Een duik in de natte nachtmerries van slijmmeisjes-fetisjisten
Afbeelding via Nanoless op Patreon

FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Een duik in de natte nachtmerries van slijmmeisjes-fetisjisten

“Er is geen duidelijk definieerbare ingang, dus alles kan.”

“Over alles wat bestaat, heeft iemand wel een porno gemaakt:” Dit is Regel 34 , een wekelijkse column waarin Motherboard’s Samantha Cole liefdevol de wereld online fetisjen verkent.

De links, afbeeldingen en video’s in dit artikel kunnen NSFW zijn.

Lieve, onschuldige Ditto, wend je oogjes maar af. Want slijmmeisjes zijn niet voor jou. Ze zijn plakkerig, monsterachtig en bevolken je natte nachtmerries.

Advertentie

Slijmmeisjes zijn eigenlijk redelijk simpel uit te leggen. Het zijn meisjes van slijm. Ze zijn transparant, dus je kunt alles zien wat in ze zit. Sommige meisjes kunnen andere objecten omhullen, of soms smelten hun benen zodat er onder ze een poeltje slijm ontstaat.

Iemand in de r/slimegirls-subreddit noemde een afbeelding “a girl who is also lube.” Dat raakt wel de kern van de aantrekkingskracht van slijmmeisjes. De subreddit heeft op dit moment 17.000 subscribers. Ik vroeg u/Celladoore, een van de moderators van de subreddit, hoe ze in dit plakkerige hoekje van het internet was beland. “Ik vond monsters en monstermeisjes altijd al leuk,” zegt ze. “Als kind speelde ik rollenspellen. Ook toen al had ik een fascinatie voor krachtige vrouwelijke monsters. Slijmmeisjes in het bijzonder. Ze zijn dynamisch, en het lichtspel en de kleuren vind ik prachtig.”

Slijm- en blubberfiguurtjes bestaan al sinds de jaren 70 toen Dungeons & Dragons de Oozes introduceerde. Van daaruit ontwikkelden ze zich met name in role-playing-videogames en manga.

“Slijmmeisjes werden pas echt bekend door het erotische spelletjes Monster Girl Encyclopedia, Monster Girl Quest en Monster Musumes,” zegt Celladoore. “Ik kwam er voor het eerst mee in aanraking toen ik Sailor Moon zag, in 1995.”

Twee soorten slijmmeisjes spelen een rol in Sailor Moon: Peropero, een shapeshifer die soms een groene blubber is, soms een konijn en soms een vrouw, en Jamanen (of Jellax in de Engelse versie), een “naakte vrouw met een soepel rood lichaam.”

Advertentie

Limophilia’, is hoe de Urban Dictonary deze fetisj quasi-officieel noemt. Limo komt van het latijnse woord voor slijm. Deze bijdrage is waarschijnlijk gewoon verzonnen door iemand van het internet, maar het klinkt goed dus laten we het gebruiken.

Veel van de blubbermeisjes vinden hun oorsprong in Suu, een karakter uit Monster Musume: Everyday Life With Monster Girls. Ze behoort tot het slijmras en bestaat bijna helemaal uit gelatine.

Slijmmeisjes hebben volgens Celladoore over het algemeen het karakter van een dominatrix die jaagt op seksuele prooien. “Veel mensen vinden het idee vastgebonden, verstikt of opgeslorpt te worden heel erg aantrekkelijk,” zegt ze. “Anderen vinden de gedachten om van gedaante te veranderen opwindend.”

Slimes eten volgens het Monster Musume-canon anderen op door middel van phagocytose, een term uit de celbiologie dat een proces beschrijft waarin voedsel wordt omhult en opgenomen. Ze vermenigvuldigen zich door zich te delen en samen te smelten. Dit klinkt allemaal erg abstract, maar het is eigenlijk heel simpel en tastbaar. “Het komt er gewoon op neer dat deze wezens heel erg zacht en week zijn, en doorzichtig, waardoor je dus kunt zien wat er in zit,” zegt Celladoore. “En er is geen duidelijk definieerbare ingang, dus alles kan.”

Volg Motherboard op Facebook, Twitter en Flipboard.