Ik blijf een beetje beduusd achter na het kijken van de San Junipera-aflevering van Black Mirror. In de aflevering maak je kennis met de mogelijkheden van een door mensen gesimuleerde wereld, waar je bewustzijn in kan vertoeven. Tijdens of na je leven.Dat alles lijkt soms heel ver weg. Maar vaker ook helemaal niet. Battlefield 1 is fotorealistisch. Virtual Reality is booming. En een aantal grote namen in de tech-industrie roepen al een half jaar dat we allemaal vrijwel zeker in een simulatie leven. Meer over dat argument kon je al eerder lezen. Maar, maar, maar. Hoe dan?Hoe simuleer je dan een wereld? Kan ik het ook? Wanneer? Hoeveel PS4s heb je nodig om mij gamend op een PS4 perfect te simuleren? Hoeveel megabyte kost het om Volendam op te slaan? Nemen Wilders-stemmers meer of minder geheugen in beslag? Met deze en meer ontzettend gestructureerde vragen in mijn achterhoofd kwam ik via via in contact met Rick Quax van de UvA. Hij onderzoekt complexe systemen, is een absolute computerwetenschapper en heeft een superheldennaam.Lees verder op Motherboard.