Ik ben een stand-up comedian in Los Angeles, en het ergste aan constant naar comedyshows gaan is dat je een groot deel van je leven doorbrengt met het luisteren naar blanke mensen die klagen over hoe moeilijk daten wel niet is. Het liefdesleven van de meeste mensen interesseert me echt geen reet. Mijn eigen liefdesperikelen vind ik wel interessant, vooral de rommelige affaires die ik in het buitenland heb gehad. Ik reisde veel voor mijn vorige baan, soms maanden achter elkaar, en over de hele wereld. Daar word je eenzaam van. Het is ergens wel leuk om in hotelkamers, vliegveldlounges en huurautoâs te leven, maar op een bepaald punt ga je menselijk contact wel missen.Laten we even teruggaan naar de herfst van 2009. Ik was al meer dan een maand in Vietnam. Ik had een appartement geregeld in Ho Chi Minhstad, en stond op het punt om mijn eerste Thanksgiving in het buitenland te vieren. In mijn straat was toevallig ook een Texas BBQ gevestigd. Het restaurant werd gerund door een doorgewinterde expat die (in ieder geval in mijn herinnering) Coy McColt heette. Coy was de grootste kalkoenimporteur in Vietnam. Voor twintig dollar mocht je op Thanksgiving in zijn restaurant de hele dag en de hele nacht onbeperkt eten en drinken.Terwijl ik borden vol kalkoenvulling, cranberrysaus en bonen at, zag ik dat een leuke Vietnamese serveerster de hele tijd naar me keek. Ze kwam telkens naar onze tafel om me een nieuw biertje te geven, nog voordat mân vorige flesje leeg wasâwat mân tafelgenoten niet echt konden waarderen, omdat zij lang niet zo vlot geholpen werden. Twee uur later ging ze er echt voor, en begon ze te giechelen om alles wat ik zei. Het restaurant liep langzaam leeg. Uiteindelijk vertrokken mân twee vrienden ook, en bleef ik alleen achter aan de tafel. Het enige Vietnamees dat ik kende was âthanh toĂĄn tiĂȘânâ (de rekening, alstublieft!), wat ik alleen maar had geleerd zodat ik het te pas en te onpas in een Jerry Lewis-stem kon zeggen.Ze sprak maar een heel klein beetje Engels, dus probeerde ik het simpel te houden.âWhat you do, fun? Fun thing you like?âWe waren allebei een beetje dronken. Ze keek naar me, en een trage glimlach kroop over haar porseleinen gezicht.âI like⊠driiiink.â Ze maakte een gebaar alsof ze uit een fles dronk.âI like⊠smoooooke.â Ze deed alsof ze een trekje van een joint nam.âAnd I like⊠you.âZe lachte zachtjes en schuifelde weg. Ik sneed haar af bij de bar, schreef mân telefoonnummer op en stopte het in dâr zak. Op de Ă©Ă©n of andere manier kwamen we over de taalbarriĂšre heen en planden we een date. We spraken af elkaar de volgende dag te ontmoeten bij het operagebouw.Ik huppelde bijna van mân huis naar het operagebouw. Toen ik daar aankwam, zag ik haar praten met een gast op een motor. Ze informeerde me dat dit haar broer was, en dat hij haar op de motor had gebracht. Ik stak mân hand uit, in het internationale gebaar voor âBedankt gast, en leuk je te ontmoeten,â maar hij keek me alleen maar boos aan. Blijkbaar had hij het niet zo op die lange blanke man met snor en geblokte broek die zân zusje mee uit zou nemen. Mijn uiterlijk was trouwens zo uniek in de stad dat taxichauffeurs altijd precies wisten wie ik was, en me vaak naar mân huis konden brengen zonder dat ik ze het adres hoefde te geven. Ik zwaaide halfslachtig naar de broer en bedankte hem. De serveerster en ik sprongen in een taxi en reden naar een klein lunchcafeetje.Toen we daar aankwamen stond broerlief naast de ingang, tegen zân motor aangeleund. Hij keek niet bepaald blij. Hij ging met ons mee naar binnen en ging Ă©Ă©n tafeltje achter ons zitten. Hij bestelde een pakje sigaretten en begon te kettingroken. Ik probeerde met de serveerster te praten zonder me door hem te laten afleiden. Dat was onmogelijk. Ze kwam naast me zitten, sloeg haar armen om me heen, maar ik voelde de blik van haar broer in mân achterhoofd priemen. Ze probeerde me te zoenen; ik deinsde achteruit. Ze probeerde het nog een keer, en ik hield het niet meer uit.âDit⊠raar? Je weet raar? Gek.âZe keek gelijk nogal boos en vroeg: âWat? Jij mij niet leuk vinden?!ââNee, dat is het nietâŠ.â Ze snapte niet wat ik bedoelde. âIk vind jou wel leuk. Maar dit is raar. Je broer, raar. Is niet goed je broer hier te hebben.âZe keek naar hem, hij keek naar haar en ze begon te schreeuwen. Al snel stonden ze keihard tegen elkaar te krijsen, maar niemand in het cafĂ© keek ook maar op of om. Dat moet ik de Vietnamezen wel nageven: ze weten wanneer ze zich ergens niet mee moeten bemoeien.Na een paar minuten vielen ze allebei stil. Zij trok een pruillipje. Hij maakte langzaam oogcontact met me, en zei voor het eerst iets direct tegen mij:âIkâŠ.kanâŠkungâŠfu.ââThanh toĂĄn tiĂȘân!âDe rekening kwam. Hij moest ongeveer drie dollar afrekenen voor zân sigaretten en drie koffie. Ik zei dit tegen het meisje. Ik zei dat ik wel voor haar wilde betalen, maar niet voor haar broer. Ze keek naar me alsof ik dâr net had gevraagd om vier miljoen dollar.âWij niet hebben geld.âOpeens realiseerde ik me wat er aan de hand was. Ik ga ervan uit dat je je nog wel die tekenfilmpjes kunt herinneren waarin een hongerig iemand hallucineert dat zân vriend een hotdog is geworden, en de ander naar hem kijkt en een hamburger ziet. Het was wel duidelijk wat ze in mij zagen: een Amerikaans paspoort. Ze hadden weinig geld en woonden waarschijnlijk in een hutje in de buurt van het moeras, waar de armste mensen woonden. Ik ben haar uitweg uit een moeilijk bestaan, dacht ik.Dat was het moment waarop ik me realiseerde dat de date voorbij was. Ik liet het idee dat ik die avond nog zou neuken varen, en besloot in plaats daarvan een feestje te bouwen. Ik hield een taxi aan, en we reden naar de dichtstbijzijnde karaoketent.Een uur later was iedereen stomdronken. In Vietnam, net als in andere Aziatische landen, doe je karaoke in een privĂ©hokje. Dus zaten wij met zân drieĂ«n in een enorme karaokebooth, omringd door eten en drank. De broer had zân arm om me heen geslagen, en schreeuwde Engels-klinkende klanken over een midi-versie van Let It Be. Hij proostte elke vijf seconden met me. De serveerster zat op de bank, duidelijk niet blij dat ik meer lol had met haar broer dan met haar. Na een tijdje tikte ze hem op de schouder, en trokken ze zich terug in een hoekje waar ze zachtjes overlegden. Ik verstond er geen woord van, maar vond het lief dat ze me genoeg respecteerden om niet voor mân neus over me te praten terwijl ik dom in de verte staarde.De broer kwam naar me toegelopen, boog, en gaf me een paar schouderklopjes.âJij goede man!âHij boog nog een keer en verliet de kamer. Ik ging op de bank zitten en opende nog een biertje, dat de serveerster uit mân hand sloeg toen ze op me sprong. We zoenden wild. Het was een gepassioneerde wirwar van handen en tongen. Ze bracht het tempo weer wat naar beneden voordat ik haar shirt uitkreeg. Ze kuste me teder, hield haar hoofd een beetje schuin en keek me in de ogen.âIk⊠nooit⊠stop⊠van jou houden.âIk lachte. Ik kon er niets aan doen.âWaar heb je het over?!ââWat jij niet van mij houden?ââNatuurlijk niet. Ik ken je niet eens.âIk stond op en ze begon te huilen. Ik stopte drie biertjes in mân broekzak.âIk moet gaan.ââWat?ââIk nu gaan. Thanh toĂĄn tiĂȘân!âDe weken daarna vermeed ik de Texas BBQ. Ik bedoel, fuck, ik was haar uitweg uit een armzalig levenâze was waarschijnlijk ontroostbaar. Misschien was ze zelfs zo overstuur dat ze ontslag had genomen, en zo haar familie nog verder in geldnood had gebracht. Ik voelde me schuldig. Ik moest naar binnengaan en mân excuses aanbieden. Gewoon naar binnen lopen, en zeggen dat het me spijt dat ze niet met me mee kan naar Amerika.Ik opende de deur en onze ogen ontmoetten elkaar. Ze trok zich onmiddellijk terug in de keuken. Shit, dit zou moeilijker worden dan ik dacht. Ik ging alleen aan een tafeltje zitten, en zij kwam aanlopen met een koud biertje en legde haar hand op mân schouder.âOh hoi! Hallo! Jij nog steeds hier!âZo vrolijk. Wat een doorzetter.âOkĂ©, luister. Ik moet mân excuses aanbieden. Ik heb je schande gebracht. Als je van me houdt, dat okĂ©. Ik spijt ik jouw pijn doen zo veel.âZe lachte me in mân gezicht uit.âDom! Mijn vriendin vertel me Amerikaanse man moet horen liefde voor seks! Zij zeg jij denk jij Shakespeare, romantiek nodig!ââWACHT. Jij niet van mij houden?âZe lachte weer.âNee. Ik neuk eigenaar. Hij oud, jij leuk. Jammer.âEn ze liep weg.âEn je broer? Waarom hij komen?ââOh, hij ouderwets. Ik zeg jij wil met mij trouwen, zodat hij mij brengt met motor. Hij niet moest blijven. Hij gek. Hij kennen kung fu.ââJa, dat zei hij al. DusâŠââWil je eten?ââNee, ik ben okĂ©.âEn ze liep weg.Ik heb mezelf altijd gezien als meer dan de typische Amerikaanse toerist. Ik dacht dat ik de stereotypes wist te vermijden en een echte wereldburger was. Maar hier was het duidelijke bewijs dat ik een vooringenomen idioot ben. Was ik echt zo egoĂŻstisch dat ik geloofde dat ik haar hele leven in Ă©Ă©n dag kon veranderen? Dat mijn overtuigingskracht, mân blauwe paspoort en geld ervoor konden zorgen dat ze in Ă©Ă©n dag smoorverliefd op me was geworden? Ik zei dat ik haar âschande had gebrachtâ. Dat is niet eens een Vietnamees stereotype. Ze had een leven voordat ik dat restaurant inliep, en zou er nog steeds Ă©Ă©n hebben wanneer ik weer terug ging naar de VS. Ik zette Gimme Shelter aan op mân iPod en liep terug naar mân appartement. Ik was een beetje geschokt, maar ook opgelucht. En ik heb me nog nooit zo belachelijk blank gevoeld.
Advertentie
Advertentie
Advertentie
Advertentie
Advertentie
Advertentie