Noord/Zuidlijn: The Game review

Eindelijk is het dan zover: de Noord/Zuidlijn komt eraan! GVB en de Gemeente Amsterdam nemen ons mee op avontuur over het geplaagde traject in Noord/Zuidlijn: The Game, een spel in de traditie van RailWorks, RailWorks 2: Train Simulator en Train Simulator 2017. Maar is Noord/Zuidlijn: The Game net zo goed of schiet hij zijn perron voorbij?

Deze review is spoilervrij voor wie de trailer heeft bekeken.

Games hebben het in zich om fantasie werkelijkheid te maken. Van het middeleeuwse koninkrijk in Skyrim tot de postapocalyptische wereld van The Division, en van vechten met grote robots in Titanfall 2 tot flink huishouden in de hel in DOOM – games maken het magische tastbaar. Noord/Zuidlijn: The Game is net zo. Het laat je proeven van de nachtmerrie die de Gemeente Amsterdam de afgelopen twintig jaar beleefd moet hebben.

Protagonist in het avontuur is een naamloze, gezichtsloze, lichaamloze metromachinist. Deze Gordon Freeman van de ondergrondse spoorwegen krijgt als opdracht om zijn blikken ros van start- tot eindpunt te sturen, onderweg passagiers op te pikken en af te leveren, en op die manier zoveel mogelijk punten te scoren. Rij je te hard, dan krijg je punten aftrek. Rij je te langzaam, dan is je tijd op en mag je opnieuw beginnen. Punten die je hebt verzameld neem je niet mee. Het is de permadeath of de gladiolen bij de GVB.

De besturing van Noord/Zuidlijn: The Game zit simpel in elkaar. Met drie knoppen bepaal je je snelheid, open en sluit je je deuren, en – en dit is een heel geile feature – verlaat je je metro om vrij rond te lopen op een van de stations. De game schakelt dan over naar gameplay zoals je die kent van Call of Duty, Wolfenstein en elke andere firstpersonshooter ooit gemaakt, maar dan zonder de optie om te schieten. Vrees niet: we voorzien een bruisende mod-community die zich wel raad weet met zulke gebreken. Als GTA een Hot Coffee Mod kan krijgen is het een kwestie van tijd voordat je rondloopt met een rocket launcher in Noord/Zuidlijn: The Game.

De game heeft acht locaties waar je vrij rond kunt lopen. Niet heel veel, maar als je bedenkt dat de game gratis is valt daar mee te leven.

Noord/Zuidlijn: The Game heeft twee spelmodi: met de metro van Noord naar Zuid, en met de metro van Zuid naar Noord. Omdat het zo'n lineaire game is komt daarbij de nodige backtracking kijken. Je rijdt niet door exact dezelfde tunnels heen en terug (de metrolijn bestaat grotendeels uit twee losse betonnen slurven), maar het hergebruik van de buitengebieden getuigt van gemakzucht van ontwikkelaar Movares. De game heeft verder nog een let's play, vermomd als demo-modus.

Het gebrek aan content vertaalt zich naar een korte speelduur. Een run van Noord naar Zuid kost je zo'n tien minuten, een kwartier als je alle easter eggs op de stations probeert te vinden. Ga er maar vanuit dat een rit van Zuid naar Noord ongeveer even veel tijd kost. Het vinden van alle easter eggs levert helaas geen mooie bonussen op, zoals commentaar van de makers of toffe concept art. Sowieso is het einde van Noord/Zuidlijn: The Game een lichte deceptie. We zullen niks spoilen, maar er gebeurt geen reet als je slaagt in je missie.

Ergens is dat ook wel realistisch. Aan het einde van de rit staat er voor de gemiddelde held achter het metrostuur ook geen epische cutscene te wachten, geen emotionele apotheose of zelfs maar een dikke geldbonus als hij geen vertraging heeft opgelopen. Een simulator als deze valt of staat bij zulk realisme.

Een constante 60 FPS is essentieel voor een realistische ervaring. Hoewel Noord/Zuidlijn: The Game redelijk vloeiend draait in de ondergrondse gebieden, kakt de framerate in wanneer je de tunnel verlaat, ergens tussen Europaplein en Zuid. De grote open wereld maakt indruk en is, zeker voor bijziende Amsterdammers die hun bril zijn vergeten op weg naar hun werk, erg herkenbaar. Dat visuele spektakel komt helaas met nogal wat anti-aliasing en pop-up: we zagen de hele Zuidas uit het niets in beeld springen.

De indrukwekkende buitenomgevingen en lange tunnels van gerecyclede textures worden opgebroken door de metrostations, die gelukkig bruisen met leven. Zelf hadden we graag iets meer bloot gezien (check onze feature over de vijf beste tieten in games), maar Noord/Zuidlijn: The Game verantwoordt zijn wat saaie voorkomen met zijn hang naar realisme.

Noord/Zuidlijn: The Game is daarom vooral leuk voor fans van het genre. Wie Train Simulator helemaal kapot heeft gespeeld en toe is aan een nieuwe uitdaging, zit hier goed. Een epische ervaring wil het nooit worden, maar misschien moeten we dat ook niet verwachten van een spel dat het leven van een GVB-medewerker probeert te simuleren.

Noord/Zuidlijn: The Game zit vol potentie die er uiteindelijk nooit helemaal uitkomt. De titel zit technisch zeer matig in elkaar, de actie is erg lineair en een gebrek aan content zorgt ervoor dat je in totaal helaas maar een minuut of twintig aan je beeldscherm gekluisterd zit. De kracht zit 'm in de verbeelding. Noord/Zuidlijn: The Game visualiseert een toekomst die we tot nu toe ondenkbaar achtten. Dat is de kracht van videogames.

Cijfer: 7,5

Pluspunten
+ Realisme
+ Vrij rondlopen op stations
+ AI van passagiers

Minpunten
- Lineaire beleving
- Verouderde graphics
- Matige framerate
- Te weinig content

Motherboard wil elke Nederlandse gamerecensent ooit bedanken voor de inspiratie.