Om het menselijke ras in leven te houden hebben we drie planeten nodig

Het is geen geheim dat klimaatverandering en populatiegroei ons leven op deze planeet onder druk zet. Maar de situatie wordt ondertussen zo erg dat een prominente NASA-wetenschapper zegt dat we moeten nadenken over het leefbaar maken van Mars. En dat we voor het overleven van het menselijke ras zoals het nu is, "minstens drie planeten nodig hebben."

"Het volledige ecosysteem stort in," zei Dennis Bushnell, hoofdwetenschapper van NASA's Langley Research Center. "Er zijn gewoon te veel mensen. We zijn te succesvol geweest als het menselijke diet. Mensen beweren dat we nu al tussen de 40 en 50 procent planeet tekort komen. En met de groei van de bevolking op het Aziatische continent en de miljarden die er dus bij gaan komen, hebben we nog drie planeten nodig."

Bushnell had het hier over het jaarlijkse rapport "State of the Future" van The Millenium Project, waarin gekeken wordt naar wereldwijde problemen en de mogelijke oplossingen daarvoor. Hij zei dat Mars een goed begin zou zijn, maar dat we al snel nóg meer ruimte nodig zouden hebben.

"Als NASA Mars leefbaar maakt, dan duurt dat ongeveer 120 jaar, en dat is maar één planeet," zei hiij. "We zouden er al snel meer nodig hebben."

Het is niet de eerste keer dat iemand het heeft over de noodzaak om andere planeten te koloniseren, maar meestal worden dat soort ideëen voorgesteld als uitweg na rampen als een komeetinslag of nucleaire oorlog. In 2012 suggereerde het Wereld Natuur Fonds ook het idee over drie planeten, omdat we nu 50 procent meer grondstoffen gebruiken dan de aarde aankan. Tegen 2050 zouden we drie planeten nodig hebben om dat vol te houden.

Bushnell zei niets over wanneer we die drie planeten nodig zouden hebben of waar die planeten zouden moeten zijn - Mars is een goed begin, maar de rest van de planeten in ons zonnestelsel zijn minder vriendelijk.

"Het punt is niet om cynisch of alarmistisch te zijn," aldus Jerome Glenn, CEO van het Millenium Project. Het gaat om de problemen op aarde identificeren en er oplossingen voor vinden. "We hebben geen recht op pessisme. We moeten slimme oplossingen vinden om onze soort voort te laten bestaan," vertelde hij me. "Als je denkt dat de problemen niet beter gaan worden, waarom zou je er dan iets aan proberen te doen. En als je dit geen problemen vindt, waarom überhaupt iets veranderen?"

Bushnell suggereerde in ieder geval niet dat we de aarde sowieso moeten verlaten - hij zei dat we niet meer kunnen consumeren zoals we nu doen. Hij heeft ook een oplossing: zoutwaterlandbouw.

Halofyten, een plantensoort die goed in zout water groeit, zou gebruikt kunnen worden om biobrandstof te produceren door ze midden in de oceaan te verbouwen (of door zout water te gebruiken om planten te irrigeren op onproductieve stukken land). Wetenschappers weren aan de mogelijkheid, en een MIT-project stelde dat er al pilots lopen in India, Pakistan, Laos, Algerije, en dat daar meer ontwikkelende landen dit jaar aan toegevoegd zullen worden. Maar ook dat er tot dusver niet veel voortgang is gemaakt. Bushnell denkt dat deze vorm van landbouw een groot deel van onze problemen zou oplossen.

"Als je halofyen kweekt op braakliggend land met gebruik van zeewater, zouden we in 10-15 jaar brandstof hebben die $50 per vat kost. Dat is de helft van wat petroleum nu kost," zei hij. "Daarmee zou je land-, voedsel-, water- en energieschaarste oplossen. En ook iets aan klimaatverandering doen. Dat komt allemaal samen."

Maar mocht dat niet lukken, is het misschien hoog tijd om te investeren in stukje grond op Mars.