Okay guys, laten we het vanaf morgen over DNA-editing gaan hebben

Vorige week kondigden Chinese wetenschappers aan dat zij het genoom van menselijke embryo's succesvol hebben aangepast.

De genetische mutatie in het DNA van een van hen is pasgeleden volledig genezen. Nu het gebruik van deze technologie in mensen snel werkelijkheid wordt, moeten we ons het volgende afvragen: wanneer is het oké om CRISPR te gebruiken om levens te redden?

CRISPR is waarschijnlijk de grootste en belangrijkste wetenschappelijke ontdekking van dit moment en de besluiten hierover moeten dan ook niet in de ivoren toren blijven. Het biedt mogelijkheden om genetische aandoeningen te genezen, planten resistent te maken voor ziektes om meer mensen te voeden en het verandert de blik waarmee we naar het menselijke lichaam kijken. Genetica zal niet meer weg te denken zijn als dit gereedschap op grote schaal geaccepteerd wordt. Een gezin stichten zal nooit meer hetzelfde zijn.

Er staat heel veel op het spel en hoe het publiek met de CRISPR omgaat zal, vrijwel letterlijk, de toekomst van de mensheid bepalen. Dit is de perfecte tijd om de discussie aan te wakkeren.

De meningen over hoe ver we mogen gaan zijn erg verdeeld. Aan de ene kant zeggen de voorstanders van CRISPR dat het ons helpt om genetische ziektes te voorkomen en deze verschrikkelijke aandoeningen te laten verdwijnen, zoals bijvoorbeeld sikkelcelanemie en taaislijmziekte. Sceptici zijn aan de andere kant juist bezorgd over de gevaren van het aanpassen van geslachtscellen - genen die weer doorgeven worden aan onze kinderen. Veranderingen aanbrengen in de bouwstenen die onze soort vormen is een gevaarlijke manier om 'voor God' te spelen en te knoeien met de natuur.

Wetenschappers en wetgevers worstelen op dit moment met de vraag of ze CRISPR wel of niet moeten reguleren. De Verenigde Naties adviseerden in 2015 om menselijke embryo's niet aan te passen, maar wereldwijd lijken de regels soepeler te worden naarmate de wetenschap vordert en meer mensen de technologie begrijpen.

De meeste mensen zijn nog bang voor biohacking, maar ondertussen wordt dit grijze gebied al wel onderzocht. Bioethicus Silvia Camporesi en haar collega's hebben vorig jaar onderzoek gedaan naar de publieke opinie over CRISPR. "Ik denk niet dat we de geest weer terug kunnen stoppen in de fles en de regelgeving zal niet universeel worden. Het zal heel moeilijk zijn om regelgeving af te dwingen," zei een anonieme deelnemer.

Embryonale stamcel van een mens. Beeld via Ryddragyn/Wikimedia

Wetenschappers die betrokken zijn bij CRISPR gaan graag in discussie. Ze snappen dat de CRISPR-technologie veel vragen oproept. Emmanuelle Charpentier - die samen met Jennifer Doudna werkt aan het CRISPR-mechanisme uit bacteriën - vertelt dat het inspraak van het publiek cruciaal is.

"Wij zouden onze techniek direct kunnen gebruiken om geneesmiddelen te ontwikkelen," vertelt ze, "maar dit is onmogelijk als we niet weten wat het publiek wel of niet accepteert."

George Church, een geneticus aan Harvard, werkt in zijn lab aan de ontwikkeling van toepassingen van CRISPR. Hij zegt dat de techniek een stuk preciezer is dan een aantal jaar geleden. Ook is hij van mening dat een groter deel van de mensen voor aanpassing van genen zou zijn als ze zouden weten dat het veilig is.

Wetenschappers zullen zich volledig moeten inzetten in het publieke debat om meer mensen te bereiken. Door popcultuur - zoals films en televisie - zijn ze bang voor mensen die gemaakt zijn in het lab.

Ook botsen onderzoekers tegen juridische obstakels aan bij het veranderen van embryo's. Dit komt onder andere door de anti-abortusideologie in de Verenigde Staten die ook deels het stamcelonderzoek heeft gevormd. Denk ook aan belangrijke bedrijven die miljarden zien in de techniek, maar hun eigen agenda's hebben.

"We hebben meer vertrouwen in onze voorouders dan in berekende modellen," grapte Church.

Er moet nog veel gebeuren willen we het publiek daadwerkelijk betrokken laten zijn bij de CRISPR-technologie. Als we niet uitkijken, gaat de discussie dezelfde kant op als die van stamcelonderzoek en klimaatverandering, die beide nog niet helemaal begrepen worden.

Maar als we in staat zijn een inhoudelijke discussie op gang te brengen, zou dit een nieuw wetenschappelijk proces in gang kunnen brengen waarbij mensen op de eerste plaats staan. Dit kan net zoveel invloed hebben op de maatschappij als de CRISPR technologie zelf.