FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Op deze kaart kan je zien welke landen het klimaatakkoord hebben geratificeerd

Europa is inmiddels de partij die voor de meeste vertraging zorgt.

Vorig jaar werd op 12 december in Parijs het klimaatakkoord getekend door 195 landen. Een mijlpaal, volgens veel commentatoren. "Over vele jaren zullen onze kleinkinderen terugdenken aan 12 december 2015", zei de Amerikaanse klimaatgoeroe Al Gore daarover.

Het zou inderdaad mooi zijn als we later terugkijken en het einde van de klimaatcrisis daadwerkelijk tot deze datum terug te leiden valt. Maar de werkelijkheid is veel rommeliger. Nu het akkoord getekend is, moet elk land het verdrag nog ratificeren. Het verdrag treedt namelijk pas in werking 30 dagen nadat 55 landen, die samen goed moeten zijn voor minstens 55% van de wereldwijde uitstoot, het akkoord hebben geratificeerd.

Advertentie

Dit ratificeren is een stroperig proces en 26 landen hebben tot nu toe pas hun handtekening gezet. Op de website van Climate Data Explorer kan je op een mooi kaartje precies zien welke landen het akkoord hebben geratificeerd.

De twee grootste vervuilers, China en de VS, hebben beiden het klimaatakkoord geratificeerd. Samen zijn ze goed voor 38% van de wereldwijde uitstoot. Maar de EU, India en Rusland (de nummer 3, 4 en 5 op de lijst van grootste vervuilers) ratificeerden nog niets. Hoewel blijkt uit een gelekt slotcommuniqué van de G20-top die momenteel in China plaatsvindt dat alle G20-landen het Klimaatakkoord van Parijs gaan ratificeren, is het nog maar de vraag of de EU (ondanks de ratificering van de grootste landen) het verdrag snel kan ratificeren.

Eerst moeten alle lidstaten afzonderlijk het klimaatverdrag officieel goedkeuren. Maar volgens Jos Delbeke, de hoogste Brusselse ambtenaar voor klimaat en energie, zit een snelle EU-ratificatie er niet in, omdat Polen dwarsligt. "Polen weet zich gesteund door andere Oost-Europese lidstaten. Hun economieën hebben een verouderde energie-infrastructuur, waardoor maatregelen om klimaatverandering te bestrijden daar duurder uitvallen dan elders in Europa," zegt hij in het NRC.

De ironie wil nu dat Europa, en niet langer de VS die onder Bush in 2001 nog het Kyoto-protocol verwierp, de grootste vertragers zijn, en het de vraag is of een verdrag er zonder de EU wel kan komen.