"Henk blowt niet," vertelt Matthijs. "Dus dan is het nogal lastig om een recept voor spacecake samen te stellen. Mijn taak bestond er in eerste instantie uit om de cake te proeven, en ik kreeg per cakeje uitbetaald." Zijn functie als spacecakeproever duurde slechts een week, daarna begon hij samen met Henk aan het recept te sleutelen. "We hebben er lang aan gewerkt en uiteindelijk kwamen we met een geweldig lekker recept voor wietmuffins met citroen en chocolade-hasjbrownies. Vanaf de eerste weken dat die in de coffeeshop lagen, stond het internet vol met positieve ratings over onze cakes.""Gezien de grote hoeveelheden hasj was het niet mogelijk om alles met een hamer kapot te beuken. We hebben vijf blenders kapot gemaakt en de muren hingen vol hasjpoeder."
Ze begonnen met 50 tot 200 cakes per week, maar door de positieve reacties schoot de verkoop opeens omhoog. In een normale week bakten ze al snel 1200 stuks, en met Nieuwjaar en in de zomervakantie steeg dat aantal naar 10 tot 12 duizend. "Werken bij Henk is mijn bijbaan, maar in het hoogseizoen waren we er fulltime mee bezig. Dan werkten we vijftien uur per dag, vaak tot laat in de nacht," vertelt Matthijs. Maar erg vond hij dat niet: "Spacecake bakken is nog steeds de vetste bijbaan die ik ooit heb gehad. De werktijden zijn ongelooflijk flexibel – als de cakes in de oven zitten, heb ik ongeveer vier uur de tijd om iets anders te gaan doen."De wiet en hasj die geleverd werd was van heel slechte kwaliteit. Wiet kwam aan in de vorm van gruis en afval, en de hasj was meestal keihard en maar lastig klein te krijgen. "Probeer maar eens grote stukken hasj systematisch klein te maken. Gezien de grote hoeveelheden was het niet mogelijk om alles met een hamer kapot te beuken. We hebben vijf blenders kapot gemaakt en de muren zaten vol hasjpoeder. Echt dramatisch," vertelt Matthijs. Hasj is een lastig product om te vermalen. Door de warmte van de blender of koffiemolen smelten de hasjbrokken, en wanneer je het apparaat uitzet, koelt het zo snel af dat het overal aan het apparaat blijft kleven. Alle kleine stukken gingen in een grote bak en door er met soeplepels overheen te rollen, maakten Matthijs en Henk die zo klein mogelijk. Als er een nieuwe lading binnenkwam, waren ze daar vaak een hele dag mee bezig."Als een bestelling klaar was, bracht Henk die naar een safehouse ergens bij de houthavens van Amsterdam."
Na het bakken verdeelden de mannen de cakes in stukjes, pakten deze in en gooiden ze in een grote vriezer. "In het begin verdeelden we de cake met de hulp van een liniaal en een weegschaal. Later, toen ook de bakschalen groter werden, lieten we een mes maken in de vorm van een rooster. Dat ging veel sneller," vertelt Matthijs. "Onze brownies zijn lekkerder dan de meeste die je in coffeeshops vindt. Net iets kruidiger dan gewone chocoladebrownies, maar toch lekker zoet en smeuïg, met een ideale high."Als een bestelling klaar was, bracht Henk deze naar een safehouse ergens in de houthavens van Amsterdam. Dat klinkt geheim en dat is het ook, maar van zwart geld was bijvoorbeeld geen sprake. "Wij gaven onze uitgaven gewoon aan bij de belastingdienst. De overheid kon dus zien dat we iets maakten wat naar een coffeeshop ging. Ze wisten waar we mee bezig waren en zagen dat ons zaakje goed liep: onze omzetbelastingen waren vet hoog. Als spacecake maken en verkopen niet mag, doet de overheid toch erg goed haar best om het wel mogelijk te maken," zegt Matthijs.De werkplaats van de spacecakebakkers is dezelfde keuken als waar Henk het eten voor zijn cateringbedrijf klaarmaakt, ergens midden in een rustige woonwijk. Henk en Matthijs kunnen het zo goed vinden met de buren dat die vaak zonder iets te vermoeden gedag komen zeggen, ook nog toen er spacecake werd gebakken. "De intense geur van chocolade oversteeg die van wiet en hasj, dus niemand had iets door." Tijdens het bakken lieten ze de deuren open staan, maar daar moesten ze op een bepaald moment mee stoppen. "Ik draaide me een keertje om en daar stond een van de buurmeisjes met haar vinger diep in de pot hasjchocolade," vertelt Matthijs. "Gelukkig betrapte ik haar voordat ze die in haar mond kon stoppen. Dat was best eng, dus daarna hielden we de deuren dicht. Dan werden we alleen wel heel erg high van alle dampen uit de ovens.""Wij gaven onze uitgaven gewoon aan bij de belastingdienst. De overheid kon dus zien dat we iets maakten dat naar een coffeeshop ging. Ze wisten waar we mee bezig waren en zagen dat ons zaakje goed liep."
Afgelopen februari werd het contact met de coffeeshop raar. "We hoorden lange tijd niets meer van ze. Ze zeiden telkens dat ze ons terug zouden bellen, maar dat hebben ze nooit gedaan," vertelt Matthijs. Ze dachten dat het wat te maken had met het hevige tumult rond coffeeshops in die tijd. Zo werden veertig coffeeshops in de buurt van scholen gesloten en een hoop vergunningen van shops in de buurt van de Wallen werden niet verlengd in de hoop de buurt op te schonen. Matthijs en Henk gingen zelf op onderzoek uit om erachter te komen waarom ze hun spacecakedeal kwijt waren."We zijn onze klus kwijtgeraakt aan een andere bakker en nu zitten we met een vriezer vol met spacecake. Ik heb 1400 stuks en ik weet niet wat ik ermee moet."
"Omdat ze toch niet weten hoe ik eruitzie, liep ik twee weken later de coffeeshop binnen. Ze verkochten spacecake die duidelijk niet van ons kwam. Ik kocht er een, proefde het, en de kwaliteit was veel minder. We zijn onze klus kwijtgeraakt aan een andere bakker en nu zitten we met een vriezer boordevol spacecake. Ik heb 1400 stuks en ik weet niet wat ik ermee moet," aldus Matthijs. Toen hij de verkoper vroeg wat er met de eerdere brownies en citroenmuffins was gebeurd, zei hij dat de vorige veel minder lekker waren. "Hij diste mijn product, maar hij was gewoon aan het lullen. Er moet een andere reden zijn," vertelt Matthijs."Wij waren vijf jaar lang vet sneaky, maar deze bakker verstopt zich niet eens. Is spacecake maken dan legaler dan we dachten?"