekken met klanten uiteindelijk niet tot een verkoop. Maar na een tijd leerde ze hoe ze zulke interacties kon herkennen, en wanneer het tijd was om af te haken. Op Pantydeal.com waren er volgens Charlotte bijvoorbeeld “veel jongens die gewoon de hele dag wilden kletsen. Dat deed je dan maar, in de hoop dat je uiteindelijk iets zou verkopen.”

Berpl probeerde op Reddit te adverteren, maar zegt dat veel van de gesprekken daar plaatsvinden met zogenaamde klanten die je enkel voor de gek houden. “De klanten verlangen wel naar slipjes, maar zullen er nooit echt eentje kopen,” legt ze uit. “Een groot deel van het werk daar is dus tijdverspilling.”

Ondanks dat zoveel klanten je tijd verspillen, is het voor de verkoop belangrijk om met iedereen contact op te nemen. “Om een succesvolle en consistente verkoop te krijgen, moet je meteen op elk verzoek reageren,” zegt cammodel Melody. Eerst vroeg ze kijkers die naar slipjes vroegen om haar te e-mailen, zodat ze daarop kon reageren wanneer ze klaar was met cammen. Maar omdat dat dat niet zo effectief bleek te zijn, omdat iedereen tegen die tijd allang was afgehaakt, besloot ze op een gegeven moment maar om al tijdens de show terug te mailen. “Het is geen sector waarin je makkelijk je geld verdient.”

Advertentie

De klanten zijn bovendien naar meer op zoek dan slechts een gedragen onderbroek. Ze willen vaak dat het ondergoed een bepaald aantal dagen wordt gedragen, dat de verkoper erin is klaargekomen, of dat het ondergoed te zien is in een video die ze ook kunnen kopen. De meeste sekswerkers met wie we hebben gesproken, zeggen dat het verzoek om een slipje meerdere dagen te dragen een van de moeilijkste onderdelen van dit werk is.

“Soms vragen ze zelfs of ik ze drie tot vijf dagen kan dragen,” vertelt Alex. “Ik heb één keer daadwerkelijk een onderbroek drie dagen lang gedragen, maar dat trok ik voor geen meter.”

“Ik probeer flexibel te zijn,” zegt Melody. “Maar ik heb mijn eigen regels opgesteld, om te voorkomen dat het uit de hand loopt. Als ze willen dat ik ‘m zeven dagen draag, zeg ik dat dat een te groot risico voor mijn hygiëne is. Daarnaast is het ook zaak om goed te timen, en het bijvoorbeeld niet tijdens mijn menstruatie te doen.”

Vooral omdat dit soort dingen het nogal een gedoe maken, neemt Rose nu alleen nog maar bestellingen aan van klanten waar ze al een relatie mee heeft opgebouwd. “Het is me allemaal een beetje te hectisch geworden.”

MyFreeCams-model Miss Lollipop, die al negen jaar voor de camera staat, verkoopt haar slipjes alleen als onderdeel van haar webcamperformances. In haar video’s komt ze vaak klaar in een onderbroek, en die onderbroek stuurt ze vervolgens op naar een klant.

Advertentie

Om ze op te sturen, moet je trouwens wel wat meer doen dan ze in een envelop stoppen en in de brievenbus gooien. “Toen ik net begon, droeg ik de onderbroekjes en verpakte ik ze daarna meteen in plastic,” vertelt Berpl. Ik had toen nog geen idee dat je ze eerst moet laten drogen, omdat ze anders schimmelig kunnen worden. Dan raken alle bacteriën die op je lichaam zitten verstrikt in de verpakking.”

Alex heeft iets soortgelijks meegemaakt. Aan het begin van haar carrière bestelde een klant uit Florida een slipje, maar net toen ze het pakketje opstuurde, werd de regio geteisterd door een orkaan, waardoor de post voor een lange tijd werd stopgezet. Toen haar onderbroek een paar maanden later eindelijk werd bezorgd, vertelde de klant haar dat het een walgelijke, beschimmelde puinhoop was.

Het geld

Veel mensen die overwegen om slipjes te verkopen, voelen zich aangetrokken tot het idee dat je bakken geld kunt verdienen aan iets relatief goedkoops. Helaas is het in de meeste gevallen helemaal niet zo eenvoudig, vertelt Rose: “Het is naar mijn idee lang niet zo lucratief als je leest in veel artikelen. Je moet foto’s maken, je moet ze dragen – er zijn veel dingen waar je rekening mee moet houden.”

De gevestigde modellen die we hebben gesproken, verkopen hun ondergoed over het algemeen voor 75 dollar [ongeveer 66 euro] per stuk. Beroemdere modellen kunnen 100 tot 150 dollar, of misschien zelfs meer voor een slipje vragen.

Advertentie

Onderbroeken van 75 dollar worden over het algemeen verkocht op platformen die de modellen ook voor hun andere online sekswerk gebruiken. Deze platformen vragen ongeveer 40 procent van de verkoopprijs, om hun eigen kosten te dekken en winst te maken. Hierdoor houden de modellen er ongeveer 45 dollar aan over. Trek daar de verzendkosten vanaf, die volgens Miss Lollipop meestal rond de 5 à 6 dollar zijn, en je uiteindelijke opbrengst is 40 dollar per onderbroek.

Daarnaast moeten de verkopers rekening houden met de inkoopprijs van het ondergoed. Dit kan soms echter worden vermeden: “Ik verkoop alleen goedkope slipjes of slipjes die ik anders toch weg zou gooien,” zegt Miss Lollipop. Als je de kosten van het ondergoed meerekent, hou je ongeveer 30 euro over aan een gedragen slipje. Trek je daar ook nog belasting vanaf, blijft er van de 75 dollar misschien 20 over. En dan hebben we het nog niet eens gehad over extraatjes zoals verpakking. Alex versiert haar verpakkingen bijvoorbeeld met stickers van naakte vrouwen, bedankkaartjes of foto’s van haar shoots.

panties3

Beeld: courtesy Charlotte Long

Berpl wijst ons erop dat de financiële kosten niet de enige last zijn: er komt ook een hoop emotioneel werk bij kijken.

“Het zwaarst is het contact dat je met mensen moet onderhouden,” legt ze uit. “Ze zullen je altijd aan je werk blijven herinneren.” Een klant die onlangs een slipje kocht, vroeg aan haar: “Hey lieverd, ik heb een vraagje. Waarom werkt iemand die zo mooi is als jij in een industrie als deze?” Leren hoe je om moet gaan met zulke ongepaste opmerkingen, is onderdeel van het werk dat bij de verkoop van gedragen ondergoed komt kijken.

Advertentie

Het risico

Deze transacties brengen allemaal aanzienlijke risico's met zich mee. Veiligheid is dan ook een grote zorg voor verkopers. Rose maakt zich bijvoorbeeld zorgen om onervaren verkopers op sites als Reddit. “Ik denk altijd: zijn ze wel veilig? Beide partijen stellen zich namelijk erg kwetsbare op,” legt ze uit.

Berpl vertelt dat ze aan het begin van haar carrière nog niet wist hoe ze haar informatie veilig kon houden. Zo is het niet slim om naar een postkantoor vlakbij je huis te gaan. Miss Lollipop volgt daarom een aantal veiligheidsmaatregelen, zoals het gebruik van een postbus. Helaas stapelen de kosten zich alleen maar meer op als je moet betalen voor een postbus of de hele dag langs verschillende postkantoren rijdt.

Gevestigde, fulltime sekswerkers die veel producten verkopen, kunnen zich dit veroorloven. Voor nieuwe verkopers op de ondergoedmarkt kunnen deze kosten echter een groot probleem vormen. Net als in andere sectoren, levert ook sekswerk op grotere schaal meer voordelen op.

Melody legt uit dat regelmatige uitstapjes naar het postkantoor om nog een andere reden een probleem kunnen zijn: het kan argwaan wekken onder de medewerkers van het postkantoor. Sommige verkopers zijn bang dat hun gedragen slipjes bij het postkantoor worden geclassificeerd als biologisch materiaal, waardoor het illegaal wordt om ze te verzenden. Volgens postbezorgingsbedrijf USPS mogen er geen pakketjes worden verstuurd die lichaamsvloeistoffen bevatten. Als we het bedrijf vragen naar de regels omtrent gedragen ondergoed, vertelt een woordvoerder ons dat “het zonder problemen verzonden kan worden, zolang er geen onaangename geurtjes uit vrijkomen.”

Advertentie

Of slipjes daadwerkelijk genoeg lichaamsvloeistoffen bevatten om als biologisch materiaal gezien te worden, is nog maar de vraag. Maar dit is wel iets waar verkopers rekening mee moeten houden. Toen Melody een keer werd gevraagd wat ze eigenlijk in die kleine pakketjes verzond, antwoordde ze in paniek: “Ik brei hondensokjes.”

Hoewel dingen als postbussen een eenvoudige oplossing kunnen bieden, zijn er ook privacykwesties die minder makkelijk uit de weg te ruimen zijn. Klanten stellen soms bijvoorbeeld persoonlijke vragen over dingen als seksueel overdraagbare aandoeningen. Dit soort informatie deel je vaak alleen met je seksuele partners. Door zulke vragen aan ondergoedverkopers te stellen, behandelen klanten de verkopers dus eigenlijk ook als sekspartners.

“Ik vind het onprettig als iemand met wie ik geen seks heb gehad mij de schuld geeft van z’n soa,” zegt Berpl. Ze weigert daarom antwoord te geven op zulke vragen van klanten. “Ik vind niet dat ik die informatie met ze moet delen. Wat zij met mijn ondergoed doen, moeten zij weten. Ik presenteer mijn slipjes niet als iets waar ze hun pik in moeten stoppen.”

Er zijn allerlei andere indringende vragen die klanten aan de verkopers kunnen stellen. Vaak doen de klanten in dit soort gevallen alsof ze willen bevestigen dat de verkoper zelf degene is die het ondergoed heeft gedragen. Rose vindt dat behoorlijk vervelend: “Soms krijg ik bijna het idee dat ze me ook nog om een DNA-test willen vragen. Het kopen van slipjes zou in alle opzichten een fantasie moeten zijn”, zegt ze, “en een fantasie hoeft niet verifieerbaar te zijn.”

Advertentie

De fantasie

Bij de meeste klanten komt de interesse in slipjes voort uit iets anders dan feromonen of andere biologische stimuli. Het gaat ze simpelweg om wat een slipje weerspiegelt. Gebruikt ondergoed wordt dan ook vooral verkocht vanwege de symbolische waarde.

In de meest basale zin verbindt ondergoed je met het lichaam van een ander persoon. Ze bieden een indirecte manier om iemand te ruiken, aan te raken en op intieme wijze andermans lichaam te leren kennen. “De reden dat mensen ze kopen, is dat ze een echte en tastbare band vormen,” zegt Rose.

Berpl herkent dit verlangen naar nabijheid ook. “Veel mannen dragen mijn slipjes om het gevoel te krijgen dat ze dicht bij me zijn. Ze willen niet in mijn schoenen staan, maar in mijn ondergoed zitten,” legt ze uit.

De handel in gedragen ondergoed biedt klanten bovendien de kans om met verkopers in contact te komen. De klanten krijgen hierdoor namelijk het gevoel dat ze worden herkend door de persoon die ze bewonderen en tot wie ze zich aangetrokken voelen. Het kopen van een slipje maakt de klant dus zichtbaar en bekend bij de verkoper.

panties4

Zoals Rose eerder al aangaf, kunnen slipjes een souvenir zijn die een mooie herinnering met zich meedraagt. Berpl ziet gedragen ondergoed wat dat betreft ook als aandenken voor haar online fans. Miss Lollipop had eens een vaste klant die doorgaans niet zoveel met gedragen ondergoed had, maar desondanks een slipje van haar kocht toen hij haar tijdens een conventie ontmoette.

“Normaal gesproken zou hij niet zoveel geld uitgeven, maar dit was voor hem heel belangrijk,” vertelt ze. “Hij vond het fantastisch dat ik de onderbroek die ik tijdens de conventie droeg uittrok en aan hem gaf.” De onderbroek werd daardoor een aandenken aan het moment dat hij haar in het echt ontmoette.

Gedragen slipjes zijn dus een manier om in contact te komen met een beroemdheid, vergelijkbaar met een handtekening aan iemand vragen. De waarde van een slipje hangt in dit geval af van hoeveel mensen de verkoper kennen. Een klant van Berpl zei bijvoorbeeld eens tegen haar: “Ik vind het leuk dat je zo’n grote achterban hebt. Het is sexy dat iemand zo gewild is en ik daar iets van mag hebben.”

Zonder die bekendheid zou het volgens Berpl een stuk lastiger zijn om haar ondergoed voor een degelijke prijs te verkopen. Melody geeft ook aan dat een zekere mate van beroemdheid nodig is om de verkoop van gedragen onderbroekjes winstgevend te maken. “Het is vrijwel onmogelijk om je brood te verdienen met de verkoop van slipjes als je geen platform voor jezelf hebt opgebouwd,” legt ze uit. “Je zou echt een geniale marketingstrategie nodig hebben om dit anders te kunnen te doen.”