FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Verzurende oceanen ontnemen vissen hun mogelijkheid om te zien

Een kleine verandering in pH-waarde zorgt ervoor dat vissen hun vijanden niet meer kunnen 'ruiken.'

De huidige prooi/vijand verhouding in onze wereldzeëen vindt plaats in water met een pH waarde van 8.14. Dit is een normale waarde, en onder deze condities hebben de vissen hun mogelijkheden ontwikkeld om vijanden te spotten door middel van geur. Ze ruiken als het ware hun vijanden en kunnen zo beter overleven. In de komende honderd jaar gaat dit echter veranderen, de pH-waarde van de oppervlaktewateren van onze oceanen veranderen doordat het water steeds meer koolstofdioxde uit de atmosfeer opneemt. Hierdoor wordt het water zuurder en zal het tegen 2100 een pH-waarde hebben van ongeveer 7.8. Dat lijkt misschien een klein verschil, maar het is voor de vissen geen feestje.

Advertentie

Er is al eens onderzoek gedaan in een laboratorium naar wat er met vissen gebeurt als ze in zuurder water terechtkomen. Ze worden er zorgeloos van en zwemmen in de rondte zonder hun vijanden op te merken. Ze verliezen hun mogelijkheid om hun vijanden te spotten.

Een team van het Georgia Instituut voor Technology (GIT) heeft deze onderzoeksresultaten voor het eerst geverifieerd met real-world observaties, uitgevoerd in een van nature zuurhoudend en CO2-rijk ‘bubble reef’ in Papua New Guinea. “Er is geen verschil tussen de vissen die we hebben behandeld met CO2 in de labtesten en de vissen die we gevangen hebben in de ‘bubble reef” zegt Danielle Dixson van het GIT. Eerdere onderzoeken hebben gesuggereerd dat er een vijfvoudige toename van de kwetsbaarheid van de vissen zou zijn als ze met CO2 behandeld zouden zijn.

Deze ‘real-word’ bevestiging is cruciaal omdat het vissen onderzoekt die gewend zijn geraakt aan de zuurdere omgeving, die er dag in dag uit leven, in vergelijking met vissen die uit een normale pH omgeving zijn gehaald en in een zure omgeving zijn geplaatst in een laboratorium. Dit is in feite hetzelfde als kijken naar de vissentoekomst van 2100. We hopen dat de vissen zich snel genoeg aanpassen aan de nieuwe pH waarde vanhun omgeving, maar dat lijkt voor alsnog niet het geval. En dat is slecht nieuws.

Het interessante hier is alleen dat het niet de reuk van de vissen is die wordt aangetast. Het is namelijk zo dat de veranderende pH waarde zorgt voor neurologische veranderingen, een zenuwstelselreceptor genaamd GABAA wordt verstoord. Vissen met deze verstoring kunnen niet meer goed het verschil onderscheiden tussen water waar de geur van hun vijanden in zit en water dat dat niet heeft. Vissen zonder deze verstoring kiezen vaker het ‘veilige’ water.

Maar behalve dat is er ogenschijnlijk niks anders aan deze vissen met verstoorde receptoren. Tussen het zuurdere water en het normale water is verder geen verschil in soorten vissen, de hoeveelheid vissen en de hoeveelheid van welke soort er zwemt. Dit lijkt onveranderd te zijn. “De vissen zijn hetzelfde in beide wateren, gelet op hun metabolisme” zegt Dixson. “Op dit punt hebben we alleen nog verschil gezien in hun gedrag.” En verder zijn zuurdere wateren bijna veiliger voor de vissen, omdat ze van nature minder vijanden behuizen. Dus er is een mogelijkheid dat dat deze verzuring eigenlijk helemaal niet erg is, tenminste niet voor de vissen.

De laatste vraag is of deze verandering permanent is bij de vissen, of dat ze zich gaan aanpassen over de komende jaren, en of het permanent is voor vissen in het algemeen. Oftewel; kan deze verstoring door gaan van vissengeneratie op vissengeneratie? En zelfs als de vissen zich kunnen aanpassen, en het voor hun geen probleem meer is, blijft verzuren wel een probleem in het algemeen. Mogelijke effecten zijn wijdverspreide verwoesting van kalkdiertjes – slakken etc. – verzwakte reactie van het immuunsysteem van mosselen, verzwakte metabolismes van grote inktvissen, en mogelijk wijdverspreide veranderingen in de oceanen hun akoestische eigenschappen, waardoor dieren die echo’s gebruiken niet meer kunnen ‘zien’ onder water.