Je kunt je nu serieus inschrijven voor een enkeltje Mars

Je hebt ondertussen ongetwijfeld gehoord van het soort megatelevisiespektakel waarin vier astronauten op een enkele reis naar Mars gaan om daar een nederzetting te stichten en de rest van hun leven in een realitysoap door te brengen. En net als bij realitysoaps kun je jezelf nu opgeven om mee te doen. Maar wie doet nou zoiets? Ik bedoel, een van de dingen die ik het liefst wil in de hele wereld is naar de ruimte gaan, maar om nou nooit meer terug te komen? Nee dank je.

Toch zijn er sinds gisteren een hoop mensen die zich hebben opgegeven. De afgelopen maanden hebben zelfs zo'n 10.000 mensen interesse getoond, volgens ScienceGuide. Als je even gaat kijken naar wat voor mensen er allemaal kans maken dan is dat ook niet zo gek. Vrijwel iedereen mag mee, namelijk.Iedereen boven de 18, met dezelfde persoonlijke kenmerken die voor iedere vacture gevraagd worden, zoals doorzettingsvermogen, 'out of the box' denken, etc. Je mag alleen niet verslaafd zijn aan roken, drinken of drugs gebruiken.

Ok, dus bijna iedereen mag mee (ik niet, trouwens. Niet dat ik zou willen, pffff). Maar sowieso vraag ik me af wie er zo gek is.

Het is niet alleen het feit dat je nooit meer terugkomt op aarde hoor. Al zou ik dat best kut vinden. Het is veel meer dan dat. Je zit de rest van je leven met drie andere mensen opgescheept, en later zeven anderen die gaan joinen, en dat op een compleet onherbergzame planeet. Je leefruimte is een stel bunkers zonder ramen van pakweg tweehonderd vierkante meter. Ik werd al gek toen ik hier in Amsterdam met vier anderen samenwoonde op tweehonderd vierkante meter, en daar mocht ik nog naar buiten om naar de kermis te gaan en dat soort dingen.

Daarnaast kun je natuurlijk wel met je matties op aarde kletsen, maar wat ze er niet bij vermelden is dat de vertraging in communicatie bijna een kwartier bedraagt. Omdat Mars nu eenmaal niet om de hoek is, moeten signalen door alle lege ruimte reizen, en weer terug, waardoor je dus een half uur op antwoord moet wachten. Niet echt lekker kletsen dus.

Ook is de rest van je leven een realitysoap. Alles wordt vastgelegd en uitgezonden op aarde, wat al best wel kut is. Maar wat nou als de kijkcijfers ook nog tegenvallen? Jersey Shore en dat soort programma's blijven een aantal seizoenen goed, maar alleen omdat de mensen die meedoen telkens worden vervangen door nieuwe debielen die zich graag laten opsluiten voor de fame. En daar loop je tegen nog een probleem aan: mensen die meegaan naar Mars moeten acht jaar trainen en over bijzondere mentale kracht beschikken. Niet bepaald Pauly D's dus, waardoor het programma nog sneller een gaapfestijn wordt. En wat gaan ze dan doen op Mars? Tuinieren? Experimenteren? Een beetje producent zou na een paar seizoenen de stekker eruit trekken toch? En dan? Dan zit je vast op een planeet, met dezelfde mensen, zonder terug te kunnen. Superbalen.

Ik zou serieus nog wel even door kunnen gaan met redenen verzinnen waarom ik never mee zou gaan met zoiets, maar aan de andere kant begrijp ik ergens ook wel de allure. Het is net een ouderwetse ontdekkingsreis, die terug doet denken aan de tijd toen Google Maps nog niet elke vierkante centimeter van de aarde had vastgelegd. Maar dan nog. Fuck avontuur. Ik hou van leven. Stel je voor man, nooit meer doorzakken met vrienden, je huis zomaar uitkunnen, nieuwe mensen ontmoeten, fietsen, roken, seks hebben met vreemden, katten aaien, zwemmen, lekker eten eten, domme dingen doen en ga zo maar door. Begrijp me niet verkeerd, ik zou graag naar Mars willen, maar ik wil gewoon terug kunnen komen. Ik hoop dat de mensen die zich hiervoor inschrijven weten waar ze aan beginnen.

Je kan ons trouwens volgen op Facebook en Twitter, best wel leuk is dat.