Wat is in hemelsnaam dat veranderende ding in de oceaan van de maan Titan?

Het Loch Ness-monster van Saturnus' maan Titan is terug.

Het ding werd in de zomer van 2012 voor het eerst opgemerkt in de methaanzee Ligeia Mare en ziet er uit als klodders uitgelopen kaarsvet van 75 vierkante kilometer. Het meest recente beeld komt van de data van Cassini Synthetic Aperture Radar en laat zien dat het fenomeen niet alleen hardnekkig is, maar dat de vlek ook groeit en verandert.

Je kan het hierboven zien. De linker afbeelding is van de Cassinidata uit 2007, de middelste van 2012 en de rechter afbeelding is van 21 augustus 2014.

Vreemd genoeg was deze vlek het grootste gedeelte van 2013 afwezig – tenminste toen NASA's Cassini-ruimteschip zijn maandelijks rondje langs Titan deed. Astronomen van Cornell hebben in 2013 iets gezien wat op de vlek leek, die toen "Magic Island" werd genoemd. De maand erop vloog NASA weer langs en maakte er opnames met lagere resolutie, maar er was op de foto's niets meer te zien.

"[Nu] vertelt NASA het volledige verhaal, inclusief de waarneming van het team afgelopen augustus," vertelde NASA-woordvoerder Preston Dyches me. "Het is dus niet langer een verdwijnend fenomeen, maar een evoluerende." De mysterieuze vlek bestaat echt.

Maar wat is het eigenlijk? Je eigen antwoord is waarschijnlijk even goed als die van het Cassini radarteam, maar dat gaat wellicht veranderen omdat het team continu onderzoek doet naar de mysterieuze waas.

De groep heeft als opdracht "de mogelijke ontstaanswijzen van de waarneming te onderzoeken," volgens een artikel van NASA, "zoals oppervlakte golven, omhoog stijgende bubbels, drijvende vaste stoffen, vaste stoffen die net onder het oppervlakte zweven of misschien exotischere verklaringen."

"Onderzoekers vermoeden dat de waarneming van het fenomeen iets te maken kan hebben met de veranderende seizoenen, aangezien het op het noordelijk halfrond van de maan zomer begint te worden," zei NASA.

Wellicht spreken de Solaris-vibes voor zichzelf (versie uit 1972, afbeelding hierboven), maar alsnog: misschien is het de zee zelf, een zichzelf opbouwend wezen. Het wordt wakker, wordt bewust. Als dit je niks zegt, laat alles uit je handen vallen en ga een van de beste science-fictionfilms ooit gemaakt kijken.