FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

De jongen die op zijn twaalfde een kernfusiereactor in zijn kamer bouwde

Hij werkte met elektriciteit van meer dan 50.000 volt en radioactief materiaal, maar maakte zich verder geen zorgen over zijn eigen veiligheid.
jackson oswalt fusie reactor
Jackson Oswalt naast z'n fusiereactor. beeld: Chris Oswalt

Jackson Oswalt uit Memphis is een vrij normale brugklasser. Hij speelt tennis, maakt zijn huiswerk en houdt ervan om met z’n vrienden te hangen. En af en toe speelt hij Fortnite. Maar, Jackson Oswalt heeft óók een kernreactor in zijn speelkamer gebouwd. Toen hij twaalf was.

Zijn plan hiervoor begon een paar jaar geleden, toen hij een verhaal las over Taylor Wilson, die in 2008 op z’n veertiende een kernfusiereactor had gebouwd in zijn garage. Daarmee was Wilson destijds de jongste persoon ter wereld was die ooit kernfusie had bereikt. Het leidde tot veel lof en zelfs een bezoek aan President Obama. Wilson is inmiddels 24 en werkt als onderzoeker aan manieren om kernfusie efficiënter te maken.

Advertentie

“Toen ik zag dat het Wilson gelukt was, dacht ik dat ik het misschien ook maar moest proberen,” vertelt Oswalt aan de telefoon. “Ik heb het voornamelijk voor de uitdaging gedaan. Het zat altijd in mijn achterhoofd dat ik de jongste wilde zijn.” Dat is Oswalt gelukt, want mijn zijn twaalf jaar kreeg hij het nieuwe leeftijdsrecord in handen. Zijn resultaten zijn geverifieerd door het forum Fusor.net, waar zowel hobbyisten als praktiserende fysici te vinden zijn.

Eerst moest Oswalt nog wel wat bijleren over kernfusie, wat een proces is waarbij atomen op elkaar botsen om energie te produceren. Het is een veiliger alternatief voor kernsplijting – die techniek wordt in kerncentrales gebruikt, en brengt een groter risico op meltdowns met zich mee. Ook levert het veel meer radioactief afval op.

Om kernfusie te bereiken, moet je een warmte van 100 miljoen graden Celsius kunnen opwekken, wat betekent dat het proces feitelijk meer energie verbruikt dan dat het oplevert. Wetenschappers werken eraan om dat te veranderen, maar vooralsnog zonder veel succes.

The inside of the fusor chamber in Oswalt’s reactor. Image: Jackson Oswalt

De binnenkant van de fusorkamer in de reactor van Oswalt. Foto: Jackson Oswalt

Vervolgens onderzocht Oswalt wat er nodig is om een kernfusiereactor te bouwen – wat voor onderdelen en gereedschap hij bijvoorbeeld moest hebben, en hoelang het zou duren. Oswalt leerde snel. Hij had vroeger uren doorgebracht in de werkplaats van zijn grootvader, wat hem naar eigen zeggen het vertrouwen had gegeven dat hij ook wel een kernreactor zou kunnen bouwen.

Advertentie

Oswalt begon met het lezen van ervaringen van andere mensen die hun eigen reactor hadden gebouwd. Hij verzamelde vervolgens een lijst met onderdelen die hij nodig zou hebben, waarmee hij uitkwam op een kostenplaatje van zo’n 9.000 euro. Gelukkig waren zijn ouders erg behulpzaam – nadat ze in eerste instantie ook wel een beetje verbaasd waren.

“Mijn brein werkt niet zoals dat van Jackson, dus wat hij precies van plan was met zijn reactor begreep ik niet,” vertelt zijn vader Chris Oswalt, die zelf werkt als orthopedist. “Maar als ouder is het heel indrukwekkend om te zien dat je kind zo gedreven is.”

Oswalt stak vrijwel al zijn vrije tijd in het project, en maakte van zijn oude speelkamer een laboratorium. Hij werkte met elektriciteit van meer dan 50.000 volt en radioactief materiaal, maar maakte zich geen zorgen over zijn eigen veiligheid. Zijn ouders wel, dus drongen ze aan dat hij iemand zou vinden die wat begeleiding kon bieden. Het bleek moeilijk te zijn om in contact te komen met een nucleair fysicus, maar Oswalts scheikundeleraar was gelukkig bereid om te helpen. Ze wisten ook onderzoekers van het St. Jude Childen’s Research Hospital in Memphis te strikken, zodat Oswalt kon leren hoe hij zich tegen straling moest beschermen, en een scheikundedocent van de Christian Brothers University.

“Zijn veiligheid was onze allergrootste zorg," zegt zijn vader. "En Jackson mag dan de expert zijn geworden, maar wij hebben ook een hoop bijgeleerd.”

Advertentie

Oswalt had maar weinig mensen over de kernreactor verteld. Alleen zijn ouders, mensen die hem hielpen en een paar vrienden. “Mijn beste vrienden dachten dat ik een grapje maakte,” zegt hij. “Mijn leraren geloofden me eerst ook niet.” Maar toen ze eenmaal zagen hoe serieus hij ermee bezig was, waren ze erg onder de indruk en behulpzaam.

Tijdens de bouw plaatste Oswalt updates over zijn voortang op Fusor.net en vroeg hij om advies en tips. De site is vernoemd naar een onderdeel van het type reactor dat Oswalt bouwde, waarbij de atomen samenkomen met behulp van een elektrisch veld dat ze verwarmt. Een jaar nadat hij was begonnen, vlak voor zijn dertiende verjaardag, bereikte hij fusie en publiceerde hij zijn resultaten op het forum ter verificatie.

Richard Hull, een admin op Fusor.net en een gepensioneerde ingenieur, bekeek zijn resultaten en erkende Oswalt vervolgens als de jongste persoon die ooit kernfusie had bereikt. “Daarvoor moet je de juiste stappen zetten, en wij moeten kunnen zien wat je precies gedaan hebt en het kunnen vertrouwen,” vertelde Hull aan Fox News.

“Jackson is een slim kind, en waarschijnlijk onderwaardeert hij dat in zichzelf,” zegt z’n vader.

Momenteel denkt Oswalt alweer na over zijn volgende reactor. Hij wil daarbij gebruikmaken van de sferische tokamak-methode, waarbij energie op een andere manier vast wordt gehouden dan bij zijn eerste reactor. Hij heeft ook besloten dat hij een carrière in de kernfysica wil nastreven, en denk dat hij een fusiereactor zou kunnen uitvinden die daadwerkelijk efficiënt is.

“Hij heeft in ieder geval een voorsprong,” zegt zijn vader.

Het lijkt Oswalt ook interessant om een organisatie op te richten die kan helpen om kinderen zoals hij te ondersteunen met dit soort projecten. “Door dit project heb ik beseft dat dingen waarvan ik dacht dat die onmogelijk waren voor iemand van mijn leeftijd, helemaal niet onmogelijk zijn," zegt hij. "Kinderen vormen een groot deel van de bevolking en sommigen hebben geweldige ideeën, maar als ze die ideeën niet kunnen uitvoeren is dat zonde.”