FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Volgens NASA-experimenten lijkt een "onmogelijke" aandrijving toch te werken

Dit brandstofvrije systeem zou niet moeten werken, maar experimenten lijken op het tegendeel te wijzen.

Foto via

Het is altijd spannend wanneer iets onmogelijks toch blijkt te werken – vooral wanneer het bewijs geleverd wordt door de knappe koppen bij NASA. En laat dat nou precies het geval zijn: een 'onmogelijke' technologie lijkt toch mogelijk.

Wetenschappers van het ruimtevaartinstituut hebben gevalideerd dat een microgolfaandrijving echt werkt. Natuurlijk zou de ontdekking net zo kunnen uitpakken als de neutrino's die sneller dan het licht leken te reizen. Bij nader inzien bleek dat namelijk niet zo te zijn. Het onderzoek naar de aandrijving is gebaseerd op slechts acht dagen experimenteren. Maar de interesse van NASA is gewekt, en dat betekent dat wij er misschien ook naar moeten kijken.

Advertentie

De "onmogelijke technologie" heet in dit geval de EmDrive. Het is een uitvinding van de Britse ingenieur Roger Shawyer, en werkt theoretisch gezien door elektriciteit om te zetten in stuwkracht door microgolven (zoals in je magnetron) rond te laten kaatsen in een speciale container. Voor dit systeem is dus ook geen brandstof nodig, wat het zeer aantrekkelijk maakt voor ruimtereizen. Brandstof gaat namelijk op, en is zwaar om vanaf de aarde te lanceren.

Een brandstofvrij systeem zou een kentering betekenen. Als een ruimteschip geen brandstof mee hoeft te nemen, betekent dat dat er een hoop meer ruimte is voor wetenschappelijk instrumenten, meer zonnepanelen en een grotere energiebron.

Het probleem met de EmDrive is echter dat die niet zou moeten werken met de wet van impulsbehoud.

Ondertussen zijn er al drie teams geweest die Shawyers systeem hebben proberen valideren. Vorig jaar bouwden Chinese wetenschappers een EmDrive die 720 microNewtons (ongeveer 71 gram) aan stuwkracht produceerde. Dat is genoeg kracht om een kleine satelliet aan te drijven, en de benodigde elektriciteit kon ook makkelijk geproduceerd worden met zonnepanelen. Nu is een Amerikaans team in de voetstappen van de Chinezen getreden. Guido Fetta van NASA's Johnson Spacecraft Centre bouwde samen met zijn team het systeem om te testen.

Het JSC-team voerde gedurende acht dagen verschillende experimenten uit "om de mogelijkheid van het gebruik van magnetoplasmadynamica als stuwkracht door middel van momentumoverdracht via het virtuele kwantumvacuümplasma  te onderzoeken en demonstreren." Wat in normaal Nederlands betekent dat ze gingen uitzoeken of er stuwkracht ontstaat als ze radiofrequenties laten resoneren of rondkaatsen in een speciale container.

Advertentie

Op zes van de acht dagen ontwikkelde het team verschillende opstellingen, waarvan er eentje als controle zo gebouwd was dat die geen stuwkracht zou moeten voortbrengen. De opstellingen werden gekalibreerd en in een vacuümkamer geplaatst. De wetenschappers controleerden handmatig de frequentie om de juiste te kunnen vinden waarbij er stuwkracht wordt geproduceerd. Niemand verwachtte dat dat zou lukken.

Maar verassend genoeg lukte het. De proefopstelling gebruikte een slinger die gevoelig genoeg is om stuwkracht op een enkele microNewton te meten. Tevens werd er op beeld in zowel zichtbaar als infrarood licht beweging van de slinger vastgesteld, wat duidt op stuwkracht.

Weinig kracht, weliswaar, maar toch kracht. Het JSC-team mat tussen de 30 en 50 microNewton bij een frequentie van ongeveer 935 megahertz. Dat is een stuk minder dan hun Chinese collega's hadden gemeten, maar hoe dan ook wonderlijk.

Het is onwaarschijnlijk dat brandstofloze systemen in de nabije toekomst ruimteschepen zullen aandrijven, en het zou stom zijn om de EmDrive nu al te betitelen als gamechanger. Maar dat een NASA-team überhaupt resultaten meet is al voldoende interessant. En zelfs kleine aanwijzingen die indruisen tegen een geaccepteerd elektromagnetische theorie zijn al boeiend.

Hoe dan ook, er zal een hoop werk uitgevoerd moeten worden om te bewijzen dat deze aandrijving niet alleen levensvatbaar is, maar ook of er verder onderzoek naar gedaan moet worden.

Lees ook dit artikel over experimentele aandrijving:

Met de Alcubierre-aandrijving kunnen we ooit surfen op ruimtetijd