Big Data Vs. De Zesde Massa-extinctie

De wereldwijde biodiversiteit vervalt, en niet zo’n beetje ook. Een nieuw onderzoek gepubliceerd in Science laat zien dat de wereldwijde extinctiesnelheid nu 1000 keer zo hoog is als de ‘basissnelheid’ -  de extinctiesnelheid die er zou zijn als wij mensen de habitats van dieren niet zouden slopen, de zee niet leeg zouden vissen en geen klimaatverandering zouden veroorzaken. En dat is hoog.

Vroeger, in de pre-industriële, pre-gemondialiseerde, pre-dierenrijk slachtende wereld, stierf er jaarlijks één op de tien miljoen soorten uit. Nu leggen tien op de miljoen soorten jaarlijks het loodje. Dat klinkt misschien niet veel, maar het is een grote versnelling in de extinctiesnelheid, die volgens wetenschappers alleen maar zal groeien.

Maar, wanhoop niet: volgens wetenschappers is er een sprankje hoop.

“Online databases, smartphone-apps, crowdsourcing en nieuwe hardware maken het makkelijker om data te verzamelen over soorten,” schrijft professor Stuart L. Pimm van Duke University in het persbericht over zijn nieuwe onderzoek.

 “Als je data over landgebruikveranderingen combineert met de waarnemingen van miljoenen amateurobservators, kan je de wereldwijde biodiversiteit en de bedreigingen daarop steeds nauwkeuriger monitoren. Maar om ons succes voort te zetten moeten we de uitbreiding van deze technologieën stimuleren, en nog krachtigere technologieën ontwikkelen voor de toekomst.” Oftewel, big data is de nieuwe strijdkracht in het behoud van biodiversiteit.

Databases zoals TimeTree, Global Biodiversity Information Facility, the Ocean Biogeographic Information System, the Tree of Life, en de moeder der databases, de gedigitaliseerde versie van de IUCN’s rode Lijst van bedreigde diersoorten, werken steeds beter, en wetenschappers en burgers delen steeds meer informatie.

Meer informatie is natuurlijk altijd beter, maar apps en crowdsourcing gaan de problemen, die wetenschappers nu al de ‘zesde massa-extinctie’ noemen, niet ongedaan maken. We hebben nu genoeg kennis om ons ernstige zorgen te maken – we hoeven niet verder te monitoren om zeker te weten dat mensen regenwouden met de grond gelijk maken, miljoenen hectares aan habitats overnemen, oceanen verzuren door CO2-uitstoot, de zeeën overbevissen, en roekeloos op beschermde diersoorten jagen. Ontbossing, vervuiling, enzovoort. Als we massa-extinctie tegen willen gaan, moeten we een manier vinden dit soort taferelen te stoppen:

Ja, we moeten absoluut meer informatie beschikbaar maken zodat wetenschappers deze snelle terugloop van biodiversiteit zo goed mogelijk kunnen begrijpen. Maar geen enkele hoeveelheid technologie kan deze trend stoppen. Zelfs technieken als anti-stroperij drones of camera valstrikken, twee bronnen van grote waarde voor het verkrijgen van data en het afwenden van stropers, zullen een fractie bijdragen aan het oplossen van het probleem. Het is gevaarlijk om te denken dat technologie alles wel weer oplost. Maar de bundeling van krachten en informatie tussen wetenschappers en burgers geeft hoop.

Het behouden van de snel slinkende biodiversiteit zal betekenen dat ons systeem radicaal moet veranderen. Drastische veranderingen in onze consumptiepatronen en een flinke reductie van onze CO2-uitstoot – in combinatie met een verzameling van nieuwe technologieën, kan het tij keren. De samenwerking tussen wetenschap en burgers kan bijdragen het bewustzijn dat hierbij nodig is.