‘Star Citizen’ ziet er nog altijd even fantastisch als onmogelijk uit

De ruimtesim Star Citizen is niet zozeer een voltooid spel, als wel een verzameling beloftes en dromen die bij elkaar worden gehouden door indrukwekkende tech-demo's en gameplay-video's. Dat werd nergens zo duidelijk als op CitizenCon2947. Op die bijeenkomst, georganiseerd door de makers van Star Citizen, liet ontwikkelaar Chris Roberts een nieuwe feature van het spel zien: procedureel gegenereerde steden die zo groot zijn als een hele planeet.

Als je het nog niet wist: Star Citizen is een door crowdfunding betaald project, heeft meer dan $160 miljoen dollar opgehaald en is het geesteskindje van Chris Roberts, de man achter de Wing Commander-games (en de gelijknamige film). De premisse is dat spelers een volledig verkenbaar en interactief universum voorgeschoteld krijgen, en dat het van een orde van grootte is die tot nu toe ongekend is. Roberts heeft gezegd dat Gary Oldman in het spel zit en dat je als speler planeten kunt koloniseren.

Maar toch: Gigantische beloftes van technisch vernuft en een bijna eindeloze wereld, waar hebben we dat eerder gehoord? Zo ging het ook afgelopen vrijdag, toen Roberts vertelde over twee gigantische steden die in het spel zitten. Eentje vergeleek hij met Blade Runner en Coruscant – de stad die te zien is in de Star Wars-prequelfilms. De andere stad was stoffiger, en had veel meer een Fallout-vibe. Beide steden waren procedureel gegenereerd.

Het moet gezegd worden: het videomateriaal van een uur lang was fenomenaal om te zien, en het beantwoord aan de door Roberts en Cloud Imperium Games gedane beloften. Volgens het team kunnen spelers piraten zijn, smokkelaars, premiejagers of gewoon een saaie, brave kolonist. Er komt een single-playercampagne waar Mark Hamill en Gary Oldman in meedoen, er zit een systeem in het spel waarmee je je eigen gezicht kunt inscannen om je avatar zoveel mogelijk op jezelf te laten lijken en de ruimteschepen hebben customizable AI-interfaces. (Hoewel ik om heel eerlijk te zijn niet precies wat dat is of hoe dat moet werken.)

Ere wie ere toekomt: Star Citizen blijft verbazen en verrukken. Spelers kunnen een vroege, nog lege, versie van het universum verkennen, kunnen rondkijken in de hangar voor hun schepen en rondneuzen in een rudimentaire firstpersonshooter-achtige arenamodus. Het is nog lang niet het spel dat beloofd was, maar het is zeker geen vaporware. Het spel (en de belofte van het spel) zien er ongelofelijk goed uit, en de beelden die het team afgelopen weekend liet zien ook.

En toch, en toch. Het is waarschijnlijk slim om enige scepsis te houden. Het klinkt allemaal ontzettend cool, maar we weten hoe het kan gaan met videogames met gigantische budgetten. En wat Star Citizen belooft, klinkt nog niet alsof het redelijkerwijs te maken valt.

De tijd zal leren of Roberts en zijn team van Cloud Imperium Games hun voorspellingen kunnen waarmaken. Tot die tijd moeten we ons verlekkeren aan de video's, de trailers, de dromen en het potentiële drama dat kan volgen.