Je kunt aan MIT je officiële piratencertificaat behalen

De Jolly Roger piratenvlag, ooit gemaakt door Jack Rackham (1682 - 1720), via Wikimedia Commons

Meestal zien we een piraat voor ons als een eenbenige alcoholist met een ooglapje en haak als hand. Hij zeilde vroeger op grote schepen met angstaanjagende vlaggen om de vijand te intimideren. Zijn iconische kledij, Ierse accent en grove taalgebruik is zo normaal geworden in onze cultuur dat we er niet raar van opkijken als we weer eens een piraat tegenkomen in het pretpark, de feestwinkel, tijdens carnaval, in een film of jongensboek.
Daarom zijn we vergeten hoe angstaanjagend piraten waren, en hoe zeer ze eigenlijk gevreesd werden. Ja, ze hadden een slechte adem. En ja, ze hadden een gekke tongval. Maar piraten, daar zwom je liever met een grote boog omheen, want piraten hadden killer-skills waar menig IS-strijder jaloers op zou zijn..

De talenten die Jack Sparrow worden toegedicht zijn volgens MIT, de prestigieuze technische universiteit in Boston, niet zo onrealistisch als ze lijken. Vandaar ook dat MIT’s Department of Athletics, Physical Education and Recreation (DAPER) een piratencurriculum heeft samengesteld om studenten kennis te laten maken met het brute bestaan van een piraat. Piraat werd je niet zomaar. Daar had je fysieke krachten voor nodig. Bij het piratencentrum wordt geleerd welke fysieke krachten dat precies zijn.

“Voor een dergelijke studie zou ik met vlag en wimpel slagen,” denk je nu. Dream on. Het lijkt op het eerste gezicht raar dat een campus met zoveel nerds überhaupt een fysieke opleiding aanbiedt. Want fysiek is het zwaar. Je staat er niet zo bij stil, een piraat heeft betrekkelijk veel concentratie nodig bij het boogschieten, zeilen, schermen en schieten. Een vaardigheid die de gemiddelde MIT-student absoluut in huis heeft, maar ook uitermate graag zou willen verbeteren. En dat blijkt, want de studie is zeer populair. Vorig jaar nog deelde MIT ruim 60 piratencertificaten uit.

Britse zeilers kapen een Algerijns piratenschip geschilderd door John Fairburn (1793–1832), via Wikimedia Commons

De eerste officiële piraat aan MIT was Jacob Hurwitz uit Rockville in Maryland. Al in 2006 deden geruchten de ronde over een mogelijk piratenprogramma, voordat DAPER aan de hand van historische bronnen werkelijk had uitgezocht hoe ze ‘piratenfitheid’ moesten testen.

"Waarschijnlijk begon het als een grap onder de studenten. MIT vereist namelijk dat alle studenten ten minste vier lessen lichamelijke opvoeding gevolgd moeten hebben, voordat ze kunnen afstuderen. Als je boogschieten, zeilen, schieten en schermen had gevolgd was je in onze ogen min of meer een piraat,’’ legt Hurwitz uit. “Maar het was toen nog niet officieel.”

Hurwitz nam in zijn eerste jaar deel aan het toen nog onofficiële piratenprogramma. Daarna kreeg hij een enquête van DAPER, die de animo voor een officieel piratenprogramma wilde peilen. Hurwitz werd vervolgens gescout om te helpen met het werven van een bemanning van welwillende studenten.

Jacob Hurwitz met zijn piratencertificaat. Foto door Alex Cole

"Het verbaast me niet dat MIT zoiets doet, want je hebt best veel mentale vaardigheden nodig bij de lichamelijke piratenactiviteiten,” zegt Hurwitz. “Ik kan me bijvoorbeeld nog goed herinneren dat de schietinstructeur ons vertelden dat focus en concentratie belangrijker waren dan richtvermogen.”

Inmiddels heeft Hurwitz zijn piratendiploma al een tijdje op zak, maar Hurwitz voelt zich desondanks niet echt een piraat, los van het feit dat hij jaarlijks op 19 september de International Talk Like a Pirate Day bezoekt. Hij woont momenteel in San Francisco en heeft een nette baan als software engineer. Maar wie weet, misschien kaapt hij ooit nog een schip zoals het een echte Kapitein Silver betaamt. Dan wordt hij in elk geval gezocht door het bestuur van MIT, want elke piratenstudent moet een contract tekenen dat hij of zij de geworven vaardigheden niet zal gebruiken voor echte piraterij.

Met dank aan Jacob Hurwitz

Klik hier om je in te schrijven voor de studie piraterij aan MIT.