Afbeeldingen via.Zeewier is vies. Je bent rustig aan het zwemmen door de zee en opeens voelt het alsof iemand langs je been loopt te strelen. Niet lekker strelen, maar vies strelen. Lange, gladde vingers die vanuit de donkere diepte van de zee aan je proberen te zitten, zo voelt het. Het is een gevoel dat altijd gepaard gaat met het paniekerige idee dat je ieder moment vast kan komen te zitten en verdrinkt.Maar gelukkig denkt niet iedereen zo slecht over de onderwaterplanten als ik. Nienke Hoogvliet is zo'n iemand. De Nederlandse designer presenteerde onlangs haar eerste tapijt genaamd Sea Me, dat volledig bestaat uit visnet en zeewier. In het tapijt smelten verschillende tinten groen in elkaar over, terwijl je aan de zijkant nog stukken van het net eronder kunt zien. Daarnaast is het onregelmatig gewoven, waardoor de stof op sommige plekken dikker is dan op andere, om zo een organische look te creëren. Hoogvliet wil met het prototype aantonen dat zeewier heel goed als een ruw en natuurlijk designmateriaal gebruikt kan worden, om daar vervolgens zalig zachte dingen van te maken.
De garen voor het tapijt worden gemaakt met de cellulose uit kelp, een van de grootste zeewiersoorten die wordt “geoogst” in Zuid Afrika. De cellulose heeft vergelijkbare eigenschappen als viscose - een chemische mengsel die nu veel gebruikt wordt om synthetisch textiel te maken – met als belangrijk voordeel dat het volgens Hoogvliet veel zachter is. Daarnaast is de productie van viscose verre van natuurvriendelijk, en de ontwerper hoopt daarom met haar algenstof een degelijk alternatief te kunnen bieden.Het zou zomaar kunnen dat de oplossing voor de problemen van textielproductie al die tijd al onderwater lag. Wie weet dragen we in de toekomst wel allemaal zeewierkleren, slapen we onder een zeewierdeken en drogen we onze natte koppies met zeewierhanddoeken. We hopen alleen maar dat er niet ook een zeewierluchtje aan hangt.
h/t: Inhabitat
Advertentie