Ontreddering, adrenaline en ontroering bij het TROS Muziekfeest op het Plein

VICE Nederland bestaat tien jaar. Om dat te vieren geven we een enorm feest, en posten we de komende weken verhalen die we het afgelopen decennium hebben gemaakt en die we koesteren. Als je ook naar ons verjaardagsfeest wil komen, wip dan gauw even langs bij vicewordt10.nl.

In 2011 gingen we naar het TROS Muziekfeest op het Plein in Bergen op Zoom.

De TROS organiseert iedere zomer in een aantal dorpen en steden in Nederland het TROS Muziekfeest op het Plein. Een ongekende plens aan coryfeeën van het Nederlandse levenslied treedt dan op voor een plein vol fans. Voor gratis! Toegegeven, ik ben zelf geen bizar grote fan van de Hollandse meezinger, maar alleen al van de gedachte dat ik dat wel zou zijn en dat op een avond al mijn idolen op het plein van mijn dorp zouden staan, krijg ik al jaren een sentimentele erectie. Ik moest er kortom een keer heen, dus op de eerste zomerdag van dit jaar reden ik en drie vrienden naar Bergen op Zoom, waar het spektakel plaats zou vinden.

Het feest begon om acht uur. Rond kwart over acht waren we in Bergen op Zoom, wat we zelf een keurige tijd vonden. Niet dus. Dikke kut. Het plein was vol, niemand kon er meer bij en overal stonden hekken en politie. Ik had niks geregeld, dus we hadden geen enkele reden om er door de politie doorgelaten te worden. Hierboven zie je vriend Berend het toch proberen.

Terwijl we rondliepen en tegen tientallen agenten en beveiligingsmannen alles aan elkaar aan het liegen waren om toch naar binnen te komen, stonden de honderden toegestroomde fans harder te mokken dan wij. Waar je ook keek, overal zag je verbouwereerde hoofden als die van mevrouw op links.

Het werd langzaamaan duidelijk dat er gewoon echt niemand meer het plein op kwam. Zienderogen veranderden chagrijn en verbouwereerde gezichten in totale ontreddering, zoals goed te zien op de foto hierboven.

De sfeer begon grimmig te worden; iets waarvan ik niet wist dat dat kon in Brabant. Deze opa moest door een agent worden verwijderd. Ook wij merkten dat we een beetje chagrijnig begonnen te worden. Chagrijnig om het feit dat we Jantje Smit niet mochten zien, dus wel een heel raar soort chagrijnigheid. "Mja, gedisst worden door een lelijke chick is ook kut, kutter zelfs," zoals vrind Matthijs mompelend opmerkte.

Na twee uur liepen er overal op straat groepen mensen stampvoetend naar huis, anderen bleven wanhopig wachten of desolaat rondjes om het plein lopen. Overal was men bezig om een list te verzinnen om op de een of andere manier toch op het plein te kunnen komen. Het terreintje hierboven moest later worden bewaakt, omdat er mensen over de hekken waren geklommen in de hoop een stiekeme route naar het plein te vinden.

Om 22:30 gaven we het op. We hadden toen werkelijk alles geprobeerd, zoals ons voordoen als een cameraploeg van BNN, praten met een Brabants accent, praten zonder een Brabants accent, liegen, de harde waarheid vertellen, lief doen, boos kijken… en deze pas laten zien, die Berend ooit ergens had gevonden. F. Otograaf! Naar het schijnt een ding waar er ooit honderden van werden uitgedeeld bij wijze van reclamestunt voor iets.

Hoewel de pas steeds grondig geïnspecteerd en vervolgens voor geldig aangenomen werd (het ding was tenslotte toch geplastificeerd), werd er uiteindelijk door iedereen in hesje of uniform hartstochtelijk nee geschud. Gelaten, maar toch eigenlijk ook wel behoorlijk teleurgesteld, liepen we naar de auto om naar Antwerpen te rijden voor troostbier.

Onderweg naar de auto duwde Berend voor de grap tegen wat een deur naar een tuin leek. De deur gaf toegang tot een steegje waar we zonder precieze aanleiding in renden. Na wat ren- en klimwerk waren we opeens op een vreemd soort binnenplaatsje. Er was één openstaande deur, waar een jongen van de catering uit kwam gelopen. We deden snel onze net geopende blikjes bier weg en begonnen op hem in te praten. Berend liet zijn F. Otograaf-pas zien, en op een gegeven moment was hij om.

Of het nu kwam door onze droge ogen, het zwaaien met een ding dat geplastificeerd (!!!) was, of doordat we vergeten waren onze kleding af te stemmen op de C&A-outfits van de rest van de duizenden bezoekers, feit is dat we opeens dwars door de visagie heenliepen.

Motherfuck. We waren backstage. Wat ik nog niet had verteld is dat dit hele uitje naar het TROS Muziekfeest voor Matthijs (midden) en Susan (rechts) een date was. De allerleukste date die ooit in de wereld heeft plaatsgevonden, denk ik.

Backstage liepen alle sterren van het Nederlandse lied rond. Aangezien de situatie er naar was gingen we op de foto met Wolter Kroes, Gerard Joling, Lee Towers, enzovoorts. Dat maakte ons uiteraard verdacht en heeft tot drie keer aan toe een moeilijk gesprek met een beveiligingsman opgeleverd. Ook kwam er meteen een norse uitsmijter toegesneld toen ik bij de bar met een tientje stond te zwaaien. Een nogal domme actie, aangezien het bier natuurlijk gratis was.

Dit is Gerard Joling. Ik vroeg hem of ik met hem op de foto mocht. Hij antwoordde: "Maar natuuuuuulek schat. Moet je wel eerst je lul laten zien! PHHHHHHHHHH!" Daarna pakte hij me m'n bil vast.

Ik was daar best wel ontdaan van, zoals je ziet. Mijn hand hield ik angstig daar waar hij waarschijnlijk het liefst zou grijpen. Ik zou een heleboel lelijks over Gerard op kunnen schrijven en er ieder woord van walging van menen, maar laat ik het wel chique houden.

Zo waren er deze billen, waar ik dan TOCH stiekem gewoon een beetje geil van werd. Mam, als je dit leest: Ja, ik geil inderdaad op sletten die als versiering van een TROS-muziekfeest dienen.

De hekken van de backstage waren tegelijkertijd de voorste hekken van de rest van het plein, waar dus de allerhardcoreste fans stonden. De serie hieronder noem ik 'ultiem geluk' en was precies waar ik de hele dag op gehoopt had. Dit ontroert me, en dat zeg ik eigenlijk best wel zonder cynisch te zijn. Ga er even rustig voor zitten.

De vijfde persoon die ons kwam uithoren over ons gedrag en het ontberen van bandjes aan onze polsen was er een te veel. We moesten nu echt wegwezen. Er was echter nog één missie te volbrengen: het plein zelf op. Tussen de mensen staan. Ons bevinden temidden van het absolute geluk, dat was toch waar we uiteindelijk voor gekomen waren. We hadden ons dit keer voorgedaan als filmploeg van BNN, dus vertelden we haar dat we alleen nog even het plein op moesten voor wat laatste shotjes. De vrouw was allang blij dat we weggingen, en begeleidde ons langs een zooi hekken het plein op.

Toen kon het pas echt beginnen. Door al het voorgaande voelde het eerder als aankomen in Santiago de Compostella dan het betreden van een met TROS-fanatici gevuld plein in Bergen op Zoom.

Lee Towers zet hier het 'You Never Walk alone' in. Ieder woord bij onderstaande foto's zou overbodig zijn, dus kijk zelf even. :'-)

Berend kende een Nederlandstalige zanger die Jannes heet en hij dacht dat deze man hem op zijn shirt droeg. Dat werd een van de pijnlijkste gesprekken waar ik ooit getuige van ben geweest:

"Ha meneer! Mooi shirt!!! Dat is Jannes hè?"
-"Nee, dit is Richard Janse."

"Haha ja hoor! Dat is Jannes hoor!"
- "Dit is Richard Janse, twee jaar geleden overleden."

"BWHaha!!" [Afwachtende blik. Twijfel of hij nou een grapje maakt]
-[Deze blik, een minuut lang.]

Ik heb het even gegoogled en Richard Janse is inderdaad een zanger uit Brabant die in 2009 is overleden. Ramkut.

Deze ontzettend lieve EHBO-mensen waren we tijdens onze wanhoopsrondjes buiten het plein nog tegengekomen. Ze waren met ons eens dat het belachelijk was dat niemand meer het plein op mocht en we waren goede vrienden geworden. Deze ontmoeting was ironisch en prachtig, want we waren uiteindelijk toch allemaal op het plein gekomen.

Ten behoeve van een eerlijk verslag moet ik toch even melding maken van dit opstootje. De man in het geruite overhemd maakte amok, waarschijnlijk omdat iemand op zijn voet was gaan staan.

Hoe dan ook, dit was de mooiste dag van 2011. Bedankt TROS, Bergen op Zoom en God of wie ons dan ook hielp toch nog het plein op te komen.

Nederland 1 zendt op vrijdag 8 en 15 juli vanaf 21.30 uur een registratie van het TROS Muziekfeest op het Plein in Bergen op Zoom uit. Kijken!

TEKST: EWOUT LOWIE
FOTO'S: BEREND HOLTKAMP EN EWOUT LOWIE
DATE: MATTHIJS MULLER EN SUSAN PUTS