'Pokémon Go' zorgt voor ongekende verbroedering tussen mensen

Het is half twaalf 's nachts als ik van Amsterdam Centraal naar huis loop. Onderweg zie ik een jongen op een fiets stilstaan en wat herkenbare bewegingen met zijn mobiel maken. "He man, speel je Pokémon Go?" vraag ik."Ja man," glimlacht hij. Wantrouwend antwoord ik: "Welk team?". "Rood." Ik knik goedkeurend. We high-fiven. "Er zit verderop daar een gym, zullen we hem overnemen?" "Ja, kom achterop." Na een gesprek minder dan een halve seconde, spring ik achterop de fiets van een wildvreemde – nu mijn nieuwe Pokemon-broeder – en rijden we samen de nacht in.

Pokémon Go – de nieuwe augmented reality gps-game – is huge. Iedereen speelt het en dat is logisch, want als je net als ik een kind van twaalf jaar oud bent geweest, dan heeft Pokémon een enorm grote rol in je jeugd gespeeld. De game heeft in enkele dagen al bijna even veel gebruikers als Twitter, heeft al meer downloads dan Tinder en Nintendo zag haar aandelen sinds de release voorlopig al met 25 procent stijgen.

Er is een zieke pokémon in het AMC - wij zullen goed voor 'm zorgen. We stellen het op prijs als je 'm niet bezoekt. pic.twitter.com/u8RACvGZgp
— AMC (@AMC_NL) July 11, 2016

Ondanks de populariteit lees je in de media vooral berichten over de overlast en problemen die de game zou veroorzaken. Instanties zoals de Politie Amsterdam en het AMC ziekenhuis roepen mensen op om bij hun gebouw geen Pokémon te komen vangen en – tijdens het spelen van Pokémon Go – zou iemand al een lijk hebben gevonden, iemand zijn aangereden en een groep jongeren zijn overvallen. Deze ongelukken gebeuren regelmatig, maar als ze niet Pokémon Go aan het spelen waren, dan was het geen nieuws geweest.

Hoewel mensen er ongetwijfeld overlast aan hebben beleefd, is het jammer dat de focus wordt gelegd op de paar problemen die sommigen mensen met het spel hebben. Pokémon Go doet namelijk iets heel goeds: het verbroedert beter dan voetbal, Koningsdag of xtc. Het spel zorgt voor ongekend veel sociaal contact op straat. Voor elke stad en elk team zijn al aparte Facebook-groepen waarin mensen met elkaar informatie uitwisselen, oproepen plaatsen om samen Pokémon te gaan vangen en op het andere team te bitchen.

Mensen die je tegenkomt die Pokémon Go spelen zijn automatisch je vriend en iedereen die in een ander kleur team zit, is onmiddellijk een ontzettende eikel. Later die avond – achterop de fiets bij de wildvreemde Pokémon-broeder – komen we nog iemand op de fiets tegen. "Pokémon?" roepen we. "Ja." "Rood?" "Geel." "Fuck die guy, fiets dan maar door."

Die verbroedering is op straat ook enorm logisch. Los van het gedeelde Pokémon sentiment, zorgt in je eentje Pokémon Go spelen altijd voor een vleugje schaamte omdat het voor alle mensen om je heen er uitziet alsof je plotseling schrikt van Google Maps en dan snel een foto maakt van een straattegel. Hoewel bijna iedereen tegenwoordig met zijn telefoon voor zijn gezicht wandelt, blijft het pijnlijk duidelijk wanneer iemand Pokémon Go speelt. Het antwoord 'ja' op de vraag 'Pokemon Go?' is ook altijd een beetje een deels lacherige, opgebiechte, beschaamde 'ja', alsof iemand net aan je vroeg of je óók een vieze scheet hebt gelaten.

De verbroedering komt verder ook zeer van pas in het spel zelf. Het is ten eerste niet alleen veel gezelliger en gemakkelijker om met een groep vrienden of vreemden het spel te spelen dan in je eentje, maar omdat de game vrij weinig informatie prijsgeeft, is dat praktisch de enige manier om achter tips, tricks en de locatie van bepaalde Pokémon te komen. Je moet op de straten zijn voor je Pokémon-roddels en broodje aapverhalen, zoals dat er mensen met alleen maar Charmanders in de Mojave Woestijn zijn en je Magnemites kan vangen op IJburg.

"Ik hoorde dat er een hoop Bulbasaurs in de Van Woustraat zitten, man" vertelt een huisgenoot van een vriend. "En blijkbaar is er een Charmander in een steengroeve in Brabant." Aangezien ik moest wachten op een vriend, ben ik gisteren met zijn huisgenoot op pad gegaan toen we erachter kwamen dat we allebei in hetzelfde team zaten. We praatten over de Rhyhorn die iemand in zijn tuin heeft gevangen en over de Electabuzz bij het tankstation. We kennen elkaar nauwelijks, maar op dat moment waren we beste vrienden. Nu hebben we samen een Whatsapp-groep en – omdat we blijkbaar naast elkaar werken – gaan we nu de Gym op het Rembrandtplein overnemen. Tot dusver dit stuk dus.

INSTANT UPDATE: Er zijn berichten over Bulbasaurs in Sloterpark en op de Jozef Israëlkade en er is een Magmar gevangen in de fontein in Sarphatipark. Meer updates kunnen aan de auteur gemaild worden: joost.mollen[at]vice.com

Like ons op Facebook om nog meer vrienden voor het leven te vinden: