Waarom we onze Sims moeten folteren

De makers van The Sims weten heel goed dat jij het fantastisch vindt om jouw Sims te martelen en dood te maken. En ze vinden het hilarisch.

Ik sprak met Azure Bowie, die werkte aan de Magere Hein in The Sims. Als geen ander is dit personage intiem verbonden met alle gruweldaden die de spelers van de game met hun poppetjes uithalen. Zij vertelt me dat de makers vaak erg onder de indruk waren van de creatieve manieren waarop spelers het leven van hun Sims tot een hel konden maken.

Bowie vertelt me over een speler die een enorm doolhof had gebouwd met een bed in het midden. Iedere ochtend stond de Sim op om naar zijn werk te gaan. Maar het doolhof was zo gebouwd dat tegen de tijd de Sim de voordeur van zijn huis had bereikt, het alweer tijd was om naar bed te gaan. Zijn hele leven bestond uit een eindeloze wandeling door een doolhof.

"En bedenk je wel dat de Sim hierdoor de hele tijd flauwvalt en in zijn broek plast. Hij is intens ongelukkig en dat wordt alleen maar erger omdat zijn hele leven bestaat uit een wandeling van en naar zijn voordeur," aldus Bowie. "Toe ik dit zag dacht ik: wow, dit is echt veel moeite."

Verhalen over de donkere kant van The Sims bestaan al sinds het spel in 2000 voor het eerst uitkwam. Het werd een van de best verkopende games aller tijden, voornamelijk omdat het een breed publiek aansprak. Anders dan bij de meeste games was dit spel geschikt voor alle leeftijden en was de marketing niet alleen op mannen gericht. En ondanks de insteek van een familiegame hebben de makers van The Sims zich nooit druk gemaakt over de spelers die hun Sims lieten verdrinken in hun eigen zwembad.

Een bloemlezing van alle narigheid die mensen al met hun Sims hebben uitgehaald vindt je bijvoorbeeld in deze thread op Reddit. Hier biechten mensen op dat ze Sims levend hebben begraven, weeshuizen in de fik hebben gezet en zelfs dat ze Sims hebben doodgeneukt. Bowie vertelt me dat de makers van The Sims dit soort dingen regelmatig met elkaar delen, zodra ze het ergens vinden.

Bowie legt me uit dat het sadisme van spelers twee belangrijke functies heeft. De eerste is dat het de simulatie beter maakt voor iedereen. Volgens Bowie zijn er verschillende manieren om The Sims te spelen. Bowie vind het zelf leuk om verhalen met haar Sims te bedenken. Anderen vinden het bouwen van huizen juist het leukst.

Er zijn ook spelers die The Sims spelen om ermee te experimenteren. Zoals de persoon die het doolhof bouwde. Of de mensen die erachter kwamen dat je Sims kan laten verdrinken door de ladder uit het zwembad te halen. Dat laatste hebben de makers trouwens opgelost door Sims ook uit een zwembad te kunnen laten klimmen. Omdat het eigenlijk gek was dat ze dat niet konden.

De spelers die aan het experimenteren slaan, laten de ontwikkelaars van het spel zien waar de fouten in het spel zitten. Deze spelers zoeken de grenzen van de simulatie op, waardoor het ook meteen duidelijk wordt waar de simulatie niet meer realistisch is.

Spelers van de eerste versie van The Sims kwamen er achter dat het vrij eenvoudig was om een huis te laten afbranden tijdens het koken. Dit heeft ervoor gezorgd dat de makers rookalarmen en brandblussers hebben toegevoegd. Ze wilden de mogelijkheid van een brand laten bestaan, om de simulatie echt te houden. Maar er moest ook een manier zijn voor de spelers die wel iets om hun Sims geven om ze in leven te houden.

Niet alle spelers zullen de grenzen van de simulatie gaan opzoeken, maar doordat de donkere kant ook bestaat wordt het spel een stuk interessanter. Dit is het tweede, meer filosofische, nut van de sadistische spelers: ze geven het leven van de Sims betekenis.

Sims konden in de eerste versie van het spel al dood gaan in ongelukken, maar in de tweede versie werd ook de factor ouderdom toegevoegd.

Hierdoor veranderde de speelervaring voor Bowie, die al fan was van The Sims voordat ze ervoor ging werken. Zij liet één van haar Sims portretten schilderen van iedere nieuwe telg in haar familie. Naarmate de tijd verstreek, kon zij een enorme hal met familieportretten opbouwen. Het idee van generaties werd hierdoor grijpbaar een realistisch.

"Ouderdom maakt het leven van mijn Sims bijzonder, omdat ik weet dat dat ze er niet voor altijd zullen zijn."