Wetenschappers infiltreerden China's internetcensuur met een nep sociaal netwerk

Het is geen geheim dat China de informatie die haar burgers kunnen sturen en ontvangen controleert en censureert, en dan vooral op het internet. Maar tot Harvard-onderzoekers onlangs inbraken in het systeem, wist niemand precies hoe dat werkte.

Gisteren publiceerden wetenschappers van Harvard en de University of California San Diego een rapport in Sciencedat meer doet denken aan een spionnenroman dan een wetenschappelijk paper.

Om in de beruchte Chinese filter te komen, maakten onderzoeker Gary King en zijn team tientallen nepaccounts aan om honderden boodschappen te posten op de populairste Chinese sociale netwerken, om op die manier te checken wat gefilterd wordt. Daarna ging het team een stap verder. Ze maakten hun eigen neppe sociale netwerk om toegang te krijgen tot de programma's die gebruikt worden om content te censureren, om zo zicht te krijgen op het systeem.

"We maakten in China van binnenuit onze eigen social mediasite, kochten een URL, huurden serverruimte, gingen een contract aan met het populairste Chinese platform om dit soort sites te maken, en dienden onze eigen posts in die we zelf beoordeelden, posten en censureerden," schreef King.

"We hadden complete toegang tot de software, documentatie, helpforums en uitgebreide helpdesk; we kregen zelfs tips over hoe we het beste onze site konden censureren om te voldoen aan de wet," vervolgde hij.

Na een paar tests op zowel Weibo (China's Twitter) en hun eigen fictieve sociale netwerk kwamen King en zijn team tot een verrassende conclusie: Het is normaal gesproken prima om de Chinese overheid te bekritiseren, als je maar niet anderen aanzet om hetzelfde te doen.

Het land is volgens hem bezorgd om opstanden, protesten en alles dat op de echte wereld kan overslaan, niet om kritiek op de overheid. Veel van deze posts worden gepakt door de keyword filter of verwijderd door handmatige censuur, die tientallen opties hebben om IP-adressen en gebruikers te bannen, of hun posts te verwijderen of verstoppen.

Terwijl China in principe autocratisch is, zegt King dat het wel een "ontvankelijke" autocratie is, waarmee hij bedoelt dat de overheid het oké vindt als mensen hun lokale leiders bekritiseren. Het is in feite best zelfs best handig voor de overheid.

"De kennis dat een lokale leider of overheidsbureaucraat zware kritiek krijgt – misschien om corruptie of incompetentie – is waardevolle informatie," schrijft hij. "Die leider kan dan vervangen worden door iemand die stabiliteit kan garanderen. Om deze reden kan het systeem als ontvankelijk worden gezien."

Dat is dan ook de reden dat kritiek toegestaan is, maar oproepen tot actie niet: De meest gecensureerde posts bevatten woorden als "massa's," "incident," "terreur," "ga de straat op" en demonstratie.

Wat King's rapport echt noemenswaardig maakt, is omdat ze uitgezocht hebben hoe China content censureert, en dat China een Silicon Valley-achtige oplossing gevonden heeft: Ieder sociaal netwerk mag hun eigen censuurtechnologie ontwikkelen.

"We concluderen dat de overheid (wellicht opzettelijk) innovatie en concurrentie in censuurtechnologie aanmoedigt," schreef hij. "Dergelijke decentralisatie van beleidsuitvoering om innovatie aan te moedigen is normaal in China."

Als je erover nadenkt, is dat best logisch. China kan de schijn ophouden dat ze niet censureren als de censuur lichtelijk verschilt bij verschillende bedrijven. Tegelijkertijd weten bedrijven dat ze content moeten censureren die mensen aanspoort tot protest, waardoor de China de mensen voor kan houden dat niemand dat ooit doet.