Honden waren meer dan maatjes voor onze Europese voorouders

Misschien moeten we het stereotype beeld van Aziaten als hondeneters een beetje bijstellen, want ook in het oude Europa maakte de mensenvriend weleens deel uit van het menu. Een team archeologen van het Catalan Institute of Human Paleoecology and Social Evolution in Tarragona heeft de overblijfselen van gedomesticeerde honden, vossen, wilde katten en dassen met tandafdrukken van mensen en "tekenen van culinaire bereiding" gevonden, schrijft de Britse krant The Telegraph.

De dierlijke botten werden gevonden in een grot in de Atapuerca bergen in de Noord-Spaanse provincie Burgos en moeten tussen de 7200 en 3100 jaar oud zijn. Dit betekent dat Milo en Max ­– of hun familieleden uit die tijd – niet alleen maatjes van mensen waren, maar ook een lekkere snack in tijden van honger.

En waarom ook niet?

Onderzoeker Dr. Patricia Martin vertelde de krant dat het goed mogelijk is dat "ontleedde, van vlees ontdane en gekookte" honden een bron van voedsel waren in tijden van schaarste, maar het kan ook zijn dat onze voorvaderen aanhangers van de kop-tot-staart filosofie waren. "Het is niet uitgesloten dat het ze soms ging om de huid van de dieren."

Vossen, dassen en wilde katten waren lastiger om te bejagen dus het is aannemelijker dat deze soms per ongeluk werden gevangen en in een maaltijd werden veranderd, zo denkt Martin.

In een tijd waarin al ons vlees van slechts een paar dieren uit een overgeïndustrialiseerd systeem afkomstig is, kunnen we ons moeilijk voorstellen dat we ooit onze tanden in een das of hond zouden zetten. Maar vroeger gold: proteïne is proteïne. Onze voor-voor-voor-voor-voor-voor-voor-voor-voorvaderen zouden ons waarschijnlijk watjes hebben gevonden.