Een kunstenaar bedacht een formule voor perfect getimede foto's

Iedereen houdt van perfect getimede foto’s. Op internet bestaan hele communitiesvoor plaatjes waarop mensen, dieren of dingen héél toevallig op zo’n manier voor de lens samenkomen dat er een surrealistische situatie ontstaat. Terwijl wij dit soort foto’s giechelend op elkaars facebookwall posten, verzamelt kunstenaar Philip Schuette (34) ze met een ander doel: om er zijn zelfbedachte wiskundige formule op los te laten. Want volgens Philip zijn die ‘momentincidenten’ veel minder toevallig dan we allemaal denken.

“De toevalskans hangt af van allerlei factoren en de samenhang daartussen is de basis van mijn formule,” legt Schuette uit. Die formule gaat onder andere hiervan uit: hoe meer foto’s we met z’n allen maken, hoe groter de kans dat er eentje tussen zit met een onwaarschijnlijk toevalskarakter. Maar pas op, hardcore alfa’s onder ons: daarna wordt het wat ingewikkelder. (Als het je te veel wordt kun je ook gewoon plaatjes gaan kijken).

Komt-ie:

P = T(Ne+Ni) – F

P = is de kans op de toevalstreffer (hoe groter de waarde, hoe kleiner de kans).

T= de minimale sluitertijd nodig voor de exacte momentopname

Ne=aantal gerelateerde gebeurtenissen in het beeld

Ni= aantal interacties tussen deze gebeurtenissen

F=de frequentie waarmee dit type/genre foto wordt gemaakt (selfies hebben bijvoorbeeld een hoge F-waarde.)

De kans op toeval (P) is afhankelijk van een aantal factoren: het aantal onderwerpen (mensen, dingen, dieren) in beeld (Ne) en de interactie tussen die onderwerpen door bewegingen (Ni). T staat voor de minimale benodigde sluitertijd voor het kunnen vastleggen van het moment: twee treinen die je op een bepaald moment samen wilt fotograferen bewegen snel, dus daarvoor heb je een snelle sluitertijd nodig. In Schuette’s Beeldjagers-collectie ‘Momentincident’ zie je foto’s met hoge en lage P-waarden, waarbij per foto is aangeven wat de kans is dat het moment toevallig op die manier is vastgelegd.

Philip verzon de theorie uit pure verveling. “Ik heb fotografie en pyschologie gestudeerd, maar vond de meeste foto’s eigenlijk bloedsaai. Ik was altijd op zoek naar beelden die ik wél interessant vond en toen ontdekte ik die ‘toevalstreffers’. Real surrealism, zeg maar. Omdat toeval niet te regisseren is, wilde Philip een andere vorm bedenken om het fenomeen te kunnen vastleggen. Zo ontstond de formule.

“Foto’s met lage P-waarden (kleine toevalskans) vonden we altijd heel bijzonder, nu al bijna niet meer.” Denk bijvoorbeeld aan foto’s waarop mensen allemaal tegelijk springen. Je kunt het toeval tegenwoordig ook sturen met trucjes op je smartphone. “Over tien jaar geldt dit voor de foto’s met nu nog hoge P-waarden, zoals de foto met die meloenen: vier factoren ageren op een plek waar niet vaak gefotografeerd wordt.

Bekijk hieronder meer foto's uit de serie:

Deze beeldverzameling maakt deel uit van de collectie van Beeldjagers, een online museum dat geheel gewijd is aan de persoonlijke beeldverzamelingen. De website is een initiatief van MOTI (Museum Of The Image), naar een concept van internetcurator en mediaondernemer Dagan Cohen. Ben of ken je een zo'n beeldjager? Meld je dan aan op beeldjagers.org.