Deze man leeft alleen in zijn overstroomde Argentijnse spookstad

Zestig jaar lang was Villa Epecuén, een klein Argentijns stadje vijf uur ten zuidwesten van Buenos Aires, een trekpleister voor Europese toeristen. Men kwam er om te baden in het zoute water van Lagune Epecuén. Maar in 1985 brak de dam die het water van het meer weg moest houden van de stad en liep de stad onder water. Alle inwoners verkasten naar Carhue, een plaatsje dichtbij, behalve één: Pablo Novak.

Bijna dertig jaar lang woonde Novak alleen vlakbij het ondergelopen Villa Epecuén. En toen het water in 2008 eindelijk terugtrok verhuisde hij terug. Sindsdien is hij de enige inwoner van deze spookstad. Filmmakers Matthew Sallah en Rose Tucker maakten een documentaire over Novak, genaamd Pablo’s Villa. Deze melancholieke zes minuten durende minidocu  geeft een kijkje in de geschiedenis van een stad die al bijna vergeten was, en een kijkje in het leven van de oude man die met veel toewijding het verhaal levend probeert te houden.

Pablo’s Villa gaat niet uitdrukkelijk over klimaatverandering, en het is ook niet bedoeld als een waarschuwing. Maar het is niet lastig om je in te denken dat dit op veel meer plekken kan gebeuren als we niet opletten en het zeeniveau blijft stijgen. Novak vertelde Salleh dat de inwoners van de stad nooit hadden nagedacht over wat er zou gebeuren als het meer zou overstromen, want er was altijd de dam om het water tegen te houden.

“De mensen dachten dat ze de natuur de baas waren. Het was geen ongeluk of een ramp of iets, het was de natuurlijke eb en vloed van het meer,” zegt Salleh. “Het meer kwam gewoon natuurlijk omhoog en nam de stad met zich mee. Een oude man die in de stad woonde had ooit gezegd dat dit eerder was gebeurt, maar de mensen zeiden ‘die oude man moet je niet geloven.’ Dit in gedachte houdend, zouden mensen ons in de toekomst wel geloven als we waarschuwen voor het stijgende zeeniveau?”

In de documentaire zegt Novak dat hij er altijd van droomde dat de stad herbouwd zou worden, maar Salleh zegt dat dit zeer waarschijnlijk nooit gaat gebeuren. Het zoute water van het meer heeft de meeste wegen aangetast, als je niet oppast val je erdoor in het riool. Je kunt nauwelijks meer zien waar alles ooit stond.

“Het is eigenlijk een moderne archeologische plek. Je kunt zien hoe alles in elkaar is gezakt, alles is kapot gegaan behalve de deurkozijnen,” zegt Salleh.

Novaks toewijding ging niet aan Salleh voorbij.

“De helft van de mensen denkt dat hij gek is en de andere helft begrijpt de aantrekkingskracht van je geboortestad,” zegt hij. “Novak woont daar gewoon, helemaal alleen, helemaal blij, terwijl hij af en toe twintig jaar oude kranten leest.”

Novak is gelukkig in zijn stad, maar ooit had hij de droom dat het weer opgebouwd zou worden. Maar die hoop heeft hij opgegeven.

 “Ik dacht dat ik deze plek weer op zou bouwen voor ik zou sterven,” zegt Novak in de film. “Maar ik ben de hoop verloren.”