Rop was overtuigd complotdenker, tot hij zelf het slachtoffer werd

Rop van Rijen (47) heeft al sinds zijn kinderjaren een fascinatie voor buitenaards contact. Sinds het begin van het internet volgt hij websites over ufo's. Zo kwam hij in de alternatieve hoek terecht; een ruimdenkende, bruisende club die volgens hem "een positieve vibe" had, maar twintig jaar later "sterk verzuurd" is. Toch bleef Rop websites, zoals Niburu, met nieuws over vaccinaties, chemtrails en complotten, volgen.

Dat hij zélf onderdeel van een complottheorie zou worden, had hij nooit voor mogelijk gehouden. Toch gebeurde het toen hij het artikel 'Zo word je bedonderd door de mainstream-media' las. Niburu schreef dat weekblad Elsevier "eindelijk een stukje waarheid" bracht met een artikel over MH17: het 'tuig', dat volgens Frans Timmermans rondom de resten van het vliegtuig 'op zoek was naar trouwringen', bleek een club bonafide reddingswerkers te zijn.

Direct na publicatie werd het artikel offline gehaald, beweerde Niburu. Er stond kennelijk "teveel waarheid" in voor de mainstream media (msm), schreven ze. Rop wilde het wel even checken. Dus hij zocht op Google naar het 'offline gehaalde' artikel, maar het stond gewoon op de site van Elsevier. Hij meldde zijn bevindingen bij Niburu.

In plaats van het vorige artikel te verbeteren, schreef Niburu een nieuw artikel, met als conclusie dat Elsevier het MH17-verhaal vliegensvlug weer online had gezet omdat Niburu erover had geschreven. En Rop werd gebombardeerd tot "Elsevier-medewerker". Een gluiperd die de stinkende zaakjes van de mainstream media moest oplossen. Eigenlijk is hij een IT'er uit Bergen op Zoom. En nee, hij heeft nog nooit voor Elsevier gewerkt. Dat bevestigen twee medewerkers (die wel echt zijn).

Niburu zette ook de screenshots van zijn mails online. Daardoor kon iedereen Rop's e-mailadres lezen. Hij was bang dat boze Niburu-lezers hem mails gingen sturen en inderdaad, de eerste kwam al snel binnen. Rop zou 'diep gezonken' zijn.

De man die Rop een boze mail stuurde is volgens LinkedIn hoogopgeleid, en hij heeft een prima baan bij een onderwijsinstelling. Hij zou dus in staat moeten zijn tot een degelijke redenering. Dus hoe kwam Niburu tot dit verhaal?

Joanna, de redacteur van Niburu, vermoedde dat Rop bij Elsevier werkte. Ze waagde een belletje. Toen ze werd doorverbonden door de receptioniste, wist ze genoeg. Blijkbaar kende de receptioniste Rop persoonlijk – anders verbind je niet door, toch?

Dat Joanna werd doorverbonden, is logisch: de klantenservice van Elsevier is samengevoegd met die van andere tijdschriften van de uitgeverij. Bellers die vragen naar Elsevier, worden direct met de redactie doorverbonden.

Servaas van der Laan, die het HM17-artikel schreef voor Elsevier, schrijft in een mail dat hij "nog nooit zoveel onzin heeft gelezen," als in het verhaal van Niburu. "En als ze niet had opgehangen, maar gewoon haar vragen aan ons hadden gesteld – zo hoort dat immers bij wederhoor – dan was er nooit iets met Rop gebeurd."

Ondertussen beweert Niburu dat de mainstream media geen waarheid kunnen verdragen. De argumentatie die volgt, lijkt met screenshots van Google Cache en Waybackmachine best geloofwaardig. "Zo gaat het vaker," zegt Rop. Ze gebruiken een klein stukje waarheid en verzinnen daaromheen een eigen verhaal dat uiteindelijk totaal niet meer klopt, terwijl de argumenten als puzzelstukjes in elkaar lijken te passen.

Een van de argumenten die het verhaal moesten onderbouwen, was de url van Elseviers nieuwe artikel. Die week af van het originele artikel. Zo stond er 'oekrane' in plaats van 'oekraïne' – hét bewijs dat de nieuwe url in alle haast is opgesteld, volgens Niburu. En toegeven, het lijkt een beetje vreemd.

Wie zijn research doet, ziet dat het niet om een tikfout gaat. Tussen 2014 en 2016 zijn alle artikelen van Elsevier opnieuw online gezet. "Om de zoveel jaar wordt de website vernieuwd, soms met een heel nieuw systeem om content online te plaatsen", schrijft een medewerker. "Dan worden alle oude artikelen uit het archief overgezet en daar worden dus 'nieuwe' artikelen voor gemaakt. Automatisch, op zeer grote schaal."

Daardoor is de structuur van de url's veranderd (zo staat er 'article' in plaats van 'achtergrond'). Het woordje 'oekrane' is ook geen tikfout, want die vinden we overal terug: ook hier, hier, hier en hier. Het gaat waarschijnlijk om een automatische bug bij de ï.

Wat ook vreemd is volgens Niburu: de datum was 30 augustus in het oorspronkelijke artikel en 29 augustus in het nieuwe. We vragen auteur Servaas van der Laan om uitleg. "Dit artikel heb ik destijds 's avonds laat getikt rond 22.00 uur. Het is gebruikelijk dat de webredactie de volgende dag artikelen die de vorige avond al online gezet zijn, weer 'actueel' maakt door de publicatiedatum naar die ochtend op te schuiven," vertelt hij. Toen het artikel werd vernieuwd, nam het systeem automatisch de oorspronkelijke "aanmaakdatum" over, zo legt de IT-afdeling van Elsevier uit.

Tot slot zegt Niburu dat het artikel niet in Google Cache, waar Google webpagina's archiveert, te zien was. Althans, niet na Rop's mail. Nu wel. De meeste artikelen verschijnen vrij snel in Google Cache, zegt Niburu, dus als dat niet is gebeurt, zou het artikel dus nieuw zijn. Volgens internetexpert Arnoud Engelfriet is die conclusie niet terecht, al weet hij, net als de technici van Elsevier, niet precies wat er achter het ontbreken van de Cache zat. "Maar Google komt niet elke minuut langs om pagina's te archiveren."

Rop probeerde zichzelf vrij te pleiten. Hij stuurde talloze mails naar Niburu om zijn onschuld te bewijzen – iets dat hem steekt, want dat is eigenlijk omgekeerde bewijslast. "Hoe kan ik bewijzen dat ik geen medewerker ben?" Hij probeerde het met screenshots van zijn werk als IT'er. Dat hielp allemaal niets. Zijn e-mailadres mocht niet uit het artikel.

Pas toen Motherboard hetzelfde verzoek bij Niburu neerlegde, in ruil voor het anoniem opvoeren van de redacteur als 'Joanna' (die naam is dus gefingeerd), lukte het wel. Natuurlijk wil Rop niet te veel in de slachtofferrol kruipen, maar het voorval heeft wel impact gehad. "Ikzelf heb er niet slecht om geslapen, maar mijn vrouw voelde zich wel even onveilig. We hebben ook kinderen."

Lange tijd voelde Rop zich machteloos. "Het is niet helemaal eerlijk. Zij hebben een website. Daarop kunnen ze hun verhaal uiteenzetten. Ik heb dat niet." Toch besloot hij na een tijdje het contact te verbreken, en de moed op te geven. "Ik had geen zin om hierin meegesleurd te worden, er emotioneel in te investeren. Dat is het niet waard."

Inmiddels had de boze lezer, die hem had gemaild, de kant van Rop gekozen. Ook hij sommeerde Joanna om te rectificeren, en kreeg nul op het rekest. Volgens Niburu was Rop nu een "contractor ingehuurd voor IT-zaken."

Tegenwoordig bezoekt hij nog steeds Niburu maar ook Ninefornews om te zien wat er speelt. Hij reageert vaak kritisch, om tegengas te geven. "Dat kan bijna niet," merkt hij op. "Dan wordt je al snel bestempeld als handlanger van de elite. Er wordt heel kritisch gekeken naar wat er uit de mainstream media komt, maar niet naar de alternatieve antwoorden. Die zijn vaak absurd en nergens op gebaseerd. Ik geloof de NOS niet altijd, maar de mainstream media zitten wel dichter bij de waarheid."

Hij noemt zichzelf "ex-aluhoedje" maar neemt alternatievelingen weinig kwalijk. Ook Joanna is niet opzettelijk de boel aan het belazeren, denkt hij. "Mijn indruk is dat ze zelf wel gelooft in de informatie op haar website. Door die bril kijkt ze naar de buitenwereld. Maar die bril vertroebelt het beeld zodanig, dat ze niet objectief kan zien wat er gebeurt."
Rop heeft het laten rusten. Hij is blij dat zijn naam uiteindelijk, na maanden, van de site van Niburu verwijderd is.

De naam van Joanna is op haar verzoek gefingeerd.