Deze man stierf acht jaar nadat hij een naaktslak at

Afgelopen week is Sam Ballard, een 29-jarige man uit Sydney, op een vreemde en tragische manier overleden. Hij leed aan een zeldzame parasitaire infectie. Dat kwam omdat hij op een feestje in 2010 werd uitgedaagd om een naaktslak op te eten.

“We zaten gewoon een beetje van rode wijn te genieten, alsof we echte volwassenen waren,” zegt Jimmy Galvin, een vriend van Ballard. "Ineens kwam er een slak voorbij kruipen. We hadden het erover, zo van: ‘Wie eet ‘m op?’ En Sam deed het gewoon. Zo is het gegaan.”

Een paar dagen later klaagde Ballard over pijn in zijn benen. Uiteindelijk werd hij door zijn dokter gediagnosticeerd met angiostrongyliasis.

De parasiet Angiostrongylus cantonensis leeft in de darmen van ratten en kan worden doorgegeven aan slakken en naaktslakken. Zij kunnen de worm weer overbrengen aan mensen. Als de worm eenmaal is doorgeslikt, kan hij zich door de darmwand wurmen en via het zenuwstelsel naar de buitenste rand van de hersenen bewegen, waar hij zich ingraaft.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC), een Amerikaanse organisatie die zich bezighoudt met het opsporen van ziekten, worden de meeste mensen vanzelf beter als ze geïnfecteerd raken. Maar de infectie kan ook een ongewone vorm van hersenvliesontsteking veroorzaken, die kan leiden tot “hoofdpijn, een stijve nek, tintelingen en pijnlijke gevoelens in de huid, lichte koorts, misselijkheid en overgeven.”

Ballard kreeg deze hersenvliesontsteking en belandde 420 dagen in een coma. Toen hij wakker werd, had hij hersenletsel opgelopen en kon hij zich in het begin niet bewegen. Daarna lukte het hem wel weer om iets te bewegen, maar hij raakte verlamd aan alle vier zijn ledematen, kreeg epileptische aanvallen en moest permanent verzorgd worden. Dat heeft zijn moeder, Katie Ballard, de afgelopen jaren gedaan.

“Zijn vrienden zijn hem altijd blijven steunen,” zegt Lisa Wilkinson, een Australische journalist die over Ballards overlijden schreef. “Afgelopen vrijdag is Sam overleden, omringd door zijn familie en zijn loyale, liefhebbende vrienden.”

“Zijn laatste woorden tegen zijn moeder waren: ‘I love you.’”

Dit ongelukkige geval is een uitzondering, maar er is hernieuwde aandacht voor de kleine parasiet ontstaan, omdat er onlangs sprake van een uitbraak van de infectieziekte was.

Angiostrongyliasis heeft zich verspreid naar meer dan 30 landen. Er zijn over de hele wereld minstens 2800 gevallen van de ziekte bekend. Vorig jaar ontstond er paniek op Hawaï, omdat er tientallen mensen ziek werden. (Gemiddeld zijn er één tot negen infecties per jaar op de eilandengroep. Volgens het Ministerie van Gezondheid van Hawaï zijn er sinds 2007 twee mensen aan de ziekte overleden.)

De overdracht van de ziekte begint als een rat de larven van de worm ophoest en ze vervolgens doorslikt. De larven bewegen zich door het spijsverteringsstelsel van de rat en komen uiteindelijk met de poep mee naar buiten. Vervolgens kunnen slakken of naaktslakken de parasiet oplopen door die rattenpoep op te eten.

De levenscyclus van de worm wordt vernieuwd als de rat een van deze geïnfecteerde slakken opeet. De larven worden volwassen wormpjes van twee millimeter in de hersenen van de rat en reizen via de longslagaders naar de longen en om zich daar voort te planten.

Mensen en andere dieren kunnen ziek worden als ze een geïnfecteerde slak of naaktslak eten. (Mensen worden aangespoord om slakken niet rauw of onvoldoende gaar te eten.) De infectie kan volgens Australische gezondheidsfunctionarissen ook ontstaan via ongewassen producten waar geïnfecteerde slakken in zitten, of zelfs via hun slijm. Ook kunnen geïnfecteerde krabben, garnalen, kikkers en vervuild drinkwater de parasiet overbrengen, maar dit komt minder vaak voor.

“De parasieten bewegen zich aan de rand van mijn hersenen,” vertelde een geïnfecteerde Hawaïaanse vrouw aan de lokale nieuwssite Civil Beat. “Het voelt alsof iemand af en toe mijn hoofd van boven openmaakt, een heet strijkijzer op mijn hersenen legt en dan op de stoomknop drukt.”

Artsen voeren soms een lumbale punctie uit om de ziekte op te sporen. Er bestaat op dit moment geen andere manier om op de ziekte te testen. Pogingen om te testen op antilichaampjes die met de ziekte geassocieerd worden, hebben tot nu toe slechts een gemengd resultaat.

De infectie duurt een tot twee weken en heeft een incubatietijd van een tot drie weken. Er is geen standaardbehandeling, hoewel antibiotica, pijnstillers en steroïden soms worden voorgeschreven om de symptomen tegen te gaan. Volgens de CDC sterven de meeste wormen zonder behandeling, hoewel de stervende parasieten een pijnlijke reactie van het immuunsysteem kunnen veroorzaken. De ziekte is bij mensen niet besmettelijk.

Volg Motherboard op Facebook, Twitter en Flipboard.