Wat we meer en minder willen zien in 2018

Misschien was je het al weer vergeten, maar 2016 was objectief gezien geen al te best jaar. Prince ging dood, Donald Trump werd verkozen tot president van de VS en Douwe Bob werd teleurstellend elfde op het Eurovisie Songfestival. Zo bezien kon 2017 alleen maar beter worden. Trump is weliswaar nog steeds president, we werden wéér elfde op het Songfestival en Prince is er ook niet veel levender op geworden, maar er gebeurden ook een hoop positieve dingen – dingen waaruit we moed kunnen putten voor de toekomst. Zo werden de Nederlandse voetbalvrouwen Europees Kampioen, werd het gat in de ozonlaag dit jaar kleiner, en in april van dit jaar spelde een Starbucks-barista een keer iemands naam goed op een koffiebeker.

Omdat het altijd nóg beter kan hebben we een aantal typische 2017-dingen op een rij gezet die we in het komende jaar meer of juist minder willen zien. Als dat lukt, zou het zomaar kunnen dat 2018 écht een goed jaar wordt.

Vorige week maakte Spotify de meest gestreamde artiesten van 2017 bekend. In de top tien stonden zes Nederlandse hiphopacts. Desondanks gaan radiostations nog steeds stug door met het draaien van ofwel eindeloze Avicii-sets, ofwel het soort Kings-of-Leon-rock waarmee ze al jaren achter elkaar steeds meer luisteraars kwijtraken. Toen 3FM eerder dit jaar een plan uitrolde om meer hiphop te draaien, kwamen ze daar al snel op terug, omdat het niet zou zijn wat de luisteraar wilde. Tja, als je jaren achter elkaar geen hiphop draait, is het inderdaad niet zo gek dat de luisteraars die je nog over hebt geen hiphopfans zijn. Maar het is nog niet te laat om het tij te keren. Als je meer luisteraars wil moet je juíst inzetten op hiphop, dat blijkt wel uit de luistercijfers van Spotify. En als we gewoon afspreken dat we het flauwe gelul van Frank Dane voortaan achterwege laten blijft er zat tijd over om af en toe een hiphopplaat op te zetten.

Over flauw gelul gesproken: het hoogtepunt van dit jaar vond plaats op 16 augustus, toen bekend werd dat Giel Beelen stopte met zijn show op 3FM. Nauwelijks twee weken later werd overigens bekend dat hij zijn carrière voortzet bij Veronica. Tegen het eind van het jaar mocht een samenraapsel van BN’ers als Sylvana Simons, JeBroer en om de een of andere reden Gijs Staverman Giel een avond lang beledigen tijdens een Roast op Comedy Central. Eerder viel diezelfde eer al aan Gordon ten beurt. Er werden grappen gemaakt, iedereen deed alsof-ie het heel leuk vond en daarna gingen de aanwezigen als even goede vrienden weer naar huis. Als er echt mensen zitten te wachten op kinderachtige grappen, zullen we dan volgend jaar Oom Donalds moppentrommel niet verfilmen? Dan valt er misschien nog wat te lachen ook.

Oké, we gaan hier niet beweren dat Famke Louise de beste zangeres van het afgelopen jaar is, of EenhoornJoost de beste rapper. Maar toch had iedereen het over ze. Famke Louise pakte dit jaar op de valreep nog even ruim 10 miljoen views op YouTube met Op Me Monnie en Vroom, en Joost gooide er aan het eind van het jaar nog een paar sicke samenwerkingen met onder meer Abel en Donnie uit. Daarnaast had Teske de Schepper een succesvolle clubtour en was Boef misschien wel dé artiest van het afgelopen jaar. In 2017 deden YouTubers er toe, en dat gaat in 2018 niet anders zijn. Dat je hun muziek niet trekt maakt daarbij niets uit. Je hoeft er verder ook niet naar te luisteren – dat doen die 10 miljoen anderen wel voor je. Maar besef wel dat als je moeilijk gaat doen over rappende vloggers, je geen haar beter bent dan je oudtante Hermien die driftig met haar hoofd schudde en iets mompelde over “de jeugd en hun beatmuziek” toen ze voor het eerst een nummer van Madonna hoorde.

We snappen het, je zet je af tegen die vermoeiende foodies met hun groene healthblogs. Maar dat je soms een frikandel met mayo, curry en ui eet maakt jou nog niet per se speciaal. Iedereen haalt weleens een vette bek, en de meeste mensen doen dat gewoon zoals het hoort: in stilte, met een klein beetje schaamrood op de vette kaken. Laten we het komende jaar dus stoppen met de discodellen en kaassouffleesten, om over de snackbarblogs en die fucking frikandellenkersttrui nog maar te zwijgen. Eet in 2018 met een gerust hart een kroketje, smeer er een goede klodder mosterd op, maar maak er niet zo’n heisa over.

Bekijk ook: De vreemde wereld van stinkdierbezitters

Misschien moest je een beetje gapen bij het lezen van dit tussenkopje. Burgerparticipatie klinkt misschien als soep inschenken voor je armlastige buurtgenoten. Maar het is meer dan dat. Je kan bijvoorbeeld naar een inspraakavond gaan als je woedend bent over de bouw van een nieuw busstation, zoals Armin van Buuren dit jaar deed. Hij wilde niet dat er een busstation voor zijn huis kwam, maakte dat in een buurtvergadering luid en duidelijk kenbaar, en guess what: het busstation kwam er niet, omdat omwonenden protesteerden.

Nou pleit ik er niet voor om de ruiten van het gemeentehuis in te gooien als er een keer iets beslist dreigt te worden waar je het niet mee eens bent, maar laten we ons in 2018 met zijn allen in ieder geval eens laten horen als we het ergens niet mee eens zijn, door in te spreken bij raadsvergaderingen, of door demonstraties te organiseren. Alles beter dan thuis zitten janken dat je niet gehoord wordt door de politiek.

Ook in het afgelopen jaar was het woningtekort – met name in de Randstad – een van de grootste zorgen van veel jonge mensen. Terwijl het toch niet zo ingewikkeld zou moeten zijn: vier muren en een dak en je bent al een heel eind op weg. Maar zo makkelijk is het dus niet. In plaats van gewoon huizen te bouwen, kwamen vastgoedontwikkelaars met steeds ingewikkeldere woonconcepten. Er kwam een soort reservaat voor millennials, een soort hip, onbetaalbaar woonhotel met opklapbedden en inbegrepen fiets, en een Zweeds ecodorp in de buurt van Almere. Dit zijn stuk voor stuk woonideeën die we het liefst in 2017 zien achterblijven. Vanaf volgend jaar gaan we weer gewone huizen bouwen voor gewone mensen die gewoon een beetje willen wonen, oké?

Elke keer dat in Vlaanderen een aflevering van De Slimste Mens op televisie is geweest, wrijven de redacties van De tv Draait Door en Dumpert lachend in hun handjes. Die hoeven die dag namelijk niets anders te doen dan hun kijkers de leukste fragmenten uit De Slimste voor te schotelen om iedereen tevreden te houden. Het is dan ook de vraag waarom er überhaupt een Nederlandse versie van het programma bestaat. Jeroom en Philippe Geubels zijn nou eenmaal leuker dan Maarten van Rossem ooit zal zijn – alsof je twee professionele komieken een wedstrijdje grappenmaken laat houden tegen een geschiedenisleraar. Laten we daarom in 2018 stoppen met het maken van slappe aftreksels van Vlaamse tv-concepten (naast De Slimste, waren de Vlamingen ook eerder en beter in onder meer Wie is de Mol en Rambam) en gewoon naar de leukere Vlaamse versies kijken.

En dan tot slot Jan Roos. 2017 was een waardeloos jaar voor Jan Roos. Dat is lullig voor Jan, maar het zou pas écht vervelend zijn geweest als Jan wel een goed jaar had gehad. Dat het jaar van Jan Roos waardeloos was zeg ik niet alleen, Jan Roos zegt het zelf ook in een column op de gezellige opiniewebsite De Dagelijkse Standaard. Jan Roos kwam er dit jaar achter dat je in Nederland vreselijk wordt benadeeld als je een witte man bent. Echt zielig voor hem. Daarnaast deed Jan Roos als lijsttrekker van VNL mee aan de verkiezingen, waarbij hij het prachtige aantal van nul zetels binnensleepte. Na het verkiezingsdebacle begon Jan Roos een dagelijkse vlog, waarnaar ook geen hond bleek te kijken – of zoals Jan het in zijn column zelf verwoordde: “Het is vrijwel onmogelijk om een boterham te verdienen als je de verkeerde mening hebt in dit land.” Wat is de wereld toch een verschrikkelijk onrechtvaardige plek. Jan Roos besloot ook te stoppen met vloggen, tot grote spijt van helemaal niemand. Als we Jan een tip mogen geven, zouden we hem van harte aan willen raden om het volgend jaar even lekker rustig aan te doen. Lekker even helemaal weg uit de publiciteit. Hopelijk komt Jan in 2018 tot het inzicht dat niemand hem mag, en laat hij ons eindelijk met rust.