Dingen die we meer en minder zouden willen zien op festivals dit jaar

Foto door Boudewijn Bollmann

Allochtonen
De allochtoon is over het algemeen ondervertegenwoordigd op festivals. Dat is jammer maar verklaarbaar, want er zijn een hoop festivalelementen die mensen van het blanke ras gewoon beter liggen. Dingen als plassend moshpitten, de hilariteit des levens vieren door een kippenpak aan te trekken en in een tentje slapen. Toch zou meer variatie welkom zijn, al is het alleen al om de welbekende trommelsessies op de openbare toiletten in ritmischere banen te leiden.

Zwemgelegenheden
Als je na een concert druipend uit een kotshete tent komt gelopen, als je brak als een zeecontainer garnalen uit je slaapzak komt gerold, als je, zoals een Hagenees ooit tegen me zei, moeilijk van je kanarie ligt, als je je drol meer vrijheid gunt dan dat hij in een met multikak gevulde Dixie ooit zal krijgen: het is bijna eng hoe ideaal een zwemgelegenheid op bijna ieder mogelijk festivalmoment is. Er zouden meer zwemgelegenheden moeten zijn.

Bezigheden voor tijdens het wachten op je telefoon
Het allerjammerste moment is wel dat je vrienden in hun dronken blootjes in een urinegreppel aan het rollen zijn en elkaar liefdevol toeschreeuwen dat ze elkaars moeders haten, terwijl jij naast zo'n oplaadpunt zit te wachten in het gras op je telefoon die aan het infuus ligt. Toch moet dat soms, dus je zou er op z´n minst iets gezelligs van kunnen maken. Bijvoorbeeld door er een paar gourmetsets naast te zetten, zodat je met medewachtenden even kan gourmetten tijdens het wachten op je telefoon.

Foto door Iris Uffen

Schommels
Schommelen an sich is nog best leuk, maar op festivals zijn de gevolgen van schommels desastreus. Namelijk: meisjes in witte jurkjes en een bloem in hun haar die een 'oh jongens ik lijk net een fee'-hoofd trekken en zich door een vriendin met een LOMO Camera laten fotograferen. En ook dat is nog best leuk hoor, maar als ik zo'n foto dan op Facebook zie, dan denk ik altijd heel even dat de wereld van suikerspin gemaakt is en dat er geen honger en AIDS meer bestaat. En dat mondt dan altijd uit in dat ik mezelf moet snijden en minstens twee uur lang naar een over schijtende reigers pratende Albert Verlinde in RTL Boulevard moet kijken om weer bij zinnen te komen. Of waar hij het dan ook altijd over heeft.

Sluwe securitymannen
Zeer belangrijk voor een leuk festival is dat er een vage walm van een gezellig soort anarchie hangt. Als iets daar niet bij past dan zijn het wel in festival-outfits gehulde stillen, of andersoortig jammerlijk sluwe securities. Een goede festivalsecurity is een dikzak, die je van kilometers afstand al ziet staan, en die je er in je blote piemel uit rent als-ie een pil van je wil afpakken.

Morphsuits
Je denkt nu natuurlijk dat ik mijn kritiek op de morphsuit kracht ga bijzetten door een semi-grappige link met het burkaverbod te leggen, maar dat zou te makkelijk zijn. Of nee, te moeilijk juist. Ik denk namelijk dat mensen die wel eens een morphsuit aantrekken nog nooit van het woord 'burka' gehoord hebben. Ik denk dat ze het woord 'verbod' nauwelijks snappen. Dus, mensen die wel eens een morphsuit aantrekken, hier: je bent een lul en je stinkt naar kak.

Foto door Ewout Lowie

Beter geoutilleerde koffie-uitdelers
Er is niks vervelender dan dat je na een avond je longen uit je lijf te hebben versierd eindelijk met iemand in je tent een beetje ligt te robbedoezen, en er dan achterkomt dat je vrienden al je condooms hebben gebruikt om via hun anussen GHB het festivalterrein op te smokkelen. Eer je bij de HEMA-campingwinkel bent is je geilheid meestal wel weer volledig opgedroogd, en als je toch een poging waagt struikel je onderweg over zeker drie van die koffie-uitdelers. Daar zit dus iets scheef.

Chillgelegenheden
Op de momenten dat het nodig is, dien je klaar te staan om je hoofd in festivallava te dompelen, stukken festivalterrein doormidden te kauwen en je gezicht op de vuist van de DJ te headbangen. Leuk natuurlijk, maar dit betekent ook dat je op de momenten dat dit niet hoeft ook moet kunnen chillen als een babykangoeroe in een buidel. Echt chillen. Iets van liggen in een hangmat van babyalpacawol, terwijl vederzachte kleuterhandjes je voeten masseren en Carice van Houten met haar in bloemenhoning gedoopte tepel over je lippen wrijft, ofzo.

Stiltecampings
Het is elke keer weer schrikken, maar er is op elk festival wel weer een gestoorde gek die tegen vieren een gemeende 'SSSSST' over zijn camping laat galmen. Een ´stiltecamping´ lijkt me daarom een geweldig idee. Met overal kooitjes met krekeltjes erin, speciale bloemen waar vlinders graag op slapen, en één partytent waar in de namiddag het geluid van de branding van de zee klinkt. Een oase van rust, waar stilteliefhebbers heerlijk een pot zachtjes aan kunnen gaan lopen doen. Elkaar lekker helemaal onderfluisteren. Tot de vellen eraan hangen masturberen op het gapen van de ander.

Foto door Atze de Vrieze

Politici
Toen ik in 2007 Mark Rutte met een wit overhemd in zijn broek op Dance Valley het typische dansje van veertigers zag doen, het zogenaamde 'kramp in mijn eikel dansje', heb ik maandenlang Nederland gehaat. Het was uiteindelijk mijn moeder die me ervan moest overtuigen dat er ook dingen zijn waardoor ik trots op Nederland kon zijn, zoals dat wij het enige land zijn dat z'n eigen Bert en Ernie-verhaaltjes mag schrijven en DJ Tiësto's wereldfaam. Ik weet niet of ze over dat laatste serieus was, maar ik wist dat haar woorden troostend bedoeld waren. Dat was genoeg.

Concertrecensies
Bij het lezen van een concertrecensie zijn er twee mogelijkheden: of je was er niet bij of je was er wel bij. In het eerste geval is een recensie over hoe iets DAT INMIDDELS VOORBIJ IS was minder interessant dan herhaling drie van KoffieMAX, en in het tweede geval is elk woord van de recensie de grootst mogelijke onzin. Want als het een leuk concert was, dan huilbrulde je, verrekte je spieren, en zou je het liefst de gitarist in zijn gezicht neuken. Als het stom was liep je weg. En dan zijn analyses over hoe het zwarte overhemd van de bassist doet denken aan klassieke No Wave-bands als Barfy Barf and the Super Douches hoogst overbodig.

Raketjes
Mensen die aan een raketje sabbelen hebben iets gemeen met jongens die in de rij staan voor de wc terwijl de urinoirs vrij zijn: ze verraden zichzelf. Ze zijn dan namelijk (in het eerste geval) aan de pillen en (in het tweede geval) aan de schijterij. De tweede groep kan ik beter hebben, omdat zij in mindere mate een 'JOEHOE KIJK MIJ EENS! WETEN JULLIE WEL HOE LAAT HET IS NATUURLIJK! ;) ;) ;)'-gezicht trekken.

Meer festivaldingen kun je lezen op onze festivalpagina!