Laat er nu alsjeblieft een keer aliens te vinden zijn in dit zonnestelsel tjokvol planeten

Rond een kleine ster die zo'n 39 lichtjaar van ons is verwijderd - een steenworp afstand in kosmische termen - cirkelen zeven planeten die más o menos zo groot zijn als de Aarde. Volgens een artikel gepubliceerd in Nature die nu rondzingt over het internet zijn zes van de zeven waarschijnlijk steenachtig, en potentieel heerst er een gematigde temperatuur (bedenk wel: gematigd in kosmische termen kan nog altijd vreselijk dodelijk zijn voor mensen).

"Dit is de eerste keer dat we zoveel steenachtige planeten hebben aangetroffen rond dezelfde ster," zegt hoofdauteur en astronoom aan de Universiteit van Luik Michaël Gillon. "Als we buitenaards leven willen vinden dan is dit onze beste kans."

Hier zie je de zeven planeten die in een baan om de sterTRAPPIST-1 liggen. Beeld: NASA

Het nieuwe zonnestelsel is heel anders dan de onze. De ster, de TRAPPIST-1 is een zogenoemde "ultrakoele"  rode dwerg. De massa van deze ster bedraagt maar 8 procent van de massa van onze ster, en 11 procent van de omtrek. Maar de zeven planeten liggen allemaal nog dichterbij de zon dan Mercurius.

Bijna alle planeten liggen in een getijdevaste baan - dat wil zeggen dat de planeten met een kant naar de zon staan, terwijl de andere kant permanent in gehuld duisternis is. Als wetenschappers kijken naar de leefbaarheid van een planeet kijken ze naar een paar dingen: de energie-ouput van een ster, en de afstand van de planeet tot de zon. Daarmee kunnen ze een grove berekening maken van de temperatuur op een planeet. Gematigd betekent dan tussen de 0 en de 100 graden - de temperatuur die nodig is voor water.

Een illustratie van het TRAPPIST-1 stelsel. Beeld: NASA

Volgens Gillon zijn er in dit zonnestelsel veel kanshebbers, ondanks dat de planeten erg dichtbij liggen. De ster is klein, en dat betekent volgens hem "dat er water kan bestaan aan de oppervlakte."

De afmetingen van de planeten zijn nog niet helemaal zeker, maar de eerste indicaties zijn dat het steenachtige planeten zijn - ook een hoopvol teken dat er mogelijkheid is voor leven. Bovendien is de zon niet erg actief, en dat wil zeggen dat er weinig straling vanaf komt die alle planeten steriel houdt.

Omdat het zonnestelsel relatief dichtbij is hebben wetenschappers zelfs al eerste schattingen kunnen doen over de atmosfeer van de planeten. Met de huidige technologie kunnen we waarschijnlijk nog niet zien of de atmosfeer ideaal is voor leven - voor nu moeten we het doen met de TRAPPIST-telescoop (Transiting Planets and PlanetesImals Small Telescope) waarnaar de planeet naar vernoemd is. De TRAPPIST analyseert het licht van de ster als een planeet er voorlangs kruipt - maar als de James Webb telescoop (JWST) volgend jaar wordt gelanceerd zullen we snel meer weten. De ster zendt voornamelijk infrarode straling uit, en dat is precies het spectrum waarin de JWST opereert.

TRAPPIST-1. Beeld: ESO/M. Kornmesser/spaceengine.org

De hoop is dat de JWST ozon oppikt in de atmosfeer van een van de planeten. Als de atmosferische verhoudingen goed zijn dan is de kans op leven relatief groot. En als we dan leven vinden? Wat dan? Kunnen we er dan naartoe om hoi te zeggen? Het stelsel is in elk geval een topkandidaat voor Project Starshot, maar we kunnen er voorlopig, en misschien wel nooit, in levende lijve heen.

Als de mens het wel zo ver schopt, dan zullen we volgens onderzoeker Amaury Triaud, een "zalmachtig rode" zon aantreffen. "Afhankelijk van de planeet waarop je staat zal je ongeveer twee keer per dag een planeet voorbij zien komen die zich ongeveer twee keer zo groot tegen de hemel aftekent als de maan. Dat moet werkelijk spectaculair zijn."

De TRAPPIST-1. Video: ESO/L. Calçada/spaceengine.org

Onze eigen ster vergeleken met de veel kleinere rode TRAPPIST-1. Beeld: ESO